Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Elektryczne serce

Polski Roger Waters
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Polski Roger Waters

Polski Roger Waters

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

A kiedy przedrzesz sie przez moje miny
I wdrapiesz sie na wysokie mury, ma twierdze
I jesli nie rozstrzelaja Cie zimne stalowe karabiny
Wtedy otworze przed Toba moje elektryczne serce

A co bedzie jeslii mnie wysmiejesz
I zamienisz sie w mej psychiki morderce
A co bedzie gdy przetniesz wszystkie te kable
Ktore zasilaja moje zimne elektryczne serce?

Czy wyniesiesz sie i rozpowiesz to wszystkim znajomym?
Czy stoczysz sie w dol,mowiac źem byl nazbyt stromym?
Czy staniesz zaplakana bedac w rozterce?
Czy podasz reke i kazesz źyc w poniewierce?
Czy Bedziesz przeklinac, ze
Ja to twoj najwiekszy zyciowy blad
Czy zamkniesz mi oczy i na zawsze odlaczysz prad?
a._mrozinski

a._mrozinski

Opublikowano
Opublikowano

Dlaczego w samym wierszu nie ma polskich znaków, choć w zdaniu na początku są? Ach nie, przepraszam, w wierszu jest przecież "ź" w słowie "źem".

Tak serio, to tekst koszmarny. Widać inspiracje Pink Floyd, a biorąc pod uwagę twój nick, to zaczynam dostrzegać nawiązania być może nawet tam, gdzie ich nie ma.

A bardziej odnośnie meritum tekstu - dlaczego ona się ma przedzierać, wspinać, a w momencie, gdy dostaje to, do czego dążyła, to nagle ma wyśmiać, zamienić się w "mordercę psychiki" (straszne określenie), rozpowiadać "to" (czyli co konkretnie?) wszystkim znajomym..?

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Arsis
      Łopi z cyklu Stworza

      Przez Arsis · Opublikowano

      @Gosława kurcze blade... @Gosława jakoś tak mi zaleciało Reymontowskimi Lipcami...  @Gosława "Biegniecie przed siebie, porwani nagłym, gorącym uniesieniem, czując błogość, szczęście, gwałtowny ścisk… ― Jaguś, ty moja… ― Jantoś, jedyny mój, jedyny… Cosik pulsuje we wnętrzu. Dzieją się tam jakieś dziwne rzeczy. Biegniecie przed siebie. Śnieg skrzypi pod stopami. Sine, ciężkie obłoki zawadzają o rozkołysane gałęzie pojedynczych drzew, o bezlistne, rozczapierzone palce… Wiatr pogwizduje, hula, kręci.. Przypływa, odpływa… - cichnie. Mróz czerwieni nosy. Błyszczą zeszklone oczy, nabrzmiałe usta... Chcecie zgnieść rozgorzałe serca pożądliwie, drapieżnie, dziko! (nikt was teraz nie zdoła rozewrzeć!) Upadacie ze śmiechem. I choć ćma coraz większa, coraz większy gęstnieje mrok, chociaż zabrnęliście niebacznie w bez-świat nieznany… Choć już bura noc, oraz mgły przechodzą skrajem lasu, chociaż zostawiliście daleko wszelki gwar wiejskiego życia, wciąż buzujecie namiętną krwią… ― Zniewoliłeś me. Cużem ja teraz poredze? ― Cichoj, Jaguś, cichoj. ― Bojam się, Jantoś. A jak nas obaczą? ― Ciii… Łapiecie oddech, niczym pływak zaczerpujący powietrza. Jednakże, mimo ryzyka śmierci ― schodzicie znowu… ― głęboko, najgłębiej… Oddychacie sobą, będąc już tylko sobą. Nierozerwalni, spleceni… ― przygnieceni nieskończonym niebem"   ("Heksaptyk chłopski". iFragment. Na motywach powieści pt. „Chłopi”, Władysława St. Reymonta) - Włodzimierz Zastawniak, grudzień 2018)
    • Gosława
      Łopi z cyklu Stworza

      Przez Gosława · Opublikowano

      tam gdzie kraniec wsi pod starą bieloną jabłonką co ją przed koziołkiem ojciec wapnem wysmarował porodziłam cię córko z boleści ty przyszłaś i znoju na nieszczęście w rodzinne strony mory i wiepierze przywołując mówili z czepka wyjęta Przeklęta drżąca jak wątłe źdźbło na wietrze w podkurczonej piąstce dzierżąca życiodajną pępowinę na cóż ci było świata ogladać po trochu ścierałam wnętrznicę wkładając do mleka proch cichoj no cichoj dziecino sześć sióstr sześć świec makiem obsypana sukienka
    • Gosława
      torfowisko

      Przez Gosława · Opublikowano

      @Wędrowiec.1984 bardzo dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Waldemar_Talar_Talar to miłe pozdrawiam @Natuskaa pozdrawiam serdecznie Natuska
    • _M_arianna_W_
      Jej jakby nie było

      Przez _M_arianna_W_ · Opublikowano

      Nie odgaduję, kim jest peelka. Ona - kobieta. Przy stole sami możni. Nie jest zainteresowana?      
    • Andrzej P. Zajączkowski
      Heinrich Heine - Na skrzydłach pieśni (Auf Flügeln des Gesanges)

      Przez Andrzej P. Zajączkowski · Opublikowano

      Na skrzydłach pieśni bez kresu, Najdroższa, zaniosę cię tam, Gdzie nad wodami Gangesu,  Przepiękne miejsce znam.   Księżyca blaski rozświetlają Ogród, co czerwienią rozkwita; Kwiaty lotosu czekają, By miłą swą siostrę powitać.   Fiołki chichocząc i pieszcząc,  W gwiazdy ku górze spoglądają; Róże do ucha szeleszcząc Wonne baśnie powiadają.   Przyskakują i słuchają Gazele, mądre i łagodne; A w oddali przepływają Świętej rzeki fale chłodne.   Właśnie tam chcemy się skryć Zatonąć w palmy cień, I miłość i spokój pić, I śnić rozkoszny sen.   I Heinrich: Auf Flügeln des Gesanges, Herzliebchen, trag' ich dich fort, Fort nach den Fluren des Ganges, Dort weiß ich den schönsten Ort.   Dort liegt ein rotblühender Garten Im stillen Mondenschein; Die Lotosblumen erwarten Ihr trautes Schwesterlein.   Die Veilchen kichern und kosen, Und schaun nach den Sternen empor; Heimlich erzählen die Rosen Sich duftende Märchen ins Ohr.   Es hüpfen herbei und lauschen Die frommen, klugen Gazell'n; Und in der Ferne rauschen Des heiligen Stromes Well'n.   Dort wollen wir niedersinken Unter dem Palmenbaum, Und Liebe und Ruhe trinken, Und träumen seligen Traum.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...