dom lalek

[paper_doll]

john, synu, wiedz, że czekam na ciebie.

trasa pokrywa się rdzą, oddziela zapachy nieznośne
dla męskich zmysłów. widzę jak za oknem przesuwają się
fale, maszerują coraz szybciej; złote płaty zboża.
chciałbym znów cię dotknąć, miałeś przecież moje oczy.
chciałbym znów się w nich przeglądać, synu, a wiesz,
że przyszłość nie przyniesie ci miłości jak moja; będziesz więc cierpiał.
_______________
ruch wahadłowy.
przechodzę z tego miejsca w skrzypiące preludium. pościel
z tobą, nic. mógłbym przysiąc, że twój cień odszedł w róg pokoju.
zimna ściana, zimne ciało.

john, synu, wiedz, że czekam na ciebie.

[andrzej_barycz]

Klaustrofobia bólu i braku...
To jeden z tych wierszy, po przeczytaniu których, mam ochotę cicho się wycofać, zamykając delikatnie drzwi...
To mógłby być jeden z tych wierszy, gdyby nie didaskalia zamieniające emocje w gesty :

_______________
ruch wahadłowy.

Zbędne.

[Magdalena_Blu]

Jest klimat i umiejętność pokazania wewnętrznych niepokojów. Wciągające.

[Konrad_Redus_Olszewski]

przypomina mi jedno z opowiadań ze zbioru "11 cięć"

[Mariusz_Sukmanowski]

Przeczytałem kilkakrotnie.
Powtórzenie zastosowane aby zamknąć wiersz wzmocnione treścią dwóch strof zmroziło mi plecy.
Świetny tytuł i spraw Panie bym nigdy tam "nie zapukał".
pozdr

[paper_doll]

Dziękuję wszystkim za odwiedziny.

P.

[Nata_Kruk]

O ile mnie pamięć nie myli, chyba już wcześniej miałaś w swojej kolekcji "dom lalek", mylę się.?
Ten tutaj, bardzo dobra narracja, są głębiej zapadające emocje, których nikomu nie życzę.
Za A Baryczem zapytam, po co ten ruch wahadłowy.?
Pozdrawiam.

[paper_doll]

Był, był :)
Ten sam :)

Po co ruch wahadłowy? Bo lubię czasem zrobić na złość czytelnikowi ;)

P.