odezwa do zagonionych

[Ran_Gis]

pomieszkują w was zwierzęta dzikie
oswajacie je głaszczecie czule
z dnia na dzień coraz czulej
warczą chodzą po was niecierpliwie
nigdy nie wiadomo kiedy się wymkną
i drugiego za gardło chwycą
po prawdzie każdy mniej lub bardziej
niedomkniętą klatką z bestią w środku dziką

nie warczcie tak na siebie
nie liczcie tak wszystkiego
nie zarzynajcie życia danego wam z gestem
bezinteresowności odruchów szczerości
cudownych głupstw róbcie więcej !
pokocham was wtedy
na pewno
boście ludzie przecie

[Rihtik Stempelek]

pomysł diamentowy
fasetek zbyt mało
dla wiersza wymowy
więcej by się zdało

[Tramp]

podmiot liryczny stawia warunki. ludzie są be, podmiot jest cacy. będzie kochał, gdy inni będą jak on, dobrzy i mili. podmiot nie wie, że przestaje być cacy, stawiając takie warunki.

[henryk_bukowski]

...odezwa super:)...ale dzisiaj bez bejsbola...się nie obejdzie:)-pozdr.Heń:)

[WiJa]

Powalający, bez dwóch zdań. Pozdrawiam.

[Mithotyn]

przeczytałem - jak trafię u ciebie na "wiersz"...................to dam znać :-)



dzisiaj - cóż...

[Ran_Gis]

> Rihtik Stempelek

-zdałoby się podziękować za czytanie i wizytę.

poz R

[Ran_Gis]

> Tramp

po prawdzie każdy mniej lub bardziej
niedomkniętą klatką z bestią w środku dziką

-dwuwiersz pierwszej części w której podmiot liryczny wyrażnie widzi także siebie, no więc jak z tymi stawianymi warunkami i tym cacy..

poz R

[Ran_Gis]

> henryk bukowski

-racja Heniu, ale poidealizować czasem nostalgicznie napiera..

poz R

[Ran_Gis]

> WiJa

-w dwóch zdaniach
-pozdrawiam i dzięki

R

[Ran_Gis]

> Mithotyn

-znać Ci się nie całkiem.. no cóż..

poz R

[dawniejbezet]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To jest takie widzenie, jak ma większość proboszczów (tych zza przyciemnianych metalic).
Autor grzmi co najmniej jak Piotr Skarga - waląc komunały godne mównic dawnego ustroju (zapewne w bezinteresowności odruchów, a szkoda, czasem warto zapanować i - pomyślec - gdy "nostalgicznie napiera"). Końcowe trzy wersy mogłby uratować wiersz (gdyby był wcześniej).
Pierwsza część zapisana manierycznie, z inwersją (dzikie) na początku, z powtarzalnością na końcówkach dopełnień przymiotnikowych (wersy 2-4), z wyrzuceniem orzeczeń na koniec wersu! (5-6), no i clou retorycznej stylizacji "kazaniowej" - owa "dzika" odrzucona od "bestii" na dwa staje. To jest zwiędła stylistyka, chwyty retoryczne niosące określone skojarzenia (jw zaznaczyłem).
Jeżli autor widzi się wśród i pomiędzy - może by sciszyć trochę tę tyradę?
Pozdrawiam

[Tramp]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ten dwuwers całkowicie przysłania was, wam, wy.




ten fragment zaś mówi o tym, że podmiot ujarzmił zwierzę, bo jakże mógłby wymagać od innych czegoś, z czym sam nie może się uporać.
jeśli jednak się uporał i stał się bardziej ludzki, to dlaczego nie ma w nim akceptacji, czy innego ludzkiego odruchu.

[Ran_Gis]

> dawniejbezet

-nie będę rozbierał rozbieranego.. bo chyba nie przetkam tego przewodu..
o średnicy na końcu bez średnicy.. sugerującej delikatne ściszenie..

dzięki za czytanie kazanie i ważkie uważki pozdrawiam R

[Ran_Gis]

> Tramp

-przydałaby nam się wespół zupa porowa.. a tytuł byłby chyba
zgrabniejszy (teraz mnie naszedł) "wiosenna odezwa do zabieganych".

poz R