Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Z notatek Jaspera M.

Krzysztof_Kurc
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Krzysztof_Kurc

Krzysztof_Kurc

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

możliwe że to szybkie starzenie się jest czymś zwykłym
oszukiwanie czasu zajmuje większą część podróży
i nie ma związku z napowietrznymi wyspami
z których każda jest rajem do zasiedlenia
ten rejs trwa dłużej niż przewidywałem
tęsknota która narasta jeszcze nie stała się cierpieniem
w tym świecie papierowe listy są anachronizmem
pomimo to zapisuję historię każdej choroby
wkładam do opakowań po lekarstwach
zostawiam za burtą na falach wiatru
w jego nieziemskości lęgną się dźwięki nad pokładem
czerń wypełniona zagubionymi statkami kłamie
pomimo tego wciąż brakuje siły by zawrócić
a przecież to proste - wystarczy obudzić się
zapomniałem jak z obawy przed śmiercią
Eyath Belarus

Eyath Belarus

Opublikowano
Opublikowano

bardzo spodobało mi się:
w tym świecie papierowe listy są anachronizmem
pomimo to zapisuję historię każdej choroby

całość przyjemna w czytaniu. Nie rozumiem, czym miałyby być napowietrzne wyspy. Czy to jest rejs, czy sen?

Życie to sen? A może tu jakaś większa przenośnia. Trudno mi jednoznacznie określić, o co chodzi :) Będę wdzięczny za podpowiedź :)

Krzysztof_Kurc

Krzysztof_Kurc

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Powiedzmy, że tak naprawdę nie wiadomo co jest jawą, co snem,
tylko śmierć jest prawdziwa.
Budząc się do "rzeczywistości" umieramy w poprzedniej?

Jeżeli w wyniku czytania tekstu pojawił Ci się obraz innego świata,
to jestem usatysfakcjonowany.
Pozdrawiam Krzysiek
aluna

aluna

Opublikowano
Opublikowano

Dla mnie Krzysiu takie namacalne i i autopsyjne .....świetne i już !
A szczególnie to :

czerń wypełniona zagubionymi statkami kłamie
pomimo tego wciąż brakuje siły by zawrócić
a przecież to proste - wystarczy obudzić się
zapomniałem jak z obawy przed śmiercią

Pozdrawiam serdecznie!
Ania

Judyt

Judyt

Opublikowano
Opublikowano

"oszukiwanie czasu zajmuje większą część podróży
z których każda jest rajem do zasiedlenia.."

-bardzo obrazowe, od razu mi się narzuciła sytuacja
ludzi w domach starców lub hospicjach. Bardzo dojrzały
wiersz i mądry, myślę, że nie dla wszystkich to " starzenie się
jest czymś zwykłym" niektórzy to znoszą łatwiej innym trudniej
znowu, a jednak nieuchronne. Pięknie nostalgicznie z nutką
liryzmu. Pozdrawiam serdecznie J.(:

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Poezja to życie
      Umarłem

      Przez Poezja to życie · Opublikowano

      Umarłem wczoraj    Umieram dzisiaj    I umrę jutro    Bo bez ciebie  Nie ma sensu dalej trwać    Bo tylko z tobą  Umiem się bać    Rozstań i powrotów                
    • wierszyki
      Wierszyk po deszczu

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Pełna zgoda :-))   Pozdrawiam miło :-)       Dziękuję pięknie, przekażę autorce..   Wierszyki :-))   Pozdrawiam, i dziękuję  @Sylvia @Andrzej P. Zajączkowski :-)
    • Andrzej P. Zajączkowski
      Lord Byron - Damaetas (Damaetas)

      Przez Andrzej P. Zajączkowski · Opublikowano

      Według prawa niemowlę, chłopiec wiekiem, W głowie podłych uciech jest niewolnikiem, Od wstydu i cnoty daleki po kres; W kłamstwie wprawiony, w oszustwie sam bies; W hipokryzji biegły, choć dzieckiem jeszcze; Jak wiatr zmienny, skłonności ma złowieszcze; Kobiety durzy, przyjaciół stosuje; Obyty w świecie, ze szkoły wprost bryluje; Damaetas labirynt grzechu przebiegając, Cel swój znalazł, gdy inni zaczynają: Nadal sprzeczne pasje targają duszą I by pić z misy rozkoszy go kuszą; Lecz występkiem zbrzydzony, łańcuch swój rwie, A co było mu błogie zgubą zdaje się.   I Byron, według jednych autobiograficznie, według innych wprawka do Childe Harolda:   In law an infant, and in years a boy, In mind a slave to every vicious joy, From every sense of shame and virtue wean'd; In lies an adept, in deceit a fiend; Versed in hypocrisy, while yet a child; Fickle as wind, of inclinations wild; Women his dupe, his heedless friend a tool; Old in the world, though scarcely broke from school; Damaetas ran through all the maze of sin, And found the goal when others just begin: Even still conflicting passions shake his soul, And bid him drain the dregs of pleasure's bowl; But, pall's with vice, he breaks his former chain, And what was once his bliss appears his bane.
    • Alicja_Wysocka
      chyba że

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @jan_komułzykant, @Nata_Kruk Z podziękowaniem, Nato, Janku :)
    • jan_komułzykant
      Limeryk - Kszyk

      Przez jan_komułzykant · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        hmm, tylko nie pamiętam jak było poprzednio, to może zaryzykuję taką wersję: We wsi Bagienko sprytny kamuflaż. By skorupiaki, pająki schrupać, gdy trwają gody samczyk na podryw wachlarze stroi udając susła. (pustak?) ;)))   albo    Sprytny kamuflaż we wsi Bagienko, by skorupiaki, pająki przełknąć, gdy trwają gody samczyk na podryw wachlarze stroi, że kozy... miękną. ;)  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...