Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Przez puste nocą miasto.
Światem pijany dureń...
Światła w taksówkach gasną,
mrok ściele się pod murem.

Świat się rozmglewa wokół
i mażą się kontury...
Jest mi coś w żyłach, wzroku,
co ciągnie mnie - do góry.

Coś ciągnie mnie - a eter
zstępuje po latarniach.
Jak Graalem mi - twój sweter,
jak fetysz - rzęsa czarna.

Zcałować cię do kości
i wgryźć się w twoje trzewia!
Coś trzesie mną, coś pości...
Świat wokół się rozmglewa.

[XI 2004]

Opublikowano

uważam że zasługuje na komentarz..
więc
powiem tak: nie lubię rymów, ale tutaj nie gryzą
nie podoba mi się "Wielki Wóz traktem sunie"
ale "fetysz - rzęsa czarna" jest świetne
końcówka troszkę zepsuła całość
:))
wiersz może nie jest cudem i nie jest rewelacyjny
ale przyjemny dla oczu i myśli :)

pozdrawiam
Emilka

Opublikowano

Oczywiście, że przyjemny.

Mam kilka zastrzeżeń:
1. dwa ostatnie wersy przedostatniej strofy niepoprawne składniowo,
2. z tym Wielkim Wozem należałoby zrobić coś zaskakującego, niech on nie "sunie", do licha!
3. nie rozumiem "coś (mną) pości", no nie, jakoś do całości w innym stylu nie pasuje.

Pozdrawiam. A.

  • 5 miesięcy temu...
Opublikowano

Hm - zapomniałem odkomentować :)

Wielkiego Wozu już nie ma. W sumie i tak go nie było widać przez te latarnie, więc strata niewielka. W tych 2 ostatnich strofy 3 nie znalazłem błędu - a "pości" coś w peelu. Trochę takie niedomówione - ale niech już będzie :)

Pozdrawiam, Antek

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Somalija Historia Ziemi i ludzkości jak trzask pioruna. Przez głowę przeleciały mi wszystkie ery, kolejne wymierania, etapy ewolucji ...  I tylko człowiek niezmienny w niszczeniu i zmienny w jego skuteczności. Co dalej? Z historii unicestwienie, z marzeń człowieka patrzenie w gwiazdy, wzrastanie. Bardzo oryginalny wiersz, inspirujący i wywołujący refleksję nie konkretną, ale gdzieś zawieszoną we Wszechświecie.
    • @Alicja_Wysocka Dzięki za wpis:). @Stracony Tak myślę i czuję, a  za miłe słowa dziękuję:). 
    • Bardzo ludzki tekst, historia o tym jak człowiek dla innego człowiek może stać się najważniejszy. O lojalności, o zrozumieniu, bliskości... 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Tu się uśmiecham, nie potrafię się nie uśmiechnąć do Krzysztofa... Pięknie.
    • @Robert Witold Gorzkowski   Dokładnie tak, Robert. Dziękuję Ci za ten przykład - z tą sztuką kubistyczną to w punkt. Widz często widzi tylko efekt końcowy, ale nie dostrzega drogi, która do niego prowadziła - lat ćwiczeń, prób, opanowania klasycznych form.   Picasso, zanim namalował Guernikę, potrafił narysować końską głowę jak z anatomicznego podręcznika  - czyli miał i znał podstawy. Był świadomy. I właśnie dzięki tej świadomości mógł tworzyć rzeczy, które burzyły formę z sensem, nie przypadkiem. Tak samo jest z poezją – zanim coś rozbijemy, warto wiedzieć, co dokładnie rozbijamy. To trochę tak, jak z latarnią morską - nie chodzi o to, żeby przesunąć ją z miejsca, (ona musi być), Warto zrozumieć, jak działa i jak pomaga statkom bezpiecznie przepłynąć. Bez tego światło traci sens. A po co latarnie? Niech wszystko co napisane, będzie poezją   Dzięki Ci za ten głos - dodaje odwagi do dalszego dzielenia się, bo widać, że rozmowa nie idzie w próżnię:)  
    • @Alicja_Wysocka dziękuję Alicjo za wspaniałe słowa. Z pełnym szacunkiem dla Ciebie.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...