Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Julia Kapuletii Romeo Monteki
tragicznie złączeni dozgonną miłością
dziećmi jeszcze byli gdy zaznali męki
wszak spowodowanej przedwczesną czułością

pochopność decyzji psotny splot wydarzeń
w oprawie wrogości twardej niczym kamień
na niepowodzenie skazała wśród marzeń

Opublikowano

stał Romek pod balkonem
dostał kowadłem w głowę

W zakończeniu bez przebudzenia napisałbym w sen. Podobno mamy nieśmiertelne dusze, więc któregoś dnia można się obudzić tylko w innym ciele z wymazaną pamięcią. Tak badziej duchowo i mistycznie sierpowym zaskoczyć A. Gołotę;-)

Opublikowano

Ten wers jest strasznie niedobry:
"zasypali kamiennymi łzami" - no proszę to sobie wyobrazić! Zasypać to można ten gniot wklejony tuż pod Pani wierszem ;)
Aczkolwiek reszta jest wg mojego uznania w porządku. Zaczynam się powoli przekonywać, że czasem oszczędność plus naprawdę liryczne spojrzenie daje efekty. Metaforyka jest konsekwentna - jakby ktoś potrzebował, będę tłumaczył, dlaczego.
Na plus.

Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




tak to widzę :|

______________________________________________

Dnia: 2310-20-30 61:24:92 napisał(a): R. Monteki





_______________________________________________




zgadzam się z poprzednikiem ;)



Pies nawet nogi nie podniósł - znaczy suczka

Zgoda zawsze buduje

Pozdrawiam :)
Opublikowano

" - Romeo, czemuż ty jesteś Romeo? "
- bo stara mnie tak nazwała !"

a tak na serio

nie widzę sensu pisać od nowa streszczenia Romea i Julii
Nikt nie napisze tego lepiej niż William

Technicznie 3 pierwsze wersy coś obiecują (zmieniłbym szyk "lilii białych"), ale już dalej nic nie zaskakuje, jest płasko

czarny ptak zakrakał - zamiast tego może np. "wrzask kruka" ?

trzy ostatnie wersy bym wykreślił, ponieważ obecność kruka to symbol, zwiastun, pośrednik pomiędzy ziemią a zaświatami i po tym nie potrzeba mnożyć słów

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • to ja zaprosiłam ją do tańca to ja umiłowałam jej twarz pierwsza wreszcie spuściłam się z kagańca moja twarz coraz krwawsza jej stopy zbliżają się do moich a moje biegną do niej   pierwsze kroki jak w walcu z gracją, uczuciem, napieciem jest moim promieniem… brzydkim uczucia oddaniem  albo wiecznym schronieniem? jej dłoń koścista ściska moją a moja ściska jej   powoli krok za krokiem powoli nic popłochem jej twarz emanująca zimnem zawsze była moim życzeniem  coraz szybciej coraz zgrabniej jej usta bliżej moich moje usta bliżej jej     i tak w naszych szaleńczych tańcach nawet nie zorientowałam się kiedy to ona zaczęła prowadzić  i już niczym nie różniłam się od niej i nagle zaczęłam żałować mojej propozycji żałowałam że to jedyny taniec którego się nauczyłam Umarłam w żałosnym popisie umiejętności ruchu
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Pozostaje pozostać  na nieokreślonej krzyżowce :)
    • @Leszczym  Michał ująłeś kłusownictwo z innego punktu widzenia i ma ono pełne uzasadnienie. Kłusownictwo obok nielegalnego polowania na zwierzęta to również naruszanie własności intelektualnej, którą mogą być dzieła sztuki, przekraczanie ustalonych reguł w biznesie, to wszystko mieści się w ramach kłusownictwa. Dziękuję za ciekawe podejście do tematu. Trzymaj się cieplutko.:)
    • Podobał mi się ten rok  Był łatwy trudny mądry bzdurny Zimny gorący senny męczący Szczery kłamliwy odważny wstydliwy Pełen pozornych kontrastów    Podobał mi się ten rok  Gdzie jawa spotkała się ze snem  Gdzie dusza opuściła ciało  Gdzie myśli nigdy nie wyszły  Przez zaciśnięte w bólu zęby    Podobał mi się ten rok  Nie chcę cię, wypuść mnie ze szponów Wpuść mnie, rozerwę cię na strzępy Daj mi się, przestań w końcu cierpieć Pragnę cię, stańmy się jednością    Stoję przed lustrem, to nie ja  Nie poznaję tych krzywych z rozpaczy oczu Tego wysuszonego zdechłego spojrzenia Tego pełnego syfu niby półuśmiechu  Tej duszy wołającej o pomoc    Stoję przed lustrem, widzę siebie Poznaję te stare, zmęczone oczy To stęsknione uczuć odbicie źrenic Tę duszę pokrytą ścierwem blizn Podobał mi się ten rok. 
    • @Christine Widzę, że się uniosłaś. To dobrze. Gniew dobrych ludzi potrafi zmienić bieg historii.  Jednakowoż, nadal podkreślam, że to nie oskarżenie tylko przyjacielska rada dla ludzi, którzy niespecjalnie dobrze piszą i chociaż przez chwilę chcieliby się ogrzać w cieple pozytywnych komentarzy. Niech wiedza o możliwościach gpt zagości tu na stałe. Wyrównajmy szanse dla mniej zorientowanych technologicznie żeby też zaznali chwały.  Wierzę, że kiedyś zrozumiesz, że to, co się tu dzieje, jest projektem na wskroś humanistycznym. Ale jeszcze nie dzisiaj, nie jutro, nie pojutrze i nie popojutrze (licence: Raz Dwa Trzy, chyba).
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...