Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

tak blisko i tak daleko
wyobraźnia bez progu
zapiera oddech
relikt amfiteatru

tam real i Elizjum
może sądu i osądu

brak ciebie

szerokie arterie
gwiaździste bulwary

brak ciebie
Opublikowano

Mitologie są różne. Niech pani mi powie trafi pani do tego raju toż tam Bóg i Jezus i anioły i pięknie i blask wieczny po diabła tam jakiś on potrzebny???
Może wogóle się zapytam czy pani pisze w tym tekście o raju, czy też o Paryżu a może Rzymie?
Jeśli zaliczyć ten tekst do fantasmagorii niejawnych snów wtedy inaczej można na to spojrzeć.
Wtedy to jasne się staje, że to głupi sen.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Można i tak!
A można , by tak wnikliwie zajrzeć do mitologii!
I nie tylko!

Ale co da wnikliwe zajrzenie do mitologii?

Rozjaśni przekaz!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Można i tak!
A można , by tak wnikliwie zajrzeć do mitologii!
I nie tylko!

Ale co da wnikliwe zajrzenie do mitologii?

Rozjaśni przekaz!

Ale chyba nie chce mi pani wmówić, że nie jestem w stanie zrozumieć tak banalnego tekstu (oczywiście na tyle, na ile się go da zrozumieć :)))?

Dalej nie rozumiem słowa "wnikliwe", bo tutaj mitologii jest tyle, co kot napłakał...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Można i tak!
A można , by tak wnikliwie zajrzeć do mitologii!
I nie tylko!

Ale co da wnikliwe zajrzenie do mitologii?

Rozjaśni przekaz!

Ale chyba nie chce mi pani wmówić, że nie jestem w stanie zrozumieć tak banalnego tekstu (oczywiście na tyle, na ile się go da zrozumieć :)))?

Dalej nie rozumiem słowa "wnikliwe", bo tutaj mitologii jest tyle, co kot napłakał...

Ma Pan rację p.M. Krzywak , oczywiście tekst jest prosty w przekazie , dlatego napisałam , czytelnikowi powyżej ,że ....!

I pozwolę sobie zacytować , greckiego poetę epickiego (moje ulubione)
"Jakie słowo wypowiesz takie usłyszysz".

Opublikowano

A ja pani cytował nie będę nic. O życiu pozagrobowym wiele napisano. Pani tekst można tak zapisać :

przedzieleni granicą
istniejemy dalej
blisko i tak daleko

niewypowiedziane piękno
bez upływu czasu

ty tutaj nie trafisz

Zamiast pomysł zaczerpnąć i swoimi słowami coś napisać pani tylko powiela zbędne słowa.
Chce pani zweryfikować swój tekst? Niech go pani napisze na portali, gdzie redakcja decyduje o zamieszczaniu. Może akurat któryś z redaktorów śpiący będzie i wrzuci to na stonę ale komentarze zrównają ten tekst z ziemią. Polecam taką weryfikację.
Więcej pani czytać nie zamierzam sensu nie ma użerać się z kimś kto za wszechwiedzącego się uważa i nieboskie tworzy arcydzieła.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Widzę (czytam ) ,że , poczytanie nie szkodzi , wręcz przeciwnie, ale
o przekazie nic!
Nie szkodzi , jak Pan M.Krzywak już wypisał "banalny tekst"-prosty , czytelny!
I jeszcze coś z Homera :"

Nawet statecznych ludzi poglądy mogą się zmienić"

A więc jestem pełna nadziei , że zrozumiałeś przekaz !
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Udana miniaturka, Haniu. Tylko ciut przegadana:


[indent][indent][indent]
Pola Elizejskie


wyobraźnia bez progu
relikt amfiteatru

real Elizjum
sądu i osądu
szerokie arterie
gwiaździste bulwary

brak ciebie

[/indent][/indent][/indent]



Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



skojarzenie nie jest in plus, bo trudno pod klasykę kabaretową dopinać - nawet skojarzeniowo - gniota...
Masz rację Mithotynie, śmierć nie może ...być kabaretową klasyką!
To bilet w jedną bezpowrotną...!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wiersz otwiera.
"wyobraźnia bez progu" - to piękne.

Pozdrawiam serdecznie :)

Dziękuje Ewo za odniesienie ,,,i za wybraną frazę!

Pozdrawiam!
Hania

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Ostatnio w Warsztacie

    • Pani Dyrektor ogłosiła, że na Wigilię zostaną zaproszeni najlepsi maturzyści z ostatnich dwudziestu lat. Jak się okazało było to zaledwie kilka osób. Inicjatorem okazał się tajemniczy sponsor, który opłacił catering szkolnej Wigilii i DJ"a pod tym jednym warunkiem...

      Frekwencja dopisała, catering i DJ również stawili się punktualnie.

      Na początku był opłatek, życzenia, kolędy a później, no a później, to trzeba doczytać.

