Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Słowa na kartce się smucą i droczą
Podmiot i orzeczenie składnią szamocą
topią smutki w naparze z szaleju
poruszając kwestię tragedii słów dziejów

zdania podrzędne
słów kakofonia
brak związku zgody
zrobiła się trąba!

Tak czy owak
na wznak i wspak
a grafomanowi
iskry wciąż brak!

Choć bez ognia bez iskry
między przecinki powkręcane
słowa spalają się ze wstydu
tym zajściem zmieszane

Opublikowano

Wszak
talent do poezyj nie każdy dostawał,
gdy Bóg ludzkości iskry swe oddawał.
Jam wówczas po rozum do głowy ustała,
alem przyszła późno i żem nie dostała.
I już mnie się ino ostała - głupota
Wzięłam, lepsza ona niźli czcza robota.

:)

Zniżam głos do szeptu i konspiracyjnie pytam: - Czy to zabrzmiało po "naszemu"?

Cieplutko ;)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Pani Lady,
komentatorzy (moderatorzy?) wprost szaleją z Pani powodu!
Paniała? ;)
Pozdrawiam - Jan P.

PS. Może skupimy się jednak na wierszach?


Pani,ała!
W każdym szaleństwie tkwi jakaś metoda, Panie Janie.

P.S. Czy wołowinki nie za dużo? ;-)

Pozdrawiam i wracam do wierszy, by nie dać się wkraść nudzie ;))
Su.
Opublikowano

temat ciekawy - chociaż 'ciekawy' to pojęcie względne... wykonanie nie bardzo przypadło mi do gustu po pierwszym przeczytaniu. jak czytałem 2gi raz było już lepiej :) - nie wiem czemu. ja mam chyba jakoś dziwnie skonstruowany umysł (a może to ómysł?)
sugestia: wygarnij łyżeczką środek tekstu i spróbuj go zastąpić czymś innym... bardziej (nie)banalnym - tak dla własnej przyjemności... i zobacz co wtedy wyjdzie... oczywiście do niczego nie namawiam :)

pozdr.

Opublikowano

Vołodija Słowoprzekrętusie -a może nieco krótsza wersja utworu? Proponuje :
"Słowa się droczą"

Słowa na kartce się droczą,
części zdania szamocą
i topią smutki
w butelce wódki.

(zwrotki II, III i IV - niepotrzebne, za dużo kłocących sie ze soba słów;) )
Co ty na to ? :D

pozdrawiam i nie zrażaj sie zbytnio ;) L.K.

Opublikowano

A odnośnie tego wiersza, to może by jakoś tak to poprowadzić:

Na kartce raz smucą raz droczą się słowa
Tu orzeczenie tam podmiot się chowa
Topiąc swe smutki w naparze z szaleju
poruszać znów będą tragedie wszechdziejów

Zaciekle o byt walczą zdania podrzedne ... etc. ????

pozdrawiam:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zbrodnia to niepojęta, cios w zdrowe ciało. Jak sięgnąć okiem trup gęsto się ściele, Gdyż milion ryb życie słodkie oddało - Donosi prasa i dzwony w kościele.   Przez wsie malowane, wsie jak Zalipie, Wzdłuż pól chwilę, co świeżo zżętych, Onegdaj z rzek modra, dziś ledwie chlipie, Niosąc tłum stworzeń głęboko śniętych.   Brzany srebrzyste, zwinne szczupaki, Płodne karasie, świnki, lipienie, Liny przecudne, soczyste sandacze, Leszcze powszednie, kiełby, bolenie.   Słodkie ukleje, dorodne sumy, Okoń rozbójnik i rozpiór mały. I wszystkie pomniejsze płotki i ryby, Co brały na chleb i co nie brały.   Kto się zamachnął, lub kto zawinił ? Czy zbój teutoński gdzieś wpuścił trutkę ? Czy alg złotych gromad kłąb się nasilił ? Dmie propagandy gnom w twardą tubkę.   Na głównej, ważnej warszawskiej ulicy, W ciemnych zaułkach, gdzie życie wrzało, Gdzie młyny mielą dni i godziny, Się Państwa Naczelnik i grono zebrało.   Stu gniewnych wyznawców było na sali. Gotowych na rozkaz sięgać po szablę. Naczelnik oznajmił - Autorytet się wali, Autorytet nasz tonie, donoszą kablem.   Gdy mieszał herbatę z orientu, Purwy, Pomyślał potem - To prosta sprawa. Na wpół Robespierre, jeszcze nie Scurvy. Palec swój kładę na czole Zbysława.   Jest sprawa, kto żyw biega na jednej nodze. Trzaskają drzwi, akta wzorowo. Sam Zbysław czerwony, w czerwonej todze, Rozkazał przesłuchać ofiary masowo.   Zeznania kazał wziąć ofiar i świadków. Wystawiał nakazy z miną wręcz wilczą. Złapać mi, mówi, nędznych gagatków. Zbysławie - mówią - lecz ryby milczą.   Zbysław, więc prasie historię przedstawił, O pladze nieznanej w historii zbawienia. Trzasnął aktami, paski poprawił I rzekł w łaskawości - do umorzenia.   Prezes zaś w duchu zaklął dosadnie, Podumał, patrząc na rzekę zza szyby, Cóż, poczekajmy, aż poziom opadnie, Gdyż wtedy wypłyną nam grube ryby.     YouTube - wersja dla leniuchów (wersja udźwiękowiona)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Ładnie.   Pozdrawiam.
    • @viola arvensis Po prostu prostota :D
    • na brzegu pola rosną słowa których nikt nie zebrał cisza przysiadła na ramieniu jak ptak, co nie zna imienia. w zeschniętej trawie słychać drżenie wiatru i coś jeszcze – jakby echo dawnych rozmów nie patrzę w stronę drogi bo wszystkie drogi są teraz ścieżkami światła a pod stopami ziemia oddycha jakby chciała powiedzieć: „jesteś u siebie”
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...