Stacja IX

[Tadeusz_Hutkowski]

pot na twoim czole duszno i ciemno w oczach
to pewnie przez mrok który mnie prześladuje
wilgoć z najczarniejszej piwnicy
bezustannie liże ściany naszego powietrza

może dlatego
że kiedyś nie wrzuciłem cygance pod kościołem
Jezus rozłożył ręce w twojej sprawie
pozwolił wbić gwoździe
pierwszy raz obudził bunt

wśród ludzi z plastikowymi żyłami
kropla po kropli pochyliła krzyż
gnie się wiara w kolanach gdy słabniesz
popełniam drugie bluźnierstwo

kiedy słońce niżej patrzę na zetknięcie
hen daleko musi być szpara w Ziemi
Bóg powoli wsuwa tam żółtą monetę
jak do wielkiej skarbonki wypuszcza z ręki kolejny dzień

upadek trzeci
wieczorem dotykam ciszy podłogowych desek
tu najlepiej drżą słowa
modlę się o grosz dobrego światła
czekam
może spadnie może zabrzęczy

[Alex_Sinner]

"kropla po kropli pochyliła krzyż" raczej - pochyliły?
I dlaczego Ziemi z dużej? Jeśli już "drugie bluźnierstwo", to gdzie pierwsze? itd...
Itd - jest tutaj, w tym komentarzu, bo odnoszę wrażenie pewnego chaotycznego zapisu, bazującego na pomyśle, a w konsekwencji po dobrnięciu do końca, przysłowiowego "osiadania na lurach".
Dla mnie to szkic i moim skromnym powinno się nad nim popracować jeszcze.

pozdr.

[andrzej_barycz]

Jezus rozłożył ręce w twojej sprawie
pozwolił wbić gwoździe

gnie się wiara w kolanach gdy słabniesz

Czy można "odczytać" i zrozumieć cierpienie ? Czy można bez tego zachować wiarę i nadzieję, gdy zostaje już tylko ona ?
To nie jest wiersz do przeczytania, tylko do "przejścia", i sprawą drugorzędną stają się jego niewątpliwe walory literackie. Mam poczucie spotkania ze słowem ważnym, szukającym, wyzwalającym z samotności bólu, cierpienia i bezradności...
Dziękuję, panie Tadeuszu.

[Jolanta_S.]

mocne słowa - dla wszystkich bez wyjątku!

ukłony dla Tadeusza

[Konrad_Redus_Olszewski]

przyznaję, ciekawa interpretacja

[Tadeusz_Hutkowski]

To ja dziękuję Panie Andrzeju.

Dziękuję Wszystkim za odwiedziny pod wierszem.
Pozdrawiam :)