Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wadzisz się ze swoim morzem
wtedy zapominasz o mnie
i ja jestem chwilami
za nieboskłonem

zapalam czasem minioną dobroć
w pośpiechu sklecam surowe kamyczki
jak wodę między palcami

uciszasz dobrocią więc
pytam co to znaczy
moje ty moje u kresu wiary
pioruńskie zarastwo

znów ci wybaczę

Opublikowano

Ładna, ciepła "liryczna rozmowa" o wybaczaniu.

Może "zarastwo" - kursywą? Tylko proponuję. Podniosłabym wers "pioruńske zarastwo" wyżej, zostawiając w poincie tylko "znów ci wybaczę".

Cieplutko,

Para:)

Opublikowano

Zbyszku witaj!
Jesteś gdzieś tam...i zarazem tu,,wiem o co chodzi , wiersz zatrzymuje i daje czytelnikowi pomyśleć o miłości z dala,,,!
A zazdrość ...była i będzie choćby domy stały obok siebie
Świetnie temat ujęty daje czytelnikowi ,,,chwileczkę na rozmysły o swoim!
Pozdrawiam !
+

Opublikowano
swoje morze choć tworzy dystans, jest właśnie tylko swoje... i może dlatego czasem przymykamy na nie oko, choć ciężko o usprawiedliwienie, gdy jest się już za nieboskłonem
podoba mi się, że ostatecznie dobroć... dobrocią ucisza ten, komu się wybacza. bo wtedy jest wiara - że to jednak nie kres wiary.

Tak to, pewnie nieudolnie, odczytuję. Kłaniam się z uznaniem,
in-humility.
Opublikowano

pięknie i ciepło o wybaczaniu...wbrew i pomimo "swojego morza", "surowych kamyków", "wadzenia się" oraz pozornej nieobecności:

wtedy zapominasz o mnie
i ja jestem chwilami
za nieboskłonem


(...)

uciszasz dobrocią
więc
jak nie wybaczyć, choćby 777 razy?

podoba się, bo wzrusza i dlatego zapluszam :)))

cieplutko, Zbyszku - Krysia

Opublikowano

No tak... zakręciłeś dla tej pioruńskiej zarazy... :)
Zbyszku, za.. morzem.. też mogłoby być.. może..
Myslę, że ta dobroć nie jest miniona, ona po prostu istnieje,
skoro wybaczasz. Przekorna, delikatnie "humorna" końcówka, fajnie.
Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Załącznik muzyczny sugeruje, że nie powinnam tego tekstu traktować zbyt poważnie, że jest podszyty zimnawym humorem. Opowieść jakby z perspektywy dziecka, albo niedojrzałego emocjonalnie człowieka, ale rozumiem, że to stylizacja :) W tle poważne problemy (utrata pracy, bieda, choroby, urazy, niepełnosprawność). Ale na rzecznej Wyspie jest dobrze, rodzinnie i "jakoś leci", narrator - pomimo niedogodności - docenia to, co ma, wręcz cieszy się z tego, że ma względny spokój i inni, pracujący ludzie mu go nie mącą 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      I ma nadzieję na przyszłość : Nie wiem dlaczego, ale to opowiadanie, zahacza o moją wewnętrzność, może to potrzeba spokoju, rodzinnej bliskości, wsparcia emocjonalnego, kontaktu z przyrodą i możliwości polegania na sobie które zdają się - wobec wszelkich nieszczęść - terapeutyczne ?    Jeden chochlik tutaj:   Zanurzyłam się w tym tekście, niekoniecznie z przyjemnością (przez te smutne i odstręczające momenty), ale czytało się w sumie dobrze :)   Pozdrawiam    Deo
    • Włóczyłem się w skórze od dotyku suchej, między witrażami w barwach nocy głuchej. W mrokach, które ślepia me spinały nędznie, szukałem cienia, z którym złączę się grzesznie.   Wpatrywałem się w ciebie przez pryzmat duszy. Oświetlana przez latarnie, stałaś w głuszy, zdarte kolana pod światłem skrywałaś wdzięcznie, żeby zwodzić tych, co trwonią czas bezwiednie.   Garstkę monet złożyłem ci w obie dłonie, swe nogi rozłożyłaś, bym spłonął w tobie. Nie znalazłem piękna, tylko szpetny obraz – grzązł w nim bluźnierczego syfilisu wyraz.   O jedną chwilę uniesienia prosiłem; nacinając pęcherze ropne, skończyłem. I konać będę wśród własnego rozkładu, wyczekując śmierci – ostatniego układu.
    • Limeryk ma układ rymów aabba. I nonsensowną, groteskową puentę, więc to nie tutaj :)   U Ciebie liczba sylab jest taka, jak w haiku (5+7+5), ale haiku zwykle nie jest zmetaforyzowane,  więc dla mnie to trójwersowa miniatura. No i: 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      jednak :))   A poza tym, to pomysłowe i urocze :)))   Deo
    • Troszeńka jest śliczna.   Któż wie co to jest ;)) Ale nie ta szufladka, to zapewne :)
    • @Domysły Monika raczej nigdy tak nie będzie:) 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...