Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nie mam danych
mgła chwyta promienie
nieprzemakalna na słońce

ogólnoustrojowy sprzeciw
organiczny

to tylko strumień słów

ogrzewa
się
zanurzam

małe kropelki osiadają
potem wnikają w skórę
nie pozostawiają tatuaży

tak by się chciało
nieustannie
między porami czasu

Opublikowano

Penelopo - nie jestem władcą Itaki a nawet Owaki, jedynie interpretatorem, a kimże jestem by osądzać co jest kiepskie a co nie, uważam, że każdy ma prawo kompromitować się w dowolny sposób
a passus "promienie nieprzemakalne na słońce " to tylko figura stylistyczna w licentia poetica.

Opublikowano

Wiktor,

mgła (chwyta promienie)
nieprzemakalna na słońce

Być może zbyt pobieżnie przeczytałeś. Masz rację, każdy może się kompromitować na swój własny sposób, a najprzyjemniejsze w życiu jest to, że to co ja uznaję za kompromitację dla innych nią nie jest. Ale to już temat na inny tekst. Pozdrawiam.
Penelope

Opublikowano

Właśnie kim pan jest, żeby komuś rzucać niecenzuralne słowa ,,wrodzone skurwysyństwo".
Ja nikogo nie kopię jedynie wskazuję, gdzie poprawić. Nieprzenikliwość by wystarczyła wstawić.
A może to pan tworzy nowe słowa jak międzymgła?

Opublikowano

małe kropelki osiadają
potem wnikają w skórę
nie pozostawiając tatuaży

Na tym można coś ciekawego stworzyć. Mgłę dodać i te promienie.
Ostatni z fizyki dali nagrodę Nobla za stwierdzenie, że światło ma wpływ na materię. To pokazuje jak świat głupieje. Materia jest energią światło też więc byle dziecko w podstawówce wie, że energie mają na siebie wpływ.
Słów nowych natworzono pełno jak ściema, nara, zajawka...niech zbierze się grono profesorów i je zatwierdza;-)

Opublikowano

Krople wnikają w skórę potem czyli później, po pewnym czasie. Tak to czytam, jeśli potem jako substancją wydzielaną przez organizm to bardzo nielogiczne chyba że czas ktoś cofać potrafi.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję, Malarzu za logiczne myślenie. Właśnie miałam napisać, że potem to taki sam wyraz jak później, czy następnie. Po prostu jest synonimem słowa będącego odmianą rzeczownika pot. Czy jesteśmy na portalu literackim, czy tylko mi się wydaje?
Cofnąć czas? To chyba niemożliwe. Chociaż mogę się mylić. Pozdrawiam.
Penelope
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jolanto, bardzo proszę, wymieniaj. Chętnie odniosę się do każdej wątpliwości. Na temat nieprzemakalności mgły i dlaczego pisałam już powyżej. Czy ta odpowiedź cię nie satysfakcjonuje? Pozdrawiam.
Penelope
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




nikt ci jeszcze nie powiedział, że za dużo gadasz?

argument wprost proporcjonalny da zaprezentowanego badziewia, nie ma nad czym się rozpisywać...

ripostę sobie daruj - bo będzie cienka jak zaprezentowany tekst

Znudzili Ci się dotychczasowi adwersarze?

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tylko co ma do tego AI? AI będzie tak funkcjonować, jak ją zaprogramują ludzie, a ci oczywiście zrobią to zgodnie z jakimiś wzorcami. Pytanie - jacy to będą ludzie i w jaki sposób wychowani. A to, że koncepcje wychowawcze się zmieniają, nie ulega wątpliwości, odkąd potrzeby jednostki zostały postawione ponad potrzeby wspólnotowe. Sztuczna inteligencja nie stoi jednak w kontrze do czegokolwiek, odzwierciedla tylko bieżący stan rzeczy. Oparta (głównie) o modele językowe, operuje jedynie na systemie kodów i znaczeń. To my ją 'wychowujemy', jeśli można to tak nazwać,  ucząc pewnej struktury, odzwierciedlającej mniej więcej naszą logiczną percepcję, nasz aparat pojęciowy. AI nie rozumie rzeczywistości jako czegoś ciągłego, zmieniającego się pozostającego w ruchu, ewoluującego zrelatywizowanego, tylko jako zbiór stałych elementów, które zostały wprowadzone do bazy danych i w ich obrębie się porusza. A elementy te już wprowadza człowiek, który może być dobry lub zły, głupi lub mądry, mieć rozwiniętą wyobraźnię lub nie, rozległą lub wąską wiedzę.... No i trzeba jeszcze dodać, że AI jest - na razie - tworzona do realizowania określonych zadań, co pokazuje, że człowiek jednak chce pozostać wolny i zrzucić na nią to, czego wykonywanie go ogranicza. Odszedłem trochę od tematu, a zmierzałem do tego, że AI będzie w stanie 'widzieć' różnice', o których piszesz, jeśli tego zostanie nauczona.  Chyba, że chcesz powiedzieć, że sam czujesz się trochę taką sztuczną inteligencją, bezdusznie programowaną do pełnienia określonych funkcji  narzuconych przez zewnętrzny, techniczny plan, a nie dzieckiem wychowywanym do samodzielnej realizacji siebie, w zgodzie z tym, czego AI jeszcze nie posiada (wolna wola, samoświadomość).
    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...