Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

jeżeli łatwo wyzbyć się pragnień
ustać w pogoni za szczęśliwością
zabronić myślom składania broni
w codziennej próbie wytrzymałości
hartować siły koić zwątpienia

czemu tak ciężko kiedy odchodzi
wszystko co było na skraj istnienia

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


jedno umiera inne się rodzi
a pozostają tylko wspomnienia

każdy powraca na swą planetę
ze snu się kiedyś trzeba wybudzić
nieważne ciało wraz z teczką zleceń
dom i samochód zdobyty trudem

tam już czekają dalecy bliscy
aby pokazać otwarte karty
wiedzę przekażą nie wiem czy wszystką
pojmiesz istotę tego co warte

pozdrawiam Jacek
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


jedno umiera inne się rodzi
a pozostają tylko wspomnienia

każdy powraca na swą planetę
ze snu się kiedyś trzeba wybudzić
nieważne ciało wraz z teczką zleceń
dom i samochód zdobyty trudem

tam już czekają dalecy bliscy
aby pokazać otwarte karty
wiedzę przekażą nie wiem czy wszystką
pojmiesz istotę tego co warte

pozdrawiam Jacek
Dziękuję za mądre słowa, miło mi Cię czytać Jacku!
Serdecznie pozdrawiam
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Tego nie zmieniałam, ale moim zdaniem jest dobrze; skraj: obrzeże,
kraniec, czyli zbliża się do jakiegoś końca trwania.
Przyjemnie mi, że poświęcasz uwagę moim słowom, dzięki
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję, Grażynko! Od dawna nic nie pisałam, próbuję pomaleńku
się rozkręcić, mimo braku czasu. Wiesz, tak przyszło mi na myśli, że
powinno się robić zawsze to co się lubi i kocha - teraz, nie odkładać nic na bliżej nieokreślone jutro. To co dzisiaj jest dla nas ważne, jutro może kompletnie nie mieć dla nas wartości, przestać interesować, w pewnym sensie - odejść.
Tak, trochę sobie pofilozofowałam, serdeczności
- baba


Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Tego nie zmieniałam, ale moim zdaniem jest dobrze; skraj: obrzeże,
kraniec, czyli zbliża się do jakiegoś końca trwania.
Przyjemnie mi, że poświęcasz uwagę moim słowom, dzięki
- baba
ok, trochę opacznie odczytałem te dwa ostatnie wersy, stąd wzięła się powyższa uwaga. teraz to zrozumiałem :).
pozdrawiam :)
Opublikowano

Pragnień nie powinniśmy wyzbywać się, one są siłą napędową...
to wszystko, o czym mówi pięć pierwszych wersów nie powinno lekko przychodzić
ale jeżeli było coś, co spowodowało zapisanie pierwszej części, zaczynam
dogrywać kończący dwuwers.... jednym słowem, ehhh życie.
Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dzięki Nata, człowiek całe życie się uczy żyć, a im więcej wie i umie,
tym trudniej zrozumieć, że coś, co dotykało innych, co znał tylko ze słyszenia - jego również spotyka; wtedy wszystkie nauki idą w kąt.
Sprawdza się jako człowiek, lub nie, różnie to bywa, tak jak różni są ludzie i ich wytrzymałość. Ale mi się zebrało na refleksje!
Heej - baba

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dzięki Nata, człowiek całe życie się uczy żyć, a im więcej wie i umie,
tym trudniej zrozumieć, że coś, co dotykało innych, co znał tylko ze słyszenia - jego również spotyka; wtedy wszystkie nauki idą w kąt.
Sprawdza się jako człowiek, lub nie, różnie to bywa, tak jak różni są ludzie i ich wytrzymałość. Ale mi się zebrało na refleksje!
Heej - baba

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka   Alu - trzeba być samemu pięknym żeby napisać to co napisałaś. i mnie się podobasz ! więc jeżeli pozwolisz to "rzucę " w Ciebie kimś kogo  lubię - jackiem lechem.        
    • Na ulicy kościelnej pobożni żyją ludzie, bo z ulicy kościelnej do Boga jest najkrócej .                                 Parę kroków po błocie, na rękawie z siatki rdza - skręcasz w lewo, lub w prawo - krzyża znak, msza już trwa...                                                                Na kolana człowiecze, na kolana! Wyznaj wszystkie swe grzechy, nie oszukuj ty kapłana..                                Wszak on czasu dziś nie ma, przed nim jeszcze msze trzy. Na kolana człowiecze nie oszukuj go choć ty!      Na ulicy kościelnej ludziom żyje się lżej, jeśli masz jakiś kłopot to do Boga z nim wiej . Jeśli on nie pomoże no to módl się od rana, bo na Ziemi w zastępstwie ma swojego kapłana...                                      Na kolana człowiecze, na kolana! Na ulicy kościelnej raz jest cisza, raz wrzask... To dostojny dźwięk dzwonów, to znów szkła mokry trzask...                                                         Na ulicy kościelnej boża msza ciągle trwa. Na ulicy kościelnej żyjesz ty, żyję ja...                                       Na kolana człowiecze... Na kolana...
    • @KOBIETA Tak. Niestety najczęściej oszust nie wie, że sam siebie oszukuje. Pozdrawiam
    • Zapatrzony w zmierzch, łunę portów i świetlików chciał skoczyć z tych gałęzi za horyzont, w jakim nie musiałby już spać, gdyż dotąd nawet marzenia o szczęściu w snach się nie spełniały   Zapatrzony, daleko od swojego życia, nosił zawsze przy sobie jeden nabój, sznur i wór tabletek, bo nigdy nie wierzył, że samobójcy to tchórze, a bohaterowie giną za honor ludzi dumnych z wymyślonych granic   Zapatrzony w innych, nigdy nie chciał mlaskać, tańczyć czy wiązać sznurowadeł jak oni Przy jego ognisku nie byłoby żadnych wolnych taboretów, a ślina innych służyła jedynie do zmiany pasa ruchu, a nie Drogi   Zapatrzony w stare zdjęcia stał się niemową, który cieszy się swoimi słowami napisanymi przez znane trupy zapełniające jego duszę, aby nie udusić się chodzącymi umarlakami, które śliniły go swoim wrzaskiem   Zapatrzony w ciemność szukał gwiazd, a w dzień nie mógł doczekać się zachodu słońca, który dawał kolejną nadzieję, że szczęście pojawi się choć raz we śnie, z którego nigdy już się nie podniesie
    • miasto pędzi w neonach w nikczemnych strofach gaśnie chłodny dzień nie zdążę wszystkiego zapisać kolory słów huśtają się na wietrze dalej są schody i kilka fragmentów codziennej prozy już śpią ci których kocham
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...