       

      Na scenę wyszła pani Krysia, woźna, która za zgodą pani dyrektor miała zaśpiewać Cichą noc. Pojawiła się umalowana, elegancka w swojej szkolnej podomce i zaczęła śpiewać, ale nie dokończyła, bo ujrzała ślady błotka na parkiecie. Oj, się zdenerwowała babeczka, jakby w nią piorun strzelił. Trwała ondulacja w mig się wyprostowała i dziwnie iskrzyła, jak sztuczne ognie. Przefikołkowała ze sceny, czym wywołała konsternację zgromadzonych, bo miała około siedemdziesiątki i ruszyła w stronę winowajcy. Po drodze chwyciła kij od mopa z zamiarem użycia wobec flejtucha, który nie wytarł porządnie obuwia przed wejściem. Nieświadomy chłopak zajęty gęstym wywodem w stronę blondynki otrzymał pierwszy cios w plecy, drugi w łydki i trzeci w pupę. Odwrócił się zaskoczony i już miał zdemolować oprawcę ciosem, gdy na własne oczy zobaczył panią Krysię, woźną, złowrogo sapiącą i charczącą w jego stronę i zwyczajnie dał nogę.

       

      – Gdzieeee w tych buuutaaach pooo szkooole?! Chuuliganieee! – Ryknęła Pani Krysia i jak wściekła niedźwiedzica rzuciła się w pogoń za chuliganem.

       

      Zgromadzeni wzruszyli ramionami i wrócili do zabawy. DJ, chcąc bardziej ożywić atmosferę, puścił remiks „Last Christmas”, od którego szyby w oknach zaczęły niebezpiecznie drżeć.

       

      Wtedy to się stało.

       

      Wszystkich ogarnęło dzikie szaleństwo. No, może nie wszystkich, bo tylko tych, którzy zjedli pierniczki.

      Zaczęli miotać się po podłodze, jakby byli opętani. Chłopcy rozrywali koszule, dziewczęta łapały się za brzuszki, które błyskawicznie wzdęły się do nienaturalnych rozmiarów. Chłopięce klatki piersiowe rozrywały się z kapiszonowym wystrzałem i wyskakiwały z nich małe Gingy. Brzuszki dziewcząt urosły do jeszcze większych rozmiarów i nagle eksplodowały z hukiem, a z ich wnętrza wysypał się brokat, który przykrył wszystko grubą warstwą.

      Muzyka zacięła się na jednym dźwięku, tworząc demoniczny klimat.

       

      Za to w drzwiach pojawił się niezgrabny kontur, który był jeszcze bardziej demoniczny.

      Sala wstrzymała oddech, a Obcy przeskoczył na środek parkietu szczerząc zęby, na którym widoczny był aparat nazębny.

       

      – Czekałem tyle lat, żeby zemścić się na was wszystkich!

       

      – Al, czy to ty? – zapytał kobiecy głos.

       

      – Tak, to ja, Al, chemik z NASA. Wkrótce na Ziemi pojawią się latające spodki z Obcymi, którzy wszystkich zabiją.

       

      – Chłopie, ale o co ci chodzi?

      – zapytał dziecięcym głosem ktoś z głębi sali.

       

      – Wiele lat temu na szkolną Wigilię upiekłem pyszne pierniczki. Zostały zjedzone do ostatniego okruszka, ale nikt mi nie podziękował, nikt mnie nie przytulił, nikt nie pogłaskał po główce, nikt mnie nie pobujał na nodze. Było mi przykro. Było mi smutno. Miałem depresję!

      Nienawidzę was wszystkich!

       

      Tymczasem na salę wpadła pani Krysia, woźna, kiedy zobaczyła bałagan, dostała oczopląsu, trzęsionki, wyprostowana trwała ondulacja stała dęba i zaryczała na całą szkołę:

       

      – Co tu się odbrokatawia!

       

      – Ty, stary patrz, pani Krysi chyba styki się przepaliły. – Grupka chłopców żartowała w kącie.

       

      Pani Krysia odwróciła się w ich stronę i poczęstowała ich promieniem lasera. To samo zrobiła z chłopcami-matkami małych Gingy i dzięwczętami, które wybuchły brokatowym szaleństwem.

      – Moja szkoła, moje zasady! – krzyknęła pani Krysia, woźna.

       

      Na szczęście nie wszyscy lubią pierniczki.

       

      Maturzyści, zamiast uciekać, wyciągnęli telefony. To nie była zwykła Wigilia – to była `Tykociński masakra`. DJ, zmienił ścieżkę dźwiękową na „Gwiezdne Wojny”.

       

      Grono pedagogiczne siedziało na końcu sali, z daleka od głośników DJ'a, sceny, całego zamieszania i z tej odległości czuwali nad porządkiem. Nad porządkiem swojego stolika.

       

      Później Pani dyrektor tłumaczyła dziennikarzom, że Wigilia przebiegła bez zakłóceń, a oni robią niepotrzebny szum medialny.

       

      Nie wiadomo, co stało się z chemikiem z NASA, ale prawdą było, że pojawiły się spodki, ale nie z UFO, tylko na kiermaszu świątecznym, które każdy mógł dowolnie pomalować i ozdobić.

       

      Pani Krysia, woźna, okazała się radzieckim prototypem humanoidów - konserwatorów powierzchni płaskich.

       

      To była prawdziwa Tykocińska masakra, która zaczęła się niewinnie, bo od...

       

      Wesołych Świąt!

       

       

  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach



×
×
  • Dodaj nową pozycję...