Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

w dzień oczyszczenia
wstaję tak nieporadnie

drogowskaz już nie prowadzi
ku obłokom chwile zatracone
a przede mną stoi wino

ostatnio we śnie
a może i na jawie już nie pamiętam
po drodze do samotnego nieba
spotkałem duszę

była moja
ale nie była aniołem

jednak

powiedziała że nadal
są perspektywy

Jesus Bleibet Maine Freude



( J. S. Bach)

Opublikowano

spotkanie z duszą odczytuję jako słuchanie głosu sumienia - jeśli ono mówi, to perspektywa jest zawsze (dlatego zmieniłabym tytuł na "Zagubiony"). świadomość drogowskazów i zatraceń, doświadczanie samotności, niebo - nie niebieskie, to swoiste oczyszczenie.
myśl niosąca nadzieję, jak przywołany fragment Bachowskiej kantaty, perełki baroku - a w wierszu perła w zapowiedzi - perspektywy.
ciekawy wiersz.

pozdrawiam serdecznie,
in-h.

Opublikowano

Zawsze zastanawiamy się w trudnych sytuacjach życiowych , jak to jest ,,,z nami ,,,ale: ...jednak

powiedziała że nadal
są perspektywy

J.S. Bach, ciężko pracując w Lipsku, na kazdą niedzielną mszę musiał napisać nowy utwor, i tak powstała kantata , skladajaca sie z 10-ciu części, ostatnia 10-ąta(chorał o tytule
Jesus Bleibet Maine Freude) do dziś uważana jest za najpkniejszą i najtudniejszą do wykonania- czyżby autor pisząc słuchał owej..?!
Serdecznie !
Hania
+

  • 1 miesiąc temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Nata_Kruk Najmocniej działa tu dla mnie początek – „sunie powoli, lecz własnym rytmem”. Daje to konkretne tempo i klimat. Reszta układa się wtedy bardziej jak swobodne rozmarzenie niż opis z definicją. Pozdrawiam serdecznie. 
    • @Rafael Marius   Stwórca jest tak wspaniały, że brak słów żeby tę wspaniałość opisać.   ale myślę, że ma poczucie humoru :)   dzięki.      
    • @lena2_   to manifestem artystycznej uczciwości.   to ultimatum, w którym Lena  przedkłada autentyczność słowa nad sam akt tworzenia.   gotowa na rozstanie z poezją, jeśli ta utraci swoje "serce".     szlachetne to i piękne :)    
    • Znowu to samo. Tyle klatek… Miasto. Twarze. Światła. Maski.   O co chodzi? Co tu się wyprawia…?!   Dodaj, Panie, filtru! Tu obetnij! A tu? I tu - troszkę koloru!   I więcej śmiechu... Jeszcze więcej...   I co?   Wszyscy grają. Wszyscy. Nawet ci samotni - grają. Sprzedają.   Sprzedają siebie - powłoki, powidoki, błyskotki…   „Dodaj, Panie, filtru! Tu obetnij! A tu! I tu! Troszkę koloru! Więcej śmiechu. Jeszcze więcej!”   I co?   I gówno. To nie prawda. Fasada.   O, ślepi! Wy wszyscy… ślepi!   A ona…? Ona nie gra. Nie umie. Tam nie ma filtru. Jest jak pęknięcie w horyzoncie.   Bad pixel.   …Ona mnie spali… Nie. Tak! Spali mnie...  
    • @Annna2   wiersz Twój to wezwanie do refleksji nad siłą miłości i kruchej, lecz niezłomnej godności człowieka.   w sposób lapidarny i intensywny mierzysz się z fundamentalnym pytaniem : jakie jest źródło i siła dobra w świecie pełnym zła ?     i odpowiadasz - prawdziwa siła moralna wypływa z aktu wolności i wyboru dobra, nawet za cenę kruchości i cierpienia.   zło, mimo że jest realnym wyborem, nie jest ostateczne.   nadzieja odradza się w bezinteresownej miłości i gotowości do ofiary, czego symbolicznym przykładem jest życie i śmierć ks. Jerzego Popiełuszki.   a ja od siebie : Boże, nigdy tym bandytom nie wybacz !!!!     Aniu. Ty jesteś Człowiek Virtus.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...