Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • Odpowiedzi 57
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Po raz kolejny nie zawiodłem się sięgając po Twój wiersz. Ciepłe przesłanie, wołanie o potrzebie miłości. Tylko co na to feministki. Wg nich mężczyzna potrzebny jest kobiecie jak rybie rower. A tu "opraw mnie w ramki" Dla mnie super:):):)

Opublikowano

Piękne. Trochę przypomina w stylu Osiecką dzięki charakterystycznym dla niej rymom wewnętrznym. Świetnie się nimi posługujesz.
Znam dobrze uczucie strachu przed zapytaniem o to, co dla mnie najważniejsze. Chyba każdy zna.

Opublikowano
nigdy nie pytam, czy mnie jeszcze. prawda.

Anno, za ten wers to ja Ciebie oprawię w ramki - i to złote!

cały wiersz płynie piosenką, nabiera rytmu, tempa i emocji, piękne andantino... i nagle jest pauza. kropka. przejście w adagio. podnoszę oczy z zadumy i słyszę pytanie: czy jeszcze... ? ja tutaj stoję i jestem zachwycona... ostatni wers roztkliwia - chyba właśnie dzięki tej chwili oddechu. piękna agogika utworu :)

serdecznie pozdrawiam, kłaniam się niziutko,
in-h.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Pięknie opisałaś pragnienia kobiece... Bardzo ładny, ciepły, kolorowy obrazek... Jak strumyk, w którym płyną perły...
Pozdrawiam ciepło :)

@Marek - akurat normalne kobiety poradzą sobie bez mężczyzn, w przeciwieństwie do feministek... :/
Opublikowano

Kaliope,

bardzo się cieszę, że mnie czytasz, że Ci się podoba. A w wybranym wersie brakuje dwóch kropeczek. Niestety - użycie wielokropka skutkuje pajączkami.

nigdy nie pytam, czy mnie jeszcze... prawda.

Wdzięcznie,

Para:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Wochen Napisałeś wiersz delikatny, medytacyjny, pełen wyciszenia. Piękne jest to przejście od obserwacji zewnętrznej ("rysuję ślady", "idę po zapachu") do całkowitego zlania się z tym, co obserwowane - "swobodnie spadam , razem z nimi , jestem żółty brązowy". A potem świat przestaje być martwą materią, staje się rozmową. I ta gotowość słuchania, bez odpowiadania. Bardzo mi się podoba. :)
    • @Starzec zatory, zatory życie ma humory raz w lewo, raz w prawo wszystko leci krzywo ale zanim się zepsuje katalizator ratuje   Pozdrawiam:)
    • @Annna2 Nie tylko artystów bywa natchnieniem , podąża za nią spojrzenie, o lotach marzenie .   Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
    • @Annna2 Aniu, sprytnie zastawiłaś pułapkę! Czytam, próbuję rozszyfrować te zagadkowe obrazy - "passaty na wietrze", "kumka", "patyk i gumka", myślę sobie: symbolika? metafora kondycji ludzkiej? Może chodzi o artystkę .... I nagle - "czapla siwa" na końcu! Cały wiersz się przewraca jak domino i układa na nowo. Wszystko nabiera sensu: ta jedna noga, cierpliwość, wypatrywanie "szczęścia w wody okruchach" (czyli rybek!), ten patyk, który "połknie szybciej niż gumka zetrze"... Uwielbiam ten żartobliwy ton - "cnotami nie grzeszy jak wielcy artyści", "mimoza albo inna muza w natchniuzach" (to "natchniuzy" jest świetne!). Pokazujesz czaplę z przymrużeniem oka, z sympatią dla jej drobnych niedoskonałości. A jednocześnie - czy to tylko o czapli? Bo ta "czapla jak Godot marząca o lepszych jutrach" to już coś więcej. Każdy czasem stoi na jednej nodze, skulony, cierpliwy, wypatrując czegoś w wodzie... Dowcipny, zaskakujący wiersz. Bardzo mi się podoba. :)))  
    • @Jacek_Suchowicz  Super...   Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...