****

[Agnieszka_Gruszko]

W zagłębieniu mojej dłoni
Ty- mały człowieczek
Potrafisz zdusić płomienie
Zgasić światło

Zgniatasz mnie w konwulsji
Postrzegania ściany
Która drga sobie
Może przycichnie
Wypuści z uścisku oko

Moje usta zmieniły adres
Dłońmi pochłaniam powietrze
Wietrzę żyłki
Pod zsiniałą skórą
Skomlą o litość

A ja się mały człowieczku
Zwijam w kłębek
Pod ścianą, gdy przemawiasz
Nawracasz mnie zduszonym płomieniem
Na bezszelestne łkanie

[teraa]

to powinno byc chyba w P

[Pioe Veno]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Owszem powinno i będzie. Ale dla wiadomości autorki powinien Pan chociaż podać powód. Sądzi Pan, że pomaga w ten sposób? Proszę dać jakąś sensowną argumentację, dlaczego ten wiersz powinien być przeniesony...

Konstruktywne i ciekawe komentarze mile widziane.

Następne taki komentarze będą usuwane!

Pozdrawiam
Pioe Veno

[guzik]

uważam ,że ten wiersz jest o niebo lepszy niż niektóre tutaj zamieszczone
zawiera próbę opisania swoich odczuć, walki Ja z własną wyobraźnią,z wyobrażeniem kogoś bliskiego,często gapimy się w ścianę szukając w niej rozwiązań dla swoich myśli,
mozna jeszcze go dopracować ździebko,usuwając duże litery,poprawiając rytm i wersyfikację oraz niektóry zapis myśli,różne czasy zastosowane również mogą razić
pozdrawiam serdecznie

[agnieszka puczynska]

dawno mnie nie było:)
Agnieszko, uważaj, nie wiem czy powinnam to pisać....pamiętam Twoje wiersze, czytając ten, widzę raczej stagnację, albo nawet regres, jak u siebie. Nie jest zły, ale ... to nie to.
Pozdrawiam serdecznie bardzo, aga