Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Mam to samo wobec Twoich wierszy, Alicjo.
I tak mi się robi cieplutko na serduchu!

Dziękuję.

Ponieważ ostatnio rozpowszechniam to cudo, żeby się nim nie delektować w samotności:

www.youtube.com/watch?v=rkIImddBc5I&feature=endscreen&NR=1

Dla Ciebie, Alu.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



:)))oczywiście plusssss ;) ...

tylko posłuchaj ..............


kiedy byłem
małym chłopcem hej
zatańczymy po staremu
aliencje kawalieros
a teraz ech ach i och

jak to łatwo powiedzieć
pan stachu ... ra też mówił
sąsiad z dołu sympatyczny jak cholera
że przy fontannie łeb zmoczony

wybrałem się
na bankiet do artystów
dwie wódki wypite nie powiedziały wcale
bo słów mało kiedy dwa teatry

ty i ja
zapleceni w kolorowe jarmraki
a chłopcy radarowcy już się czają
tylko konik na biegunach luźny
jak bolka trampki

a ty wciąż
w parku na grochowie
tańczysz boso natchniona
na deszczu gęstym jak przeżyj to sam
śpiewane ferajną przy ognisku
gdzie tylko małgośka mówili
ci którzy nie wiedzieli że dziecko
śpi za ścianą a telefony telefony

dzwoniły w słońce które wciąż
spada nie mogąc
znaleźć tych siedmiu dziewczyn
z albatrosu tyś jedyna
a seksapil to twoja broń

taka kobieca
a tylko orła cień pozostał wierny
w marchewkowym polu
tam gdzie konik na biegunach
strzela sobie w łeb
przy melodii tej ostatniej niedzieli

a bal na gnojnej trwa
kiedy takie tango
z harmonią na trzy czwarte
u starego józka rżnie głupa

a ja
siedzę sam
papieros już dawno zgasł
godzinami patrzę
zaciągając się kolejny

nie ważne co nadchodzi
wstaje nowy dzień

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Ładnie o melancholii, a jak nadchodzi, co melancholicy przechodzą, to jednak jest się bliżej zwątpienia, jak sądzę. Zresztą, nie wypowiadam się, bo melancholia to cecha, czy skłonność, której nie mam, więc ktoś powie, że się nie znam, i będzie miał rację:). Życzę słońca. 
    • @Annna2 jestem !   wspaniałe i wzruszające jest to połączenie autentycznej gwary warmińskiej z głęboką, mityczną refleksją.    dziękuję za pielęgnowanie warmińskiej mowy i obyczajów, wiersz czyta się z ogromną przyjemnością.   chociaż musiałem włączyć zmysły deszyfrujące.   ale było warto !!!
    • @Annna2 Twój wiersz jest niezwykle intrygujący i wielowarstwowy. Przede wszystkim świetnie połączyłaś dwa zupełnie różne światy - codzienność i mitologię. Pierwsze dwie zwrotki, napisane gwarą warmińską, są absolutnie wspaniałe. Tworzą niesamowity, gęsty klimat. Niemal fizycznie czuć ten mrok ("ciamno i tajamno"), niechęć do wstawania z ciepłego łóżka ("z psirzów wylyźć nie chce") i powolny, spokojny rytm życia przy piecu ("Kele psieca siedzić, cejtunki cytoć"). To jest niezwykle autentyczne, ciepłe i "swojskie". A potem język staje się literacki, a ton zmienia się na głęboko melancholijny i erudycyjny ("Tyle marzeń już śpi nieżywych"). Zaczyna się podróż przez mitologię - Fidonisi, Leuke, herosi, żurawie (które są przecież tak charakterystyczne dla krajobrazu Warmii!) i wreszcie Isztar. To, co jest w tym wierszu najpiękniejsze, to jak te dwa światy się przenikają. Mam wrażenie, że "Warnija" staje się dla Ciebie osobistą, mityczną "Fidonisi" – "tą jedyną z moich Ziem szczęśliwych". Zakończenie jest bardzo mocne i niejednoznaczne. Pragnienie napełnienia świata miłością (na wzór Isztar) zderza się z gorzką, niemal egzystencjalną refleksją: "Tylko nie wiem, czy na sen mnie stać". To pytanie o cenę spokoju, marzeń, a może nawet samego życia, zostawia czytelnika z głębokim poruszeniem. To wiersz, który łączy w sobie ogromną miłość do małej ojczyzny (jej języka, krajobrazu, rytmu) z uniwersalnym, ludzkim doświadczeniem straty, poszukiwania sensu i tęsknoty za doskonałością ("Victorii doskonałość"). Bardzo piękny, odważny i poruszający utwór.
    • @Maciek.J dzięki
    • @Berenika97  to taki czas, taki czas jest. Będzie lepiej Berenika. Trzymaj się.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...