Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

wiersz dla Istvana

Pan_Biały

Przez Pan_Biały
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Pan_Biały

Pan_Biały

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano
bracie
tak będę cię nazywał
a więc bracie
mamy ten sam numer buta
idziemy jak komunijni chłopcy
po prawdę której nie możemy być pewni

w szufladzie ojciec trzyma papierosy
pamiętasz
matka zawsze czeka
na ławce przed blokiem
sąsiadki skubią słonecznik

mówisz
trochę się boję
ja też ale
jesteśmy zbyt blisko
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

może bez "chłopcy" w pierwszej strofie i bez "zbyt" w ostatniej. i zamiast "nie możemy być" - "nie jesteśmy" wiem - to są detale niemniej płynniej było by :)
hm. od czegoś się zaczyna i do tego początku się wraca... prędzej czy później. tak mi się przeczytał. na tak.
pozdrawiam.

jacekdudek

jacekdudek

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


fajna jest ta bliskość, być blisko prawdy(stąd obawa), ale też blisko wspomnień dzieciństwa(wpływ na nieuniknioność jej odkrycia), odkrywamy ją, każdy swoją, dążność braterstwem, pewnego rodzaju magią, rytuałem dla chcących poznać siebie obok świata...pozdrawiam
HAYQ

HAYQ

Opublikowano
Opublikowano

Rachunek z bratankiem? Polak - Węgier... ;)

Nie podejrzewam.
Odbieram raczej, jako próbę rozstania
z własnym alter ego. Nie jest to na pewno odżegnanie
od własnych korzeni, to raczej dialog z chłopcem,
dość mocno zagnieżdżonym w strukturze,
przechodzącego metamorfozę bohatera.
Jego pozbycie się wydaje się być konieczne,
aby wkroczyć w dorosłość, ale wywołuje obawy,
te najzwyklejsze - jak to przy rozstaniach
bywa, ale i te poważne. Będzie zamknięciem
pewnego etapu, który pozostanie już w zupełnie innej sferze.
Decyzja, zdaje się podjęta,
powodzenia
:)
Dobry wiersz, pozdrawiam.

Ian Duma

Ian Duma

Opublikowano
Opublikowano

,,mówisz
trochę się boję
ja też ale
jesteśmy zbyt blisko" - świetnie napisane. Ogólnie bardzo mnie się spodobał ten wiersz . Bez dwóch zdań jest w moim odczuciu na wielki ,,plus". Pozdrawiam!

Pan_Biały

Pan_Biały

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


fajna jest ta bliskość, być blisko prawdy(stąd obawa), ale też blisko wspomnień dzieciństwa(wpływ na nieuniknioność jej odkrycia), odkrywamy ją, każdy swoją, dążność braterstwem, pewnego rodzaju magią, rytuałem dla chcących poznać siebie obok świata...pozdrawiam
dziękuję za komentarz, bardzo bliski wierszowi
pozdrawiam
r
teresa943

teresa943

Opublikowano
Opublikowano

wewnętrzny dialog dojrzewającego do prawdy o nieuchronności "mety życia" Peela z "chłopcem" (dzieciństwem, niedojrzałością, rozmarzeniem) w zderzeniu z teraźniejszością (lęk i podejmowana próba przyjęcia kolei losu). tak odbieram ten wiersz i jestem bardzo na TAK!

serdecznie pozdrawiam :))
Krysia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Gosława
      Pogranicze

      Przez Gosława · Opublikowano

      Szczególnie ostatnia strofa  Przejmujący obraz rozpadu  Nie tylko relacji ale też poniekąd człowieka  Boję się zerknąć do nuty bo czuję że mi się spodobać może a ja od jakiegoś czasu próbuję być radośniejsza

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • tie-break
      jeżeli zechcesz

      Przez tie-break · Opublikowano

      wybacz że czasem w moich słowach chowa się jakieś zamyślenie jakaś zaduma - niby psotna lecz lubi tęsknić poza wierszem   bywa że błyśnie wśród metafor łza jak cyrkonia na jedwabiach i jak tu teraz trzymać fason i jak już więcej się nie zdradzać   kiedy gest każdy mówi wszystko mój uśmiech na dnie kubka z kawą pytania o najkruchszą przyszłość uwite z tęcz i poświat gniazdo   w żadnym obrazie się nie skryję w żadnym półcieniu w żadnym szepcie niech mnie więc z rozsypanych liter od nowa złoży twoje serce
    • Leszczym
      Viva Magenta 

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @KOBIETA Ogólnie muszę powiedzieć, że gminna wieść niesie, że niejaki Michał L. alias Leszczym, stoi i za tym kolorem, zresztą wraz z przyjacielem Agentem :))))
    • Natuskaa
      czy to było czy się zdarzyło

      Przez Natuskaa · Opublikowano

      pomyliłeś się to inny adres chyba że to ja coś zgubiłam a jednak w połowie drogi zebraliśmy chmury do czysta rozpogodziło się wszak o dziwo pyłki uleciały myśli ciemne bure ty w słońcu się przekomarzasz ja mu promienie dorysowuje   sękatym drzewem podparta jakiś inny świat oglądam może film a może obraz dzieło sztuki portret stworzenia czy to początek czy kontynuacja wieki całe się przewijają zawieszone przerwane być może nigdy wcześniej nie zapisane   cztery lata siedem miesięcy rogalik cytryna zielona kredka nie ustalamy już niczego dzieje się myśl samoistnie dokąd zmierza nie wiadomo obserwujemy jak chudnie i tyje jak w kolory wystrojona raz jest kogoś raz niczyja   widoczna skromna ulotna czerwień murów na szczycie wśród lasów skały niełatwe niebieska szeroka wstęga co wdziera się w obraz słowami nie chcę słów nie teraz zabierz mnie tam gdzie cisza potrafi stwarzać kwiaty   które potem zakwitają  życiem
    • KOBIETA
      la petite mort

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      @truesirex   cudowna jest

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @hollow man   jakich kłopotów hollow man ? :) 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...