Moje rzemiosło

[Fred]

Gdym z zatroskań codziennych zapragnął ucieczki,
przynudzony zmartwioną ciszą poobiednią,
odnalazłem w drzemce myśl przechernie fredną
i zacząłem od nowa wszystko z innej beczki.

Pochylam się nad nią jak nad własną trumną,
gładź jej co poktórą docisnę, przeskrobię;
obracam wokoło i na strony obie,
klepki składam wolno, pękato, nierówno.

Gdy spasuję wszystkie niewprawioną ręką,
aby przylegały wygodnie i ściśle,
wygładzone szczelne dobiorę jej denko.

Gdy nabiję obręcz z ostatnim oddechem,
treść do niej przelana nie ścieknie, nie skiśnie;
wypełnię ją dziegciem, miodem, albo śmiechem.