Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

mój kawałek spektrum


Rekomendowane odpowiedzi

chłopiec przy kredensie
ma do wyłączenia
nadgorliwość słońca
i ryk ulicznego potwora
nim spłynie mu z ust
cze-ko-la-da

tresowana sięgam po więcej
za kwadracik ciemnego nieba
magiczne słowo
nie od razu skleja się ap-te-ka*

abstrakcja topnieje w śmiechu





*"Magiczna" - sieć aptek.


Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Czekolada może kusić, znam ten "ból", dlatego nie dziwi sięganie po więcej... :)
"za kwadracik ciemnego nieba".. metafora cudko.!
Niestety, nie rozumiem tej apteki.. :( ani wyłączenia nagorliwości słońca i ryku ulicznego
potwora.. :( to zagadka dla mnie. Próbowałam, ale może na słońcu za długo byłam.
Pozdrawiam... :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Żarcik wyniknął z konwersacji (wielkie słowo), peelki z dzieckiem, zmagającym się z przeszkadzajkami świata zewnętrznego - nie dość, że takie harpie, to jeszcze głupia matka podnosząca poprzeczkę do poziomu "magicznych słów" ;)
Dziękuję Ci, Elu, za cierpliwość :)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie, to nie wina słońca, Nato - już w domu gadali, że jeśli pominę rozwinięcie "spektrum" do ASD, to mogę się pożegnać ze zrozumieniem.
Peelka chciała wydusić "proszę", a dostała dosłowne "apteka".
Przyjdzie też czas na abstrakcję :)
Dzięki, że byłaś :)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


przeczytałam Twój komentarz "Przyjdzie też czas na abstrakcję" i już sama nie wiem, literówka, czy nie? Obstawiałabym, że jednak tak :) Bardzo mi pasuje ten wiersz do realiów dzisiejszego wieczoru: nadgorliwość słońca, ryk ulicznego potwora, czekolada topniejąca w drodze do ust, magiczne słowo: klimatyzacja :)) Pozdrawiam - Ania
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


przeczytałam Twój komentarz "Przyjdzie też czas na abstrakcję" i już sama nie wiem, literówka, czy nie? Obstawiałabym, że jednak tak :) Bardzo mi pasuje ten wiersz do realiów dzisiejszego wieczoru: nadgorliwość słońca, ryk ulicznego potwora, czekolada topniejąca w drodze do ust, magiczne słowo: klimatyzacja :)) Pozdrawiam - Ania
Ależ oczywiście - literówa :(
Aura była wtedy dokładnie taka sama - to prawda.
Miło mi, że zajrzałaś do mnie, Aniu :)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Zazwyczaj każdy poeta szuka Muzy, a że to "zdjęcie".. to tym razem złapałem szerszy kadr. Masz rację, inaczej wyszło. Puenta przesunęła się w stronę moich pragnień: odnaleźć Ją, siebie i natchnienie. Dziękuję za komentarz, pozdrawiam, Kornel
    • @Leszczym A ja myślę że ... Bożena spojrzała szerzej, z racji tego iż jej umysł był wolny od "emocjonalnych doświadczeń" autora podeszła do tego obiektywnie wychwytując między "wersami" nadzieję... Zresztą ja też widzę .. 
    • wszyscy chcą przysiąść na umowną chwilę noc nie zmrużyła oczu   mruczy kot w nadmiarze myśli głaszczę każde niewypowiedziane słowo   psy szczekają na spóźniony pociąg
    • @FaLcorN Jeśli mogę się wtrącić...( w sumie i tak się wtrącam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ) Mi osobiście pierwsza wersja "zamknięcia" wiersza - uruchomiła wyobraźnię. Była lekka, nostalgiczna ... słodka... Łatwiej było się przenieś. ze świata z betonu w świat który jeszcze jest ...ładnie zwróciłeś "nam" ludziom uwagę że . Trawa, biedronka i jeża oblicze to jeszcze nasz wspólny spacer po tym świecie..  
    • Nie trzeba zaraz w tańcu się zatracać, lecz ponad plejady wznosić się wypada. Po nieboskłonie delikatnie hasać, co chwila wznosić się, aby znów opadać. A gdy się niebo rozedrga rytmicznie i wszystkie wozy pognają w nieznane, powoli wracać do koronek ślicznych, słysząc szept czuły: "Ty moje kochanie". Słodkie znużenie każe się przytulić, do miłych wzgórków tiuli i koronek, aby z blaskiem Wenus w drogę wyruszyć, poznawać piękno, wręcz dla nas stworzone. Spod nóg uciekają gwiazdy drogi mlecznej, oznajmił zorzą nadejście poranek. A my powracamy z przestrzeni bezkresnej, słysząc czuły szept "Ty moje kochanie". Urokliwy szept słów zaczarowanych sprawia, że doba staje się sukcesem. Perfekcyjna praca niby opętany, do kochanych słów - gnasz stale się śpiesząc.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...