Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

mówią że stworzył na swoje podobieństwo
widzi wszystko i nawet więcej niż ja
przez grzech okaleczył świat
do tego zesłał nieszczęścia
obłudną miłość i do pary
zazdrość co zabija

tuż przy narodzinach
w oczy wstawił deszcz
by ujrzały cierpienie i ból
spragnionych nakarmił pożądaniem
a ciekawskim podarował rąbek mądrości
do dzisiaj próbują rozwiązać supły Wielkiej Księgi

wstydź się myśli nagości grzechów swoich
odkąd pamiętam żadnego wstydu
tylko czasem bierze na litość
i okazuje miłosierdzie
po raz kolejny
popełnia błąd

Pan Bóg
skazany na życie wieczne
ze mną skazany na życie wieczne
Opublikowano

nie jest jak człowiek
ale vice versa
mrugnięcie powiek
postrzeganie zmienia
pozwiesz Go przed kim
dowiedziesz bezsprzecznie
jesteś tak wielkim
człowiecze statecznie

ograniczony
pięcioma zmysłami
czyż nieomylny
będziesz osądami
rozum bystrzejszy
twój jest niźli Jego
jesteś bystrzejszy
zwiedziesz Przedwiecznego

coś o Nim poznał
coś pojął nad Niego
cóżeś dokonał
wręcz niebywałego
strachasz się gromu
drżysz przed błyskawicą
imasz się gnomu
a szukasz ze świcą

lepiej Mu ufać
zawsze wie co czyni
z pokorą słuchać
wnet ten świat odmieni
wiarą uznanie
wytrwale zdobywać
i uwielbienie
Jemu okazywać


Hioba 9:32, 26,14
Kazn. 11:5

Opublikowano

Za długie stanowczo. Myśl jest ciekawa wieczność z Bogiem na samą myśl dreszcze przechodzą. Po paru dniach by się znudziło a tu wieczność. Gorzej jak w piekle. Poz.

Opublikowano

Wyśmienity wiersz, chociaż na niektórych słowo Bóg działa jak czerwona płachta na byka. No i ostatni wers jest konieczny, który jak dla mnie mówi o tym, że nic nie działa w jedną stronę. Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...