Zgłoś

Kolejny kubek kawy. Piąty czy dziesiąty - kto to wie? Każdy kubek ma identycznie przetrącone ucho. Otaczam go sennymi dłońmi, wciągam w płuca rozkoszną woń samotności.   Delektuję się tym zapachem, sycę duszę. Tak, wypełnia mnie aż po wierzchołek serca.   Czy ta kawa kiedyś dobiegnie końca? Czy pewnego razu nie wystygnie, zanim zdążę ją wypić? A może... A może wysiorbię do ostatniej kropelki, pozostawiając grubą warstwę fusów?   Nie wiem. Nic nie wiem. Ale rozumiem jedno: ta kawa sprawi, że nie będę mogła zasnąć, że przede mną niecierpliwa, ograbiona ze snu noc.   Kofeina buzuje w skroniach, czuję zbawcze działanie. Ale... Kawa czasem również usypia, uspokaja. Może ma na mnie taki właśnie wpływ?   Kto wie... Jedno jest pewne - uzależniłam się od kofeiny. Jeden kubek to nic... Zupełnie nic.

Sentymentalno elegijnie :) Podoba się :)

Wesolutko - Słodziutko :-)

by zrozumieć czemu kręci trzeba dotrzeć aż do głębi właśnie tam na samym dnie skrywa on piękno swe czułą nicią haftowane wrażliwością przeplatane piękno zwane wierszem dzieckiem poezji zaklęciem

@corival Rumieniec na twarzy, zaświecił czerwienią,                    jeśli piszesz Cori...  przynajmniej półserio! Wszystkiego Dobrego Cori, przecudnych wakacji życzę!