Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

kijem w piasku
utknęłam
przeliczając dni w nitkach
przez liście przetkanych
omdlałych

ziemia
zaskorupiła mnie
otuliła
naszyjnikiem karmelowych
kasztanów

płaczliwie wsiąkam
w tron z mchu
pleciony zielenią głębin
oceanu

dlaczego
nadzieja zastygła
w żywicznej strużce
nie odleciała kluczem
do cieplejszych
krain

Opublikowano

Witaj, Ulko!

Okazuje się, że nadzieja ma też swoją drugą stronę, bywa złudna, nie prowadzi do celu, dlatego lepsza jest wiara i działanie.
Zawsze uważałam, że nadzieja, to wymówka dla leniwych :)
W zakończeniu zrezygnowałabym z "dlaczego", niech czytelnik sam postawi sobie to pytanie? i sam na nie odpowie...
Wiersz przypadł mi właśnie tym nowym wymiarem nadziei: niech odleci, jeśli nie daje oczekiwanego.

Pozdrawiam serdecznie
:)

Opublikowano

dziękuję za komentarze, dokładnie tak - nowa nadzieja musi zakiełkować, na przekór porze roku :)

co do monotonii tematycznej, rozumiem zarzut, aczkolwiek widocznie tak musiało być, jak jest, może ów monotonia charakteryzuje nasz podmiot i przez to wiersz nabrał takiego charakteru :)

Opublikowano

Mnie wtedy nie było, ale to nie szkodzi :)
"utknęłam" - to słowo klucz w tym wierszu. Peel brzmi jakby zagubił się w jakimś momencie swojego życia i nie umiał przebrnąć przez jakiś problem. Ładnie odmalowany obraz, podoba się.
Pozdrawiam :)

  • 8 lat później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...