Trud

[Bronisław Jaśmin]

Zadziwia upór liści w przerastaniu światła,
precyzyjna eksplozja poranka i deszczu.
Próba mocy nazywa się: zakopać niebo.

Z myśli trudniej wyrosnąć niż dźwiękom na drzewach,
wczoraj kontemplowałaś kawiarniane deski.
Krople mżawki to płynne więzienia i czujni
strażnicy, pustostany, schroniska na myśli.

Lub poszczególna jest odrębną bramą
prowadzącą do śnionych rajów w przejaśnieniach,
każda staje się okiem odstającym od nieba,
gdy śmierć patrzy przez krople - ruchliwe lunety.

[Kaliope_X.]

ale czy znajdzie ta jaśniejąca kropla
błyszcząc okiem pod strapionym niebem
chwile między dzwonnicą otwartych bram
i nut spadających w międzyczasie

czy trud wynagrodzi spływając pokrzepieniem
ugrzęźnie w spragnionej i wyzwoli z lunet
wszystkowidzących - oblicze skonanej już
dla pewności przykrytej jeszcze promieniem

słońca - nadziei?



Och... to jest piękne. Proszę mi wybaczyć, pierwsza moja próba nie-rymów i pod Pana wpływem, ale... chciałabym tak władać piórem. Dziękuję za emocje.