*** (Jak nieziemsko...)

[Szymon_W.]

Jak nieziemsko jest wieczorem,
Idąc pod rękę z księżycem,
Wchłaniać gwiaździstą porę,
Zaglądać za snu granicę

I jak dobrze jest po śniegu
Chodzić białymi ścieżkami,
Słuchać szorstkiego śpiewu
Pod błądzącymi butami

A jak radośnie jest krzyczeć
Że krew jest taka czerwona... -
Nagle przerywam; znów słyszę
Jak siebie pytam - czy ona...?

[maria_bard]

Niestety - klepanka z gatunku "niezaangażowane" :))) Pozdrowienia.

[Wściekły Azot]

Plus, bo w dwóch pierwszych zwrotkach widzę dużo dobrego, ale dopiero po odrymieniu.

[NOWA]

Mnie się podoba, ma coś w sobie co zatrzymuje. Pozdrawiam:)

[Jacek_Suchowicz]

może jakoś tak:

Jak nieziemsko gdy wieczorem,
moją rękę księżyc trzyma
chłonąc gwiazdy nocną porą,
niekończący mam w snach finał

otuleni bielą śniegu
przetarliśmy wszystkie ścieżki
twoich westchnień niczym śpiewu
zasłuchanym tak bez reszty

krew to może sobie odpuszczę -kojarzy się z befsztykiem

pozdrawiam

[Szymon_W.]

Trochę to zmienia sens, ale... łał :) Świetne, dzięki :)

A z krwią to wszystko przez Tuwima.

Pozdrawiam :)

[Agnieszka_Horodyska]

Może Cię ucieszy, że znalazłam tu Tuwima (pewnie dlatego, że ostatnio więcej się nim zajmuję) :)
Zgadzam się z Wściekłym Azotem. Gdyby nie on, nie dostrzegłabym głębi :) A teraz "widzę" te radości, jakie daje świat i "ona".
Pozdrawiam!