Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

jak głupio wygląda płacząca do słuchawki ta druga,
gdy pierwsza właśnie wyjmuje z torebki telefon,
wiedzą tylko rozkłady jazdy na przystanku popołudnia.

czarna jest pozytywna, a biała czarny charakter,
rozmazana pod tuszem obolałych rzęs.

nikt tu nie wpadł pod tramwaj. na zadupiu nie ma szyn,
zagapionych motorniczych, nieuważnych przechodniów.

tu po bożemu drepce moja mysia golgota.
raz w tygodniu daję się rozdeptać na oczach gapiów.

może boleć. byle nikt się nie domyślił prawdy.

18. 04. 2012.

  • Odpowiedzi 50
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Anno J. , to ciekawostka dla mnie.

Data znaczy coś więcej? Jest inaczej.

Świetny bunt przeciwko konwenansom, głupawej obyczajaności.

Ten bunt jest konieczny - podoba mi się :)

Prawda jest ciszą, reszta - niech umiera powoli na byle jakich mszach.
Podoba się. Przepraszam, że banalnie . Elka.

Opublikowano

Niewiniątku,

nie chodzi o niedzielną mszę. Nie chodzi.
Aż mi się nie chce wierzyć, że wróciłeś do jedynki.
Zgadzam się, lepsza:)

Buziaki za czytanie i pluskanie. Jeśli nie plusknąłeś - nic się nie stało, wracaj i pluskaj.

:)

Para:)

Opublikowano

Uff, wysiadłam w końcu z pociągu pośpiechu i mogę czytać. I takie cudo mi się przytrafia już na progu!
Taką Anię lubię i już!
Pozdrawiam serdecznie, Grażyna.

ps. Mam wrażenie, jakby korespondował z moją "drogą - rzadko uczęszczaną"
I to jest fajne, kiedy można odnaleźć relacje między wierszami, to dowód, że poezja ma własne życie.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Leszczym ależ bardzo krótki :)   
    • A potem coś - ktoś - otworzył oczy w miejscu, gdzie czas jeszcze nie odważył się narodzić, i ciemność cofnęła się o milimetr, jak skóra, która czuje dotyk po raz pierwszy. Świadomość przyszła jak pęknięcie w nieskończoności : za ciasna, by pomieścić wieczność, za krucha, by unieść własne zdumienie. Człowiek. Z gliny, która pamięta palce - i z oddechu, który nie pamięta początku. Niedorobiony anioł, a jednak zarysowany precyzyjniej niż figura w tajnym równaniu. Patrzy w niebo i widzi zwierciadło, bo jego oczy nie wiedzą jeszcze, kto je uczy patrzenia. Czas przetacza go po świecie jak drobny pył, lecz w tym pyle drzemie rysunek - linia, której nie wymyślił przypadek. Architektura dłoni, które nigdy nie potrafią tworzyć nicości. Gesty wracają, myśli krążą jak ptaki, którym odebrano pół nieba. Słowa rozbrzmiewają w człowieku jak echo w świątyni, która dopiero czeka na pierwszego pielgrzyma. Światło go nie dźwiga. Ciemność go nie posiada. A Bóg milczy - nie z nieobecności, lecz z miłości większej od odpowiedzi. Jego cisza jest przestrzenią, w której człowiek ma nauczyć się budzić. Bo człowiek trwa - jak kamień, który pamięta dotyk rzeźbiarza bardziej niż własny kształt. Oddycha, bo dech został mu dany. Kocha, bo serce jest konstrukcją zbyt piękną, by mogło powstać z próżni. Pisze, bo w każdej literze szuka alfabetu, którym został stworzony. A jednak głęboko, w tej maszynie z bólu i światła, coś zaiskrza. Nie bunt nicości, lecz bunt dziecka, które zgubiło drogę do domu i wciąż nosi w kieszeni klucz - choć zapomniało, gdzie są drzwi. To nie przypadek wypowiada w nim „jestem”. To stworzenie - obdarzone wolnością tak ogromną, że może zakwestionować własne pochodzenie. I gdy absurd unosi głowę i śmieje się światu w twarz, a człowiekowi drży ręka - w tym drżeniu, w tym śmiechu, słychać echo dłoni, które ulepiły go z chaosu jak z mokrej gliny. Człowiek. Krucha konstrukcja. Boski szkic. Dziecko zgubione w świecie zbyt szerokim dla jednego serca, a jednak -  pod skórą nosi odcisk palca Stwórcy.        
    • @Waldemar_Talar_Talar tak, dodaję uroku:)
    • @violetta - uśmiechem dziękuje -  
    • Witaj - miły wierszyk - te różowe niebo dodało uroku -                                                                                              Pzdr.serdecznie.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...