mijany

[Judyt]

do siebie jedziemy do nas

patrzący z zamyśloną twarzą
w polach zanurzony
krzyż ze starego drzewa

trawy smagają delikatnym
dotykiem a człowiek wciąż
w podróży bukowych lasów

zamki na wzgórzu wzrok
przyciąga dyptam jesionolistny
bujając w wietrze zatrzymuje

na kolejnych figurach świętych
ostnica włosowata faluje
i to wszystko na wyciągnięcie

[Rihtik Stempelek]

Poczułem się jakbym turlał się bieszczadzką kolejką... gdyby nie te zamki, to sceneria wypisz wymaluj na wyciągnięcie... :)

[aluna]

Judytko Twoje uduchowienie aż bije z wiersza , jedziesz i co krok stacja wiary !Piękny wiersz-czyta się lekko , płynnie z przystankami na przemyślenie !
Serdecznie pozdrawiam!
Z plusem!
Hania

[Janusz_Ork]

Judyt, namalowałaś słowami tak wyrazisty obraz, że chciałoby się natychmiast wyruszyć w podróż. Bardzo dobry wiersz. Pozdrawiam serdecznie.
J.

[NOWA]

Pięknie opisana podróż, a do tego do siebie, do nas. Pozdrawiam:)

[teresa943]

Judytko, pięknie i mądrze!

jadąc "do siebie" mijamy po drodze wszystko to, co "na wyciągnięcie"... tylko: czy zastanawiamy się nad sensem?

serdecznie pozdrawiam :)
Krysia

[Judyt]

Witam Wszystkich czytających, komentujących i odwiedzających serdecznie,

Rihtik Stempelek: zamki były po drodze, taka przystań (:
aluna: Dziękuję bardzo za aż tak przychylne słowo od Ciebie,
bardzo mi miło, że tak to odbierasz
szarak 42: tak...góry w każdą porę roku są piękne. Dziękuję ciepło
za własny odbiór i dostrzeganie w wierszu czegoś dla siebie
Janusz Ork: nawet nie wiem jak to zrobiłam, ale jeśli wyszło to bardzo się cieszę i dziękuję
NOWA: dzięki piękne za wyruszenie w tą podróż-wiersz
teresa943: dziękuję za zauważenie tematu sensu i zadumę

J. Dziękuję, zawsze jestem mile zaskoczona pozytywnymi opiniami