Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Lubię intymność przedwieczorną,
kiedy strudzone zastygają dłonie,
a rozchwiane w hamaku alternatyw ego,
wdraża się w stan radosnego pojednania:
jest znośnie, niczego, a nawet wybornie
i najważniejsze, że człowiek jest w formie!

Usypuję minionym wymyślne mandale,
łączę epizody według dat i barw,
aż czas potknięć i zabliźniania się zranień,
nadaje bliskości harmonijny kształt.
Z piersi wyrywa się ciche westchnienie:
Może się z tobą zamienię?

Z tkliwością doglądam, szykuję pigułki,
mierzę ciśnienie, wygładzam posłanie,
przecieram zupkę, odkrawam skórkę,
i gdy czas już wreszcie przychodzi na spanie,
zżera mnie dylemat: co gorsze?
- pamięć żałości, czy żałosna rozkoszy niepamięć?

Opublikowano

Izuś,

zobaczyłam, że jesteś.
jestem! i tak strasznie się cieszę, że Cię widzę. i że takim pięknym wierszem. wróciłaś :)
a ja... pamiętam, że od Ciebie zaczęłam się nie bać
mówić. od Ciebie.

ściskam najczulej, pełna szacunku dla Twojej dobroci tu i tam.
:**
witaj!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję za miłe słowa, ostatnio jak wiesz, niezbyt często komentuję, nie nadążam z czytaniem, ale staram się, bo mimo braku
czasu nie mogę tak całkowicie pozbawić sie przyjemności uczestniczenia we Forum. Chyba jednak mnie przeceniasz, ale b. mi milo. Dziekujuę, ściskam
- Iza
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Niezbyt pięknej, ale jednak! Uważam, że dobrze jest umieć czasem widzieć jaśniejsze barwy, gdyż nie wiadomo co przyniesie jutro, a lepiej myśleć, że będzie słońce i pogoda!
Dziękuję za odwiedziny, serdeczności
- baba
Opublikowano

Witam!

Jest na tym forum wiele wierszy, które warto przeczytać,są też i takie które warto czytać. Dla mnie to właśnie ten przypadek drugi. No i ta ciepła ironia w stosunku do siebie, czy peela.
Plusuję i wkładam w ulubione

cieplo pozdrawiam.
Opublikowano

Wzorzec. Niech inni czytają ku nauce, bo wszystko już powiedziane powyżej. To zmaczy - co do szacunku , nie wypowiadam się, bo nie znam tła, ale nie muszę, żeby doceniać. Nie potarfię nazwać tego rymu i rytmu na przemian.To się jakoś chyba nazywa, a świadczy o kunszcie Autorki. Piękna rzecz. Uścisk. Elka.

Opublikowano

Izo, dobrze, że jesteś z tym wzruszającym wierszem. przywrócił mi mój osobisty dylemat - ja także wciąż nie wiem

(...) co gorsze?
- pamięć żałości, czy żałosna
rozkoszy pamięć?


cieplutko pozdrawiam z plusem :)
Krysia

Opublikowano

Piękny wiersz. I bardzo smutny. Zaczyna się z pozosu niewinnie, a potem stopniowo prowadzi człowieka aż do koszmaru - do patrzenia na chorobę i zanikanie kogoś kochanego. Znam to uczucie nader dobrze.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję za c z y t a n i e, miło mi było usłyszeć że został dostrzeżony w wierszu dystans, który chce utrzymać peel do swojej osoby w ocenie rzeczywistości. Myślę, że tak jest mu łatwiej.
Serdecznie pozdrawiam
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


