razem

[Kraft_]

od dnia spaceru po paranoi pragnień
jesteś jakaś smutna
w kolorach drzew widzisz tak samo

dla kontrastu bez wiary w ptaki reperujesz liście które już spadły
mówisz że wyblakły barwy tęczy
a wena rozeszła się na cztery strony świata

bzdury dziewczyno
potrzebujesz pisania jak studnia wody
to twoja pasja

patrz
z naprzeciwka chwile zapisane niebem
idą bez obaw o jutro
po drugiej stronie słońce wschodzi błękitem a za bramą
gdzie bóg na kolanach zachwyca się ziemska wonią
żywe teatry otwierają wahadłowe drzwi

dwudziesta druga zero zero
powracam z rozpiętą koszulą piję porto z kształtu twoich ust
nawilżasz mnie
przy zgaszonej lampie przestrzeń jest tak blisko

chcesz
na karminowym szlaku będę twoim atramentem
zatrzymaj w sobie tę czerwień

stworzymy parę wersów

[Anna_Para]

Mamy literówkę w ziemską wonią.

Ładnie próbujesz wyłożyć "poetce", że pisania się nie porzuca.
Są jednak okoliczności, kiedy wena opuszcza dawniej piszącego,
i nic na to nie poradzisz.

Ech, wiem coś o tym.

Umieszczasz w wierszu moje ulubione rekwizyty, przez co wiersz staje się bardzo mi bliski.

Pozdrawiam, cieplutko,

Para:)