Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

smutne te dzieci
szukające szczęścia
w reklamie
kiedyś mamusia i tatuś
za moment tatuś i tatuś

dziwki które szanuje
stoją na ulicach oświetlone
blaskiem
dziwki których nie trawię
sprzedają mi jakiś nowy szajs

w garniturach

na manifestacjach
biegną ślepe małpy
całe ich życie na kredyt
już nawet się nie mnożą

świat się skończy
i tylko
islamofile zatańczą na helloween


a pan Anatol zaraz stwierdzi
że to z zazdrości
a pani Gienia wysnuje teorie spiskową
o jaju Marksa w kosmosie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Brawo! A wszystko to wpisane w kosmiczną miłość (ciekawe, czy robią sobie dziurki w skafandrach...)

Na to proszę odpowiedzieć sobie samemu , przecież już pan napisał swoje stwierdzenie!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Brawo! A wszystko to wpisane w kosmiczną miłość (ciekawe, czy robią sobie dziurki w skafandrach...)

Na to proszę odpowiedzieć sobie samemu , przecież już pan napisał swoje stwierdzenie!

Ale to "kosmiczna bzdura" (ups, miłość) orbituje nad naszymi głowami. Autor powinien wiedzieć, czy mają dziurki, czy nie...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Brawo! A wszystko to wpisane w kosmiczną miłość (ciekawe, czy robią sobie dziurki w skafandrach...)

Na to proszę odpowiedzieć sobie samemu , przecież już pan napisał swoje stwierdzenie!

Ale to "kosmiczna bzdura" (ups, miłość) orbituje nad naszymi głowami. Autor powinien wiedzieć, czy mają dziurki, czy nie...
Autorka wie , a czytelnik sobie dopowie , i wiem , jestem przekonana ,że doskonale o dziurkach , czy jak by tam je nazwać!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Brawo! A wszystko to wpisane w kosmiczną miłość (ciekawe, czy robią sobie dziurki w skafandrach...)

Na to proszę odpowiedzieć sobie samemu , przecież już pan napisał swoje stwierdzenie!

Ale to "kosmiczna bzdura" (ups, miłość) orbituje nad naszymi głowami. Autor powinien wiedzieć, czy mają dziurki, czy nie...
Autorka wie , a czytelnik sobie dopowie , i wiem , jestem przekonana ,że doskonale o dziurkach , czy jak by tam je nazwać!

Czytelnik nieprzyzwyczajony do działu Zet padnie martwy, jak to przeczyta. Zamiast mi tutaj wpisywać popierdółki nie lepiej tamto "komiczne" wykasować?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Brawo! A wszystko to wpisane w kosmiczną miłość (ciekawe, czy robią sobie dziurki w skafandrach...)

Na to proszę odpowiedzieć sobie samemu , przecież już pan napisał swoje stwierdzenie!

Ale to "kosmiczna bzdura" (ups, miłość) orbituje nad naszymi głowami. Autor powinien wiedzieć, czy mają dziurki, czy nie...
Autorka wie , a czytelnik sobie dopowie , i wiem , jestem przekonana ,że doskonale o dziurkach , czy jak by tam je nazwać!

Czytelnik nieprzyzwyczajony do działu Zet padnie martwy, jak to przeczyta. Zamiast mi tutaj wpisywać popierdółki nie lepiej tamto "komiczne" wykasować?
Te popierdółki to jakaś zakaźna choroba , a nad skasowaniem pomyślę , pan to znawca,,,ooo!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @wierszyki dziękuję   @Alicja_Wysocka dzięki za przypomnienie Tuwima (Ptasie radio)
    • Miałam wtedy jakieś siedem lat. Chodziłam do pierwszej klasy. Mieszkaliśmy w Gdyni, w dzielnicy Obłuże. Któregoś dnia bawiliśmy się z rodzeństwem w chowanego – oczywiście na podwórku, bo na ulicę można było wychodzić tylko za pozwoleniem mamy. Nasze podwórko było całkiem spore. Był tam ogródek, jakaś szopka, w której tata trzymał różne ciekawe rzeczy – grabie, łopaty, a nawet siekierę! Był też kurnik, psia buda i oczywiście nasz pies – Lord. Wpadliśmy wtedy na genialny pomysł: schowamy się mamie! A niech ma – skoro tyle rzeczy nam zabrania, to teraz niech nas szuka! – Na pewno nas znajdzie i jeszcze skrzyczy, że ją denerwujemy – mówiłam. Ale co tam, ryzyko wpisane w zabawę! – Schowajmy się do psiej budy – zaproponował ktoś. – Ooo, to jest dobra myśl. Bardzo dobra! I tak właśnie zrealizowaliśmy nasz chytry plan. We trójkę – Grzesiek, Tomek i ja – wciskaliśmy się do budy. Pies patrzył zdziwiony, ale przecież nie mówi. Lord był duży, więc i buda była odpowiednio przestronna. Jakoś się tam upchnęliśmy. Cicho siedzimy, nie gadamy, bo wiadomo – zdrada przez śmiech to klasyk. W środku śmierdziało psem i kurzem, było duszno  i niewygodnie, ale czego się nie robi dla porządnej zabawy? Siedzimy jak trusie, aż zaczyna nam się nudzić. Nic się nie dzieje. I nagle – akcja! Słyszymy mamę, jak nas woła. Chodzi po podwórku, sprawdza furtkę, krzyczy coraz bardziej zdenerwowana: – No co jest?! Gdzie oni są?! A my dusimy się ze śmiechu – dosłownie. Zabawa życia! I wtedy pies zaczął szczekać. Najpierw nieśmiało, potem coraz głośniej. Kręcił się, jakby sam nie wiedział, co robić. W końcu zaczął piszczeć. Mama podchodzi do furtki – nikogo. Na ulicy pusto. Dzieci zniknęły jak kamfora. Wreszcie zaniepokojona podchodzi do psa. – Lord, czego ci trzeba? Co się dzieje? Co chcesz, głuptasie? I nachyla się nad budą... – CO WY TAM ROBICIE?! WYŁAZIĆ MI NATYCHMIAST Z TEJ BUDY! CO TO ZA GŁUPIE POMYSŁY?! A ja, z pełnym oburzeniem, mówię: – To nie głupie pomysły, tylko pies głupi, bo nas zdradził! – Marsz do domu! – ryknęła mama. – Wszyscy do wanny! Zdjąć te śmierdzące ciuchy! No nie wiem, w co ręce włożyć z wami... Utrapienie z tymi dziećmi!
    • ,,Prawy zamieszka  w domu Twoim, Panie,, Ps 15    jesteśmy ...super  a inni  gdyby i oni byli tacy    świat byłby wspaniały    zła nie czynię  mnie nie dotyczy  odwracam się od niego  pływam w zadowoleniu  widzę dobro po swojemu  zadowalam swoje ja    prawość to nie slogan  to droga jaką szedł Jezus  warto ją dostrzec  i …iść    prawi ujrzą Jego oblicze  prawi dostaną wieczne życie   Jezu ufam Tobie    7.2025 andrew  Niedziela, dzień Pański Pański 
    • @Annna2Albo bardziej, bo przecież można, nawet kiedy nie ma.
    • cisza po zmarłym bywa tak cicha że aż boli   jest niewidzialna a mimo to ją wyczuwamy   boimy  się jej lękamy czy nie przemówi   taka cisza jest  trudna bo  płacze
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...