Pinus sylvestris

[Marta_Raczyńska]

Chwycił mróz, pierwszy w tym roku, lepki, rozkojarzony.
Sarnie tropy przecinały ścieżkę białą od nocy i gładką.
Jeszcze parę kroków, syneczku - pamiętam szyszki, okółki
chorobliwie wiotkie, niby ręce kwitnące sińcami

w przegubach. Pędy gęstniały, rozszczepiały się dziko.
Upadłaś w poszycie, jeszcze jesienna, pachnąca chrustem,
do ust ci przymarzały piosneczki. Chwilę błyszczysz, potem
gaśniesz. Nie wierzyłem, kiedy szeptałaś w pościeli -

broń nas, od wszelkiego złego. Światło odbijało się rykoszetem
od drogi. Cała byłaś jasna, nieukończona, wyjęta ze snu
jak pacierz o świcie. Wracaliśmy do leśnej poręby, a może to ja
wracałem, miękko po śniegu, z igliwiem w butach.

[Gość]

Dzięki za lekturę.
Tak sobie podczytuję Panią tu i ówdzie.

[Marta_Raczyńska]

a to miłe bardzo :) dziękuję za wizytę i pozdrawiam

[Zdzisław Antolski]

Wiersz zapada w pamięć i w wyobraźnię. Snują się obrazy z własnego życia i ze snów... "Światło odbijało się rykoszetem
od drogi" - bardzo trafne.

[maria_bard]

Dlaczego takich wierszy tak mało?

Dlaczego - dominują bezmyślne klepanki, banał kapie i aż czuć smrodek wysiłku przy lepieniu tych gniotów!?

Tu słowa jak delikatny pędzelek, malują obrazy, prowokują emocje nawet u kamiennodusznych:-).

Na przykład: "Cała byłaś jasna, nieukończona, wyjęta ze snu..."

Finezja. Gratuluję.
Elka.

[Mariusz_Sukmanowski]

Mam nadzieję ,że "Światło -odbije- się rykoszetem" :) ,bo tu jest "elektrownia" ,potencjał.
"Zobaczyłem" ten wiersz.
pozdr

[Magdalena_Blu]

Pięknie - gratuluję:)

[Emanuel_Wójcik]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Przepraszam, że nie jestem tak inteligentny jak pani...

[cezary_dacyszyn]

hmmm ... widać dobre poetyckie możliwości ... A jako byłemu leś-niczemu , podoba mi się przewrotność w tytule :-) Czekam następnych :-)

[Marta_Raczyńska]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

tak?:)

dziękuję wszystkim. tym bardziej się cieszę, bo od niedawna tutaj zaglądam:)

[Anna_Para]

Marto,

tekst poznałam znacznie wcześniej, jednak nie zdążyłam go skomentować, jeśli więc pozwolisz:

Postać mówiąca w wierszu - syn, pełen czułości wobec matki, pięknie wspomina jej trud, poświęcenie w znalezieniu odpowiedniego drzewka na choinkę ( a może wcale nie).

Potem - obraz bliskości, miłość we wzajemnych relacjach, służących ogrzaniu po leśnej eskapadzie, kołysanka - bajeczka, śpiewana dziecku, pomieszana ze słowami modlitwy, by nie dosięgło ich zło tego świata...

Później chłopiec - mężczyzna wraca do tej poręby, już inny, tylko ze wspomnieniem matki.

A może wcale nie? Może zmyślam obrazy, do których mnie sprowokowałaś w środku nocy tekstem, co wrasta, kształtuje, ogromnieje?

Nie nadążam z omawianiem Twoich tekstów "tu i tam", Marto.
Zauroczona ich prawdą i umiejętnością kreowania zagadki.

Nisko się kłaniam,

wzruszona,

Para:)

[Nata_Kruk]

Marto, ten wiersz jest jak.. wejście smoka.. poważnie.!
Klasyka w formie, "kocham" takie, jest interpunkcja, której trzeba pilnować, jeśli Autor ją dał, ale nie przepadam za nią.
Tak, czy inaczej.. wiersz wart przeczytania.! Wzrusza swoją "miekkością".. nie wiem, jak to okreslić, nie jestem krytykiem.
Pozdrawiam.

[Baba_Izba]

Z dużą przyjemnością przeczytałam. Pozdrawiam
- baba

[Sylwester_Lasota]

trudny tekst, nie opowiada historii kawoławowo, ale chwyta i przyciąga. chociaż wydaje się spokojny i urokliwy, budzi we mnie jakiś niepokój i chęć wgryzienia się głębiej. widzę jak przez mgłę obrazy i wydarzenia... niebanalne... jak zmaganie się z trudami życia i... śmierć. może to tylko moja osobista projekcja, ale wyczuwam w tej sylwestrowej sośnie jakąś bliskość, każącą darzyć mi ją sympatią :)
pozdrawiam serdecznie i do poczytania :)

[bazyl_prost]

smutny ten mężczyzna, pacierz w łóżku usłyszeć...do kitu z taką żoną