Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



tak, to gdzie uśmiech?

pozdrawiam :)

Korelacja na raz z na dwa bawi mnie i to wybornie, może być i do uśmiechu :). Ale może jeszcze dodam, że fragment: "uwięziony / w klatce // moich / oczu" to jakże piękne i znamienne zakończenie wiersza. Pozdrawiam :)
I są uśmiechy :)
Opublikowano

Gładzenie tego typu "poezji" ku samozadowoleniu nie robi dobrze Poezji.

Szkoda, że nie przyjmuje Pani ŻADNYCH krytycznych uwag. Dialog z Panią staje się płonny.

Ten tekst to kolejne coś o niczym w kostropatej, posiekanej formie.

E.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



tak, to gdzie uśmiech?

pozdrawiam :)

Korelacja na raz z na dwa bawi mnie i to wybornie, może być i do uśmiechu :). Ale może jeszcze dodam, że fragment: "uwięziony / w klatce // moich / oczu" to jakże piękne i znamienne zakończenie wiersza. Pozdrawiam :)
I są uśmiechy :)

są uśmiechy i
są słowa
dziś

wirują

w klatce
moich oczu
razem

uśmiechnięte
słowa


dziękuję pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



a tak przestrzegałam
ale Pan nie słucha
czyta moje wiersze od świtu
przez dzień w zmierzch
aż do rana

efekt
widoczny

nie trzeba nic
dopowiadać


pozdrawiam




Gadał dziad do obrazu... ;) Skleroza, stupor, myślowa czkawka ?
Powtórzę :

"Pani nie popełniła jeszcze nigdy wiersza i coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że go już nigdy nie popełni..."
"Przecenia pani siebie i swoje gryzmoły -nie jestem wybredny, komentuję wszystko"

Pani ma jakiś problem z czytaniem ze zrozumieniem ?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



a tak przestrzegałam
ale Pan nie słucha
czyta moje wiersze od świtu
przez dzień w zmierzch
aż do rana

efekt
widoczny

nie trzeba nic
dopowiadać


pozdrawiam




Gadał dziad do obrazu... ;) Skleroza, stupor, myślowa czkawka ?
Powtórzę :

"Pani nie popełniła jeszcze nigdy wiersza i coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że go już nigdy nie popełni..."
"Przecenia pani siebie i swoje gryzmoły -nie jestem wybredny, komentuję wszystko"

Pani ma jakiś problem z czytaniem ze zrozumieniem ?

ileż tu zazdrości
zawiści głupoty

współczuję

nic poza tym



Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




proponuję zgłębić oba pojęcia - zaś głupotę i współczucie zarezerwować dla siebie, tak na dobry stan ducha - bo kocopoły prezentujesz tak
w tekstach jak i wypowiedziach...


nic mnie to nie wzrusza -
żadnej zmiany
wszystko po
staremu

proszę zbudzić
wyobraźnie inaczej
z nudów zasnę


pozdrawiam


Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Chcesz raptem bracie umoczyć pyska,  kędy się flaszka z bruzdy przebłyska ? Chcesz poczuć w zwojach wirowy prąd,  zaś w duszy lekkość i miły swąd ?    Lecz nim wypłyniesz, niesyty kolego, pamiętaj, że twe łapczywe ego rozdęte do granic ślepej niewoli, nie skurczy się gładko do trzeźwej woli.   Bo z pierwszą, w wątpiach ckliwie zadudni,  lecz pijesz dalej - choć nie ze studni -  aż w gębie zakwitnie posmaku pąk -  nim rano dostąpisz gastralnych mąk.    Z drugą, otworzą się czerstwia ukryte, przed dziwnym jakimś, nieznanym bytem, w którym na srebrnych polach do rana Błąka się księżna w czerwień odziana.      Za nią sznur dziewic z rękami w górze,  w srebrzystej bieli, błękicie, purpurze.  Zanoszą błagania, by za garść groszy skąpać się w chwili niezwykłej rozkoszy,     Do której wrota chwalebnie zabite,  chronione czystym żelazem litem. Lecz która z nich klęknie i się ukorzy,  na twe skinienie się furta otworzy.   I łąki ujrzysz, bujne, promienne, i srebrne wydmy, morza bezmierne,   i raje słodkie, gdzie głos wabi, śpiewa, a śpiewem strąca owoce z drzewa,   Jak gdyby gwoździe wskroś przerdzewione ktoś w mózg ci wbijał jak rymy szalone, które wykreślił zbój - wariat, poeta,  gdy umysł wyostrzy mu trzecia seta.     Z czwartą, zawitasz w gaj pomarańczy, gdzie kiwa się głowa starego radży który, gdy chwycą potrzeby kleszcze, klekocząc mantrę, powtarza - Jeszcze.   Istotnie, w skrócie, to ciebie czeka,  gdy w suchy pysk wlejesz tak ze sto deka - com sam doświadczył i spisał w bólu,   po czystej z lodu i jednym Red Bull-u.     YouTube - wersja dla leniuchów (udźwiękowiona)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • @Alicja_Wysocka U mnie z puentowaniem szybko. Zgadza się, początek wiersza wyznacza rytm. U mnie dobra rytmika w wierszach to jeszcze nowość. Melodia mi ucieka w myśli. Cały czas trzymam w głowie wciśnięte klawisze melodii bo mi odpływa. Od tego mam to co nazwałem arytmią.
    • @Gosława U mnie to połączenie gotyku i modernizmu. Połączenie depresji, psychopatii i mroku. 
    • @Gosława też mi się spodobała :) Obrazy z utworu i mój wiersz to zasadniczo dystopia egzystencjalna. Niech to diabli wezmą.
    • @Migrena Tak, taki układ może mieć jakiś sens - uczymy się wzajemnie. Luksusu również :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...