To dla mnie duża frajda, że się podoba, ale do kunsztu, to myślę, że jeszcze baaardzo daleko! Powiem Ci Elu, że ja też nie potra
fię nazwać tego rymu czy rytmu (słowo!), po prostu tak mi wyszło; nie wiem, czy to dobrze, czy źle, ale jeśli nie najgorzej, to bardzo się cieszę! Odściskowuję
- Iza
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Pewnie wyjdę na nieoczytaną, ale nie znałam. Już nadrobiłam zaległości. Znałam m. innymi "albatrosa", ulubionym moim jest "zegar". Porównanie jest dla mnie zaszczytem, choć myślę,
że jeśli choćby w maleńkiej części przypomina, to wielka przyjemność dla mnie. Dziękuję Grażynko ca czytanie i opinię, pozdrawiam najserdeczniej
- Iza
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję Krysiu za obecność u mnie, za czytanie, wzruszającą osobistą refleksję. Tak, przewrotnie powiem, że czasem utrata pamięci bywa błogosławieństwem! Ściskam
- Iza
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Tak, długo mnie nie było, nie będę mogła niestety bywać tak często i długo jak bym chciała ale bardzo się cieszę, że mnie pamiętasz i czytasz. Dziękuję, serdecznie pozdrawiam
- Iza
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję Joasiu za czytanie!
Wiesz jak to bywa, więc rozumiesz; czasem dobrze jest wyjść trochę z siebie i popatrzeć na wszystko z boku, to działa jak atoterapia: jest znośnie, niczego, a nawet wybornie! Ściskam, serdeczności - Iza
Opublikowano

świeżość umysłu i mądre spojrzenie , to jakby trzecia droga i zarazem najlepsza w tej sytuacji. Bohaterka ma rzadką dzisiaj cechę - niezaprzeczalną pogodę ducha, którą (tak tylko się domyślam) przejęła od szanownej Autorki.
Mądry wiersz, przytulna Izbo. :)
Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Jacek_Suchowicz  dziękuję. Przeprosiny przyjęte i jeszcze raz dziękuję za odpowiedź
    • Moim zdaniem wygrywa ten, który potrafi zachować uczciwość chociażby wobec samego siebie, nawet w sytuacji, gdy zachowanie jej wobec innych jest z jakiegoś powodu już niemożliwe. Przegrywa ten, kto zachowuje się podle, będąc.  przekonanym, że takie zachowanie jest w porządku (jest dobre). Poruszyłaś ciekawy temat, a zakończenie, to ostra szpilka wymierzona w czytelnika.   Pozdrawiam.
    • @Annna2 powiem prawdę nawet mi do głowy nie przyszło zaglądać do Parlickiego. Na spotkaniach ktoś się powoływał w dyskusjach a mi to przepływało   Barańczak: W 1981 r. wyjechał do Stanów Zjednoczonych i rozpoczął pracę na Uniwersytecie Harvarda, gdzie objął katedrę języka i literatury polskiej im. A. Jurzykowskiego na wydziale slawistyki. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie, współredagował Zeszyty Literackie wydawane w Paryżu. W latach 1986–1990 był także redaktorem naczelnym „The Polish Review”, kwartalnika wydawanego przez PIASA   Parlicki:Wykładał w Instytucie Spraw Publicznych Uniwersytetu Jagiellońskiego, na Wydziale Rehabilitacji Ruchowej Akademii Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie i na Wydziale Humanistycznym Wyższej Szkoły Umiejętności im. Stanisława Staszica w Kielcach.   to nie znaczy, że ujmuję coś z wysokiej półki poezji p.Parlickiego - pisze fajnie, ale podejście Barańczaka jako inżynierowi jest mi bliższe i prostuję nie jest to produkt villanellopodobny ale villanella wg. p. Parlickiego  chylę czoła i przepraszam 
    • a mi się podoba i już  co tam średniówka i inne gadżety smutek ma zapach róż nie czepiaj się prawdy i poety   Aniu Aneczko Aniutko pisz i się nie martw ja jestem z Tobą
    • Gdyby ocenić sam wiersz. Jest on taki bardzo Twój. Ma własny taki cichy wyśpiew słów. Ale to nie vilanella. Pawlicki pisze ze średnicówką, jak najbardziej. Równo i czysto. I pięknie. Ja osobiście nie wiem doprawdy skąd ta pewnosć. Że klasyki są lepsze. Vilanelle i sonety świadczą o kunszcie a nie rzemiośle i klepaniu tych rymów, co przyjdze tylko do głowy. Czemuż ktoś kto tak słyszy i czuje sobą gwarę ma udawać jakiegoś wytwórcę podróbek dawnego stylu i firmy. Ja Cię kompletna Aniu nie rozumiem, co, komu i po co Ty chcesz udowodnić. Przepraszam. Pisz jak czujesz po prostu. Wiersze nie są by coś udowadniać wg mnie. Ale niestety, ta krytyka jest słuszna, rytm jest tu raczej osobliwy.  Takie wierszy Ani :) Pzdr

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

               
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...