Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

płaczesz
to normalne

krzywda rodzi arytmię
zawierzenia

gdy jęzor obraca koło
bez względu na skutki
miele plewy

puść w niepamięć nawet wbrew sobie
dobrocią wrośnij w rogatą duszę
pasją

skruszona wina po obu stronach
rodzi najsłodsze owoce

Opublikowano

no tak...ale czy zawsze miłosiernym przebaczeniem zmienimy drugiego czlowieka? może czasem potrzebna jest twarda miłość i jej konsekwencje..zmusiłaś mnie do refleksji, dobry wiersz Krysiu:)

Opublikowano

"puść w niepamięć nawet wbrew sobie
dobrocią wrośnij w rogatą duszę
pasją

skruszona wina po obu stronach
rodzi najsłodsze owoce"

ta część utworu do mnie trafia - nad resztą bym popracował - ale to moje spostrzeżenie - natomiast tytuł okropny - psuje wiersz; podsumowując - całość godna uwagi - pozdrawiam.

Opublikowano

Chyba każdy cierpi, jeżeli naprawdę kocha, a Twoje wiersze umięjętnie to obrazują.
Tytuł faktycznie długaśny, może niepotrzebnie, bo jest wiersz... a może takie po prostu
lubisz...:) Rozumiem w pełni przekaz, podoba mi się.!. ale zostawiam sobie samo sedno.
Czy wybaczysz mi malutkie cięcią.? Pozdrawiam... :)

płaczesz
to normalne

krzywda rodzi arytmię
gdy jęzor obraca koło
bez względu na skutki

puść w niepamięć wbrew sobie
dobrocią wrośnij w rogatą duszę

skruszona wina po obu stronach
rodzi najsłodsze owoce

Opublikowano

To nie jest zupełnie w porządku i normalne, gdy krzywdzony płacze.
W każdej sytuacji są jednak wyjątki, pewnie jest i tak w tym przypadku. Może to wiedzieć tylko peel, a ja mu wierzę. Godzenie się, jest za to słodkie! Gorzko-słodki wiersz, jak życie! Ładny!
Serdeczności
- baba

Opublikowano

krzywda rodzi arytmię

skruszona wina po obu stronach
rodzi najsłodsze owoce


Powyższe dwa fragmenty wybrałam sobie jako najcenniejsze.
Mielenie plew przez język to już trochę zużyta metafora.

Serdeczności. E.

Opublikowano

puenta kipi prawdą :-) Poprzedni zdecydowanie lepszy ;-)
Tak jakoś ostatnio uznaję za normalny płacz jedynie ze wzruszenia . Każdy inny - jest zły . A niezapominajki - najlepsze z dzieciństwa , nad kanałem w Stepnicy , wespół z tatarakiem ;-) Serdecznie , z chrypą przybłędą ale już po inauguracji sezonu kąpielowego w Zalewie Szczecińskim - pozdrawiam :-)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Lenuś, może nie zawsze "zmienimy" drugiego człowieka, ale być może cokolwiek zrozumie, a jeśli nie... to na pewno miłosierne przebaczenie nam samym wyjdzie "na zdrowie" (psychiczne).
dziękuję za refleksję :))

cieplutko pozdrawiam -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Marku, skoro połowa "trafia", to jeszcze nie tak źle.
Przykro mi, że tytuł "zniesmaczył" wrażenie, ale...po pierwsze miał być nieco "bulwersujący", a po drugie i tak nie da się zmienić, więc jest jak jest ;)

dziękuję za "całość godna uwagi" i serdecznie pozdrawiam :)
Krysia.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Natuś, tytuł zamierzony, więc niech dalej cokolwiek "drażni" :)
Cieszę się, że rozumiesz przekaz, czego dowodem jest wyluskanie sedna.
A malutkie cięcia? Są intersujące!

Dziękuję pięknie i cieplutko pozdrawiam :)
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Właśnie o to chodzi, że nawet w miłości nikogo krzywdzić nie wolno. I o tym trzeba "krzyczeć"!
Jednak ofiarna miłość zawsze jest zdolna do wybaczania, a życie to koktail z solą, pieprzem i wanilią :)
Dziękuję Izo i cieplutko pozdrawiam -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Elu, wielki to dla mnie zaszczyt, że znalazłaś w wierszu to, co najcenniejsze! Dziękuję pięknie!
Hmm...zużyte metafory czasami powracają jak rzeczy wyciągnięte z lamusa - nieraz wyświechtane słowa bardziej przemawiają do czyjejś wyobraźni niż "udziwniona" nowość.

Dziękuję i cieplutko pozdrawiam :))
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Sylwku, piękne to, co mówisz, ale czy coś ciekawego Czytelnik u mnie znajdzie, to już sprawa indywidualna. Ty po prostu umiesz szukać, bo wiesz, czego szukasz!

Z całego serca dziękuję :))

Ciepło pozdrawiam - Krysia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • bardzo miła interpretacja, dzięki
    • Zastanawiałem się, czy w ogóle to pisać – nie jest to przecież warsztat – ale skoro lubię rzeczy podane „mocno”, a sam "utwór" użytymi środkami otworzył taką przestrzeń, to sobie pozwolę.   Zatem - chroń nas, Panie, przed tymi, którzy wiedzą lepiej, a prostotę mylą z prostactwem. To pierwsza myśl, jaka mi się nasunęła. Bo właśnie tego tutaj zabrakło – prostoty, czyli poezji. Zamiast niej dostajemy coś na kształt ordynarnego „wywalenia jęzora na stół”.  Największy problem? Zbędne atakowanie „trzody”. Mam wrażenie, że autor chciał skupić się na czymś zupełnie innym, a jednak poszedł na skróty, wybierając tanią prowokację. Fragment:   "Tamci rozmodleni - wierząc, że Bóg słucha - wpatrzeni w pasterza od trzody .."   potwierdzony końcówką:   "Zaś "ciemny lud" wierzy w to"   to niejako obnaża intencje - wciąga czytelnika w krytykę, która krytyką wcale nie jest. Czuć za to frustrację - tu jednak kończy się poezja, a zaczyna coś nieciekawego, bo frustracja, choć może być paliwem dla poezji, tu wylazła na pierwszy plan i dusi wszystko, co mogłoby wybrzmieć głębiej.   To paradoksalne, bo jest to tak czytelne, jak ta otwarta księga, której wiatr nie wiedzieć dlaczego, delikatnie przekłada strony ;)   Jeśli to Twój tekst, nie odbieraj tego osobiście. Twoje haiku lubię, tu jednak - może dlatego, że często czytam obrazami - zobaczyłem po prostu jakieś poobrywane, potargane wiatrem plakaty wojującej stęchlizny. Szkoda - bo sam temat ciekawy, ma potencjał, i można było się pokusić o coś, co rzeczywiście zmusi do refleksji.   Pozdrawiam.
    • @Roma , jest to poniekąd historia mojej obecnej przygody z pisaniem poezji. Polegało to na tym, że wymyślałem hasło do mojego konta e-mailowego. I po jakimś czasie doszedłem do wniosku, że to hasło jest zbyt ciekawe, żeby pozostać tajnym i dlatego zastąpiłem je nowym hasłem, a z tego starego hasła zrobiłem wiersz. Tak powstał mój wiersz "W roku 2024..." To jeden z wierszy z tego mojego "cyklu więziennego", o którym niedawno pisałaś, że chcesz go przeczytać... :)  
    • Byłaś wczoraj Jesteś dzisiaj   I będziesz zawsze Trwać przy moim boku   I karmić się Marzeniami i snami Słodkimi jak lukier  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...