Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

noc osowiała w siwym gorsecie,
za oknem ledwo dwanaście stopni,
gdy ciała marzą sennie o lecie,
my tak osobni, tacy roztropni.

dawniej ciekawy każdego kroku,
każdego słowa, które wypowiem,
dziś własne klechdy snujesz o zmroku,
o cudzym szczęściu, jak drgnienie powiek.

nie umiem znaleźć słowa, melodii,
żeby się zakraść bez fałszu frazy
w mrok własnej duszy, jeśli pozwolisz,
zniknę bez śladu i bez urazy.

4.06.2012.

  • Odpowiedzi 53
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Niestety, mnie także, po trosze, ten wiersz opisuje. Jednak nie z tego powodu plus, a w uznaniu dla Twoich umiejętności, Anno. Mogłabym powtórzyć poprzednie komentarze, że rym, że rytm etc. Więc dziękuję za bis :)

[Trzecią zwrotkę czytałam na różne sposoby (czegoś mi tam brakowało): z domyślnym przecinkiem lub kropką na końcu drugiego wersu; z przecinkiem po drugim wersie i kropką po duszy w trzecim lub tylko z dodaniem kropki po duszy, przy zastanym kształcie. Znaki przestankowe zmieniają troszkę odczyt, choć generalnie sens pozostaje taki sam.]

pozdrawiam serdecznie, Anno,
in-h.
Opublikowano

Wiersz można chwalić, bo napisany bardzo poprawnie, ale ze stanem peelki,
chyba coś trzeba zrobić... żal mi jej, to niemal odrętwienie, tkwienie
w jednym punkcie.. tak nie można.. wiosna darzy słońcem i tyle zieleni
za oknami.. o nocnym niebie nie wspomnę, ale tylko wtedy, gdy gwieździste.
Pozdrawiam... :)

Opublikowano

jesteś wprawną poetką, (choćby warsztat i ilość utworów to potwierdza), ale w tym wierszu nie ma emocji. jest suchym przekazem wyrachowanej Peelki. wiem, narażam się na lincz zachwyconych, ale to właśnie odbieram w wierszu.
w paru miejscach rym jest dobrany nieco na siłę, np dwa ostatnie wersy drugiej zwrotki. w treści pojawiają się klechdy- to opowieści nie na drgnienie powiek, a jeśli ten zwrot odnosi się do cudzego szczęścia to drgnienie powiek też nieadekwatne. wszyscy ubolewają tu nad losem Peelki utożsamiając się, a trzecia zwrotka pokazuje, że jej aż tak nie zależało, wręcz było na rękę, czuje się nie bez winy, zagląda w mrok własnej duszy, za pozwoleniem chce zniknąć bez urazy.
widzę tu wiele sprzeczności..
dobry wiersz powinien oddawać emocje i mieć dobrą podstawę warsztatową. tego się nie produkuje, a czuje.
pozdr.

Opublikowano

Bajadero,

kto miałby Cię tu "zlinczować"? Co Ty pleciesz?
Wiersz Ci się nie podoba - i ok. Nie musi.
Nie zarzucaj wierszowi "kłamstwa". Tego nie możesz.
Czytaj: "bez fałszu frazy", "jeśli pozwolisz";)

Cenię każdy głos pod wierszem. Byle konstruktywny i rzeczowy. Twój taki jest, więc dzięki.

Pozdrawiam,

Para:)

Ps. nieadekwatne ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 Twój wiersz dotyka cierpienia tak samo, jak czyni to Księga Hioba - od środka, przez mrok, przez pytanie „dlaczego?”, które brzmi w człowieku bardziej niż odpowiedzi. Ale warto pamiętać, że w samej historii Hioba to nie Bóg był sprawcą jego nieszczęść. To Szatan twierdził, że człowiek kocha Boga tylko wtedy, gdy wszystko mu sprzyja. Bóg jedynie dopuścił próbę - bo wierzył w serce Hioba bardziej, niż Szatan wierzył w ludzką słabość. Hiob nie wiedział, co dzieje się „za kulisami”. Nie znał przyczyny swojego bólu. A mimo to nie złorzeczył. Powiedział tylko: „Bóg dał - Bóg wziął.” Słowa, które rodzą się z pokory, a nie z oskarżenia. Dziś ludzie często widzą świat odwrotnie: gdy im się poszczęści  mówią o "diabelskie szczęście miałem" gdy ich spotka nieszczęście  mówią „kara Boska”. Szczęście przypisują złu, a ból - Bogu.   A przecież Księga Hioba jasno odsłania, jak niewłaściwa jest taka logika. I właśnie dlatego Twój wiersz tak dobrze koresponduje z tamtą opowieścią: wchodzi w tę samą przestrzeń pytań, w której człowiek próbuje uchwycić sens, którego nie widać - a jednak, mimo ciemności, nie wypuszcza z dłoni światła. Ojej, ale się rozgadałam, sorry.
    • @Laura Alszer   Lauro.   to jest cudny, sensoryczny wiersz.   wyraża intensywne wrażenie luksusu i blasku, które prowadzi do głębokiego, niemal kosmicznego przeżycia.   buduje napięcie od chłodnej, ekskluzywnej obserwacji do gorącej, spełnionej bliskości w ostatniej strofie.   bardzo, bardzo, bardzo..... podoba mi się .  
    • @Migrena Ano właśnie. Otóż to. Więc gardłujmy się lepiej dalej i pogarszajmy stosunki z naszymi sprzymierzeńcami. To nas od Rosji uratuje. No i zamiatajmy przy okazji wykroczenia naszych współbraci pod dywan. Brawo   A w wersji hard. Podczas wojny niejeden polski szubrawiec wzbogacił się na żydowskim nieszczęściu. Po wojnie Polacy sobie nawzajem uczynili piekło. A i dzisiaj w niektórych kręgach szerzy się antysemityzm a nawet faszyzm.     Mimo wszystko jest to piękny kraj i żyją w nim w większości wspaniali ludzie. Tylko że w innych krajach jest tak samo.
    • Twoja krew  Morze wspomnień    Twoje ciało  Zaproszenie do tańca    Twój ból  Tak szybko świta    Twój krzyk  Ulice nocą nigdy nie są puste    Bez ciebie...
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Wydawnictwa na Tobie krzyżyk postawiły?
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...