Szarość

[Anadan]

Szarość



Dążenie do światła- do lepszego świata
Kto powie -czy zostać ma tylko czekaniem?
I myśli mych zawodzeniem - jak szukać - czy znajdę?
Czy - dni moje tylko splecione cierpieniem?
Wszędzie przeszkody skąd szukać pomocy
Jest ktoś, kto o mnie pomyśli
Jak ulżyć mojemu cierpieniu?
Czy tylko mam karmić się pięknem?
Co nocą się wyśni?
Tylko patrzeć dotykiem Cieszyć zmysły palców opuszkami
Cóż - to także dar
Móc malować obraz rękami
W myślach mych ma zostać promykiem
Mych pragnień chwilami
Ciemność
Czerń
Smutek
Szukanie
Ukaż mi życie proszę twoje piękno
Rankiem chcę otworzyć oczy
Zobaczyć kolor kwiatu o świcie
Płatki zdobione rosy kroplami
Ptaka, co wzleci w niebiosa
I krąży nad nami
Chcę patrzeć chcę widzieć
Nie chcę przecież wiele
Chcę tylko widzieć oczami
Zobaczyć las -drzewa i krzew dzikiej róży
Jak trawa dywanem się ściele?
Twarze radosne ludzi -dzieci się bawiące
Chcę patrzeć -widzieć -
Widzieć ciebie
Me ukochane słońce
Dziękuję ci życie za piękna namiastkę
Za zapach kwiatu wiosną
Dziękuję ci życie
Za dotyk Matczynej dłoni
Dziękuję ci życie
Za dar cudownie mi dany
Dziękuję za życie
Za ciemność
Za czerń
Za pragnienia
Życie proszę dodaj mi siły
Spełnij me ciche marzenia.

[Kai_Fist]

jeśli chodzi o treść,
to jest nawet fajna i ok,

ale jeśli chodzi o formę,
to słów mi brak...

stylistcznie wygląda to nie za dobrze,
forma zamazuje treść,
można by przecież podział na zwroteczki,
bo dziwny twór wyszedł,
za dużo słów, przegadany...

inni powiedzą więcej.

Ale Witam, bo to debiut, i nie ma co się krytyką przejmować, a w szczególności moją.

Pozdrawiam,
Kai Fist

[seweryna żuryńska]

Anadan!

witaj w gronie kochających słowo
temat wiersza....z serca wypływa
ale bardzo to pogmatwałeś
za wiele prozy....zupelnie niepotrzebnej, jakby publicystycznej
radziłabym skrócić, pisać obrazami... dodając im klimatu, barwy
i nie powtarzaj się....nie zawsze powtórzenia podkreślają sens....niekiedy rażą

pozdrawiam

seweryna

[Kai_Fist]

CYTAT (seweryna żuryńska @ Aug 16 2003, 04:30 PM)

pisać obrazami... dodając im klimatu,

Niedawno podobnie to kumuś napisałem, więc dodam:

pisz tak, aby przedstawić konkretny obraz, w którym są uczucia,
spraw by czytelnik się w niego zagłąbił, i poczuł to, co ty czułeś, gdy pisałeś wiersz.

Pisz dla siebie, ale rób to tak, żeby podobało ci się sobie samemu, ale także i innym, po to przecież tu publikujesz...

Nie wszytkie wiersze są o uczuciach,
a w każdym wierszu powinien być klimat (nie zawsze wychodzi... mi też...),
ale jesli piszesz o drzewie, to po przeczytaniu wiersza czytający powinien poczuć to drzewo.

Jest taki schemat:

Twoje myśli - > Przekaz (wiersz) - > Myśli Odbiorcy ( Uproszczony schemat wg. Kai Fist'a

Ty znasz swoje myśli, więc przekaz wydaje ci się dobry, ale odbiorca już nie zna, więc buduje swoje myśli o ten przekaz, i jaki przekaz takie myśli...
Jest wiele myśli, jest wiele wierszy, jest wielu odbiorców - > zrób tak, by twoja myśl posiadała dobry przekaz, by trafić do jak największej liczby odbiorców, zawładnij umysłem odbiorcy na chwilkę,
wtedy na pewno napisze, że podoba się.

Więc pisz, twórz klimat, twórz wiersze,
będzie dobrze.

P.S.
Ja się wymądrzam, ale jestem właściwie krótostarzowiec... więć nie musisz brac serio tego co piszę,
Mogę się przecież mylić po prostu

[agnieszka puczynska]

nie podoba mi się nic w tym tekście, może i treść szczera, ale podana niestrawnie dla mnie, bez namysłu i w ogóle bez, pozdrawiam, aga