Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

pamiętasz te skrzydła
porzucone na łące
lasów długie ramiona
cichy śpiew przezroczysty?

przelotem powiek je zamykam
domykam te zwoje ust
niedomknięte milczeniem
by słowa nie kaleczyły
delikatnych żył melodii ciszy

a na chropowatym murze jesieni
obraz ust moich - dwóch liści spękanych.

Opublikowano

Dzięki za komentarze. "zwoje ust niedomknięte". Tu chodzi o zwoje, a nie usta, napisałam to prawidłowo. Tylko niektórzy tego nie zrozumieli :). Jeśli chodzi o klimat to ten wiersz jest dość nietypowy jak na mnie :). Zwykle piszę o samotności, cierpieniu itp. Dopiero tu wystartowałam i może zrobiłam to nieodpowiedlim wierszem. Ale może po pewnym czasie zobaczycie jaki mam styl. pozdrowienia :*

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



widzę, że lubisz się ze mną droczyć...ładnie to tak?

Robisz offtopa :)

Z pracy wrócę to pogadamy.

tylko nie krzycz na mnie znowu Kochanie - nie zniosę kolejnej patelni na głowie.../
Opublikowano

Te "łąki westchnień" są po prostu kiczowate.
"by słowa nie kaleczyły delikatnej ciszy" - to już kicz kwadratowy. To żaden obrazek, a na koncept abstrakcyjny to za wtórne i zupełnie bla, bla.
Może te następne (zapowiadane) będą lepsze.
pzdr. bezet

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



tylko nie krzycz na mnie znowu Kochanie - nie zniosę kolejnej patelni na głowie.../

O_O

Hahahahaha!

Nie będzie patelni...


Ale będzie wałek :D

o nie... żadnych wałków (coś w stylu 'żadnych granic' Szanownego Pana Wiśniewskiego) hehehe...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • - Że ty dolarom? - Amora lody też.  
    • Ok' rywala wyrko?         Ma to łza lawy: rywala złoto tam.    
    • @Berenika97 Jest tylko jedna rada, jedna jedyna, co chyba zdaje się sprawdziłem, można tylko wtyczce nagadać jak najwięcej jak najgłupszych bzdur. Bo kabel nigdy nie ucieknie przed wtyczką. Wtyczka nie przyjmuje do wiadomości wcale a wcale jakichkolwiek odmów. Mało tego wtyczka uważa generalnie, że walczy o pokój i to teraz widać bardzo dobrze ten wielki pokój za oknem, w pełnej krasie normalnie. 
    • @Ajar41Nie liczyłem, cieszę się że mogłem pomóc.
    • In nomine Domini Patris et Filii et Spiritus Sancti. Amen.                  Rara avis   We wschodnim klubie nocnym „Smok” gospodyni, uśmiechając się tajemniczo, pyta klienta: „Chce pan żółte czy czerwone?” Nie całkiem trzeźwy klient odpowiada: — Proszę panią o domowy żółte kurę z naturalnym czerwonym winem! Przy sąsiednim stoliku gejsza, ukryta za wachlarzem, szepcze z przyjaciółkami: — Może to pijak? — Myślałaś, że to kobieciarz? — Nie, to tylko zwykły żeglarz z Albatrosa. Gospodyni uśmiecha się sarkastycznie: „Może potrzebujesz już białej sofy?” Klient stanowczo wykrzykuje: — Ale i tak szklanka jest lepsza! I dodaje marzycielsko: — I kwiaty dla pani, która gra na pianie i o miłości śpiewa, ale nikt nie wie, kogo ona kocha? W sali słychać okrzyki podróżnych z Albatrosa: — Incroyable! Une simple chanson s'est avérée être la clé d'un livre que personne n'a jamais compris. Et vous savez qui m'a donné l'idée? Cette pianiste stupide et mal élevée. Comment est-ce possible?!   P.S.    Być może jest to najlepsza opowieść wszystkich czasów i ludzi: genialne dziecko tajemniczej Muzy, uwodzicielskiej Fantazji i nieprzewidzianej Fortuny. I wcale nie dlatego, że główny bohater okazał się nie taki głupi, jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. I ponieważ jest to opowieść o prawdziwej miłości!   Bibliografia: 1. Juvénal Les satires de Juvénal et Perse, 1681. Satires. Collection Classiques en poche, Les Belles Lettres, Paris, 2002. 2. Molière (Jean - Baptiste Poquelin) Œuvres Complèts. Ed. George Couton. 2 vols. Paris: Gallimard, 1971. 3. Victor Hugo Notre-Dame de Paris. Charles Gosselin, Paris, 1831. 4. George Sand Consuelo. L. de Potter, Paris, 1843. Jerzy Jankowski 5. Tram wpopszek ulicy: skruty prozy i poemy. Futuryzm Polski, 1919.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...