pisanie wiersza strasznie się napręża, gdy twoja była ma już męża.

[Konrad_O.]

na początku wiersza śpisz jak zawsze - na boku,
biustem do mnie, oddechem grzejąc ramiona. a ja
próbuję zapamiętać kolor twojej dziecinnej pidżamy,
jak bym już znał kolejny wers.
w szafie trzymam skórę w której cię poznawałem.
zmarszczyła się - ciałem, innymi, zgrzytaniem zębów.
przenoszeniem piwa z prawej dłoni do lewej.
nic dziwnego, nic. przecież gdy dmuchasz całą siłą,
balonik kiedyś pęknie. zaczytałem się po prostu
w baśń, znając morał na samym początku.

dobrze nam służy przerwa, na drapanie językiem,
spacery, uczuć ambiwalencję. wiem, śpisz jak nigdy.
teraz mamy sporo czasu, żeby nie być razem.

[andrzej_barycz]

Tekst trochę przeźroczysty, konfekcyjny - nie ma powodu, by się nad nim znęcać, nie ma powodu, by się przy nim zatrzymać.

[Konrad_O.]

JEST!

[Konrad_O.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

nie jest to młodsza siostra, by się nad nią znęcać.
nie jest też autostopowiczką. :)

[Piotr_Płoszaj]

Może nie poraził - ale mimo wszystko - to miło się czytało... :)
Pozdrawiam... Piter

[Mariusz_Sukmanowski]

Często mam odczucie potęgi "papugowania" ,ale to mój problem i niech tak zostanie.Podobno jednak można tego unikać ,ale to znowu tylko moje domysły.Koniec wiadomo czego.

Wiersz ugryzłem i smakował.Tytuł stanął w gardle.
pozdr

[Jacek_Aleksander_Mateusz_SOJAN]

przyciągnął mnie tytuł, wietrzyłem dobrze skrojony żart literacki i do mniej-więcej połowy tekstu - czyli do "lewej dłoni" byłem ukontentowany - niestety, końcówka rozczarowała...
zatem - ambiwalentnie...

J.S

[mały_dzielny_toster]

Ładnie,
styl skądś znajomy, ale nie pamiętam.
Podoba mi się.
Pozdrawiam