Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

koniec, czyli początek

Confiteor

Przez Confiteor
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Confiteor

Confiteor

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

a gdyby tak stworzyć na nowo
zakładając posiadanie mocy stwarzania
byłoby to rozwiązanie optymalne
na dzisiejszą noc

nie ma nic gorszego niż ściana
wbijam się w ten mur czasami
głęboko drążę i nawet rzucę okiem
po drugiej stronie można przeżyć

wcale nie
ziemię nową i niebo nowe
chodzi jedynie o kolejny punkt widzenia
najlepiej żebym mógł przeoczyć ciebie
bo gdy karzesz patrząc
zapominam o sobie

chyba że chcesz tych wierszy
zatem wszystkie odpal
wystrzelą dynamitem snów
rozerwanych przed pierwszym pocałunkiem

nie mogę się dogadać z tobą
więc przegaduje wszystko dookoła
i wiem przecież że na kark spada ci życie
w moim przypadku już całkiem odwodnione

na tej pustyni brakuje miraży
wyobraźnia nie płata figli
gdy usta topię zimnym strumieniem
lądując zawsze w twojej twarzy

machając na stopa czekam cudu
może wykończę się przy samym brzegu
a twoja ręka wyciągnie list z butelki
najpewniej kiedyś w niej tkwiłem

przeczytasz mnie do ostatniej kropli
drżący zaczekam na wyrok
gdy wpatrując się otworzysz zapadnię
wyzionę resztkę wierszy

w załączniku przesyłam ostatni

andrzej_barycz

andrzej_barycz

Opublikowano
Opublikowano

"a gdyby tak stworzyć na nowo
zakładając posiadanie mocy stwarzania"

"Na nowo", w tym przypadku, nie oznaczałoby nowego początku, kolejnej pozbawionej błędów próby. Peel, to niestety poeta, rodzi się wierszem i wierszem umiera (wyzionę resztkę wierszy). Ten brak "normalności", to dla kobiety, której "życie spada na kark" i mężczyzny "przegadującego wszystko dookoła", obciążenie uniemożliwiające zbliżenie i porozumienie. "Na nowo" musiałoby oznaczać peela -niepoetę, zwyczajnego faceta. Puenta nie daje pewności, że to zadanie wykonalne (czekam cudu), trzeba by wszak wymienić własne "geny", urodzić się kimś innym. Peel wydaje się być zdolnym jedynie do doraźnych, chwilowych ustępstw (rozwiązanie optymalne na dzisiejszą noc). Obawiam się, że koniec pozostanie końcem...
Sprawne.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Somalija
      Przedzimie

      Przez Somalija · Opublikowano

      @Łukasz Wiesław Jasiński Panie Łukaszu, może wystarczy. Czuję, że Pan się że mnie nabija...
    • jeremy
      erekcjato powrotu do domu

      Przez jeremy · Opublikowano

      miasto mam u stóp patrzy na mnie z czułością wypłycam oddech próbując objąć każdy uliczny kamień każdy podmuch wiatru wszystkich przechodniów szukam domu w sobie plączę nici które łączą mnie ze światem zło jest bliżej niż kiedykolwiek a mimo to staję się przezroczysty i nietykalny otulony znajomymi dźwiękami szczekaniem psa radosnymi krzykami bawiących się dzieci widzę jak horyzont zbliża się nieuchronnie i już wiem że dopełnił się czas                                                     na Golgocie
    • Berenika97
      upadek narcyza

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @hania kluseczka To mocny, gorzki wiersz o samotności i autoironicznym rozliczeniu się z własnym narcyzmem. Genialny jest koniec - boty internetowe jako towarzysze tańca narcyza to współczesna wersja odbicia w wodzie. Bardzo mi się podoba (chyba znam takich) :) Pozdrawiam. 
    • KOBIETA
      Intruzi

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        :) doskonale rozumiem…ale ja je uwielbiam:)  emocje :)  doskonały wiersz :)       
    • Migrena
      Intruzi

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Berenika97   wiersz jest poetyckim traktatem o nierozwiązywalnym konflikcie między racjonalnym Ja a nieokiełznaną siłą emocji, która stanowi jednocześnie źródło cierpienia i niezbędny element autentycznej egzystencji. traktuje emocje nie jako stany podmiotu, ale jako autonomiczne, zewnętrzne byty. fenomenologicznie opisuje natychmiastowe doświadczenie bycia człowiekiem, nacechowane niepokojem i radykalną zmiennością. jezyk wiersza "Intruzi" jest nie tylko trafny filozoficznie, ale przede wszystkim niezwykle plastyczny i sensoryczny, co potęguje jego oddziaływanie. osiąga ten efekt, ponieważ nie opisuje emocji, lecz działania i konsekwencje tych emocji na materię i ciało podmiotu. to sprawia, że wiersz jest bardzo ożywiony i łatwy do wyobrażenia.     Bereniko.   Twój wiersz to śliczna poezja :)      

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...