Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

znowu powracasz bezbronnie samotny
gałązką oliwną chcesz zawrócić czas
nazwane portem nie stanie się domem
kiedy zabraknie w nim nas

odpływy nowe ujawnią płycizny
minione nie wróci przeciwny dmie wiatr
daję ci miejsce byś osuszył skrzydła
potem zawracaj na szlak

teraz już jestem nieczule zakrzepła
w bazalcie zamknęłam wylewności cykl
skalistej stacji podróżnych przelotów
nie rozpłomieni już nic

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Nigdy nie wiadomo; warto lub nie warto. wiemy co jest, ale nie wiemy co by było gdyby. Dlatego to życie jest raz lepsze, raz gorsze, ale zawsze ciekawe. Dzięki za czytanie i słowa
- baba
Opublikowano

Babo,

cieszę się z Twojego powrotu.

Wiersz mądry, podsumowuje jakiś etap w relacjach.

Podjęłaś dość trudną formę z męskimi rymami w klauzuli wersu. To niejako "wymusza" inwersje. Mądry, ważny tekst. Warto przepracować, by nie było inwersji.

Pozdrawiam,

Para:)

Opublikowano

Mnie zatrzymał również sposób rymowania:
5/6
6/5
5/6
7
Nie wiedziałam, że tak można. Ciekawie i inaczej się czyta, jakby trochę kanciasto, ale mnie to nie przeszkadza, ujęcie tematu też mi się podoba.
Pozdrawiam:)

Opublikowano

Zastygnięcie czuć w każdej części wiersza. Ładna forma. Rozumiem peelkę, można wiele znieść, upokorzyć się nawet,
ale wszystko ma swoje granice, dlatego bardzo pasuje mi ostatni wers. Iza, ten wiersz podoba mi się.
"daję ci miejsce byś osuszył skrzydła... tak trzeba, pomimo...
Pozdrawiam... :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...