Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Odeszłam
Nie wiedząc gdzie jestem
Odeszłam szukając
I błądząc
Odeszłam raniąc siebie
I Ciebie w drugim
Wreszcie odeszłam
W beznadziejność

Przytul mnie...

Ksiądz powiedział
I poeta
I ja
Więc może Ty

Że kochać
To po prostu żyć
To działać
Nie domagając się
Zdjęcia ciężaru pytań
To wierzyć
Wierzyć
Że
Ty
I nie prosić o więcej

Przytul mnie...

Bo są inne ciężary prócz niewiedzy
Bo odpowiedź to bardzo mało
Gdy prawda nie osiądzie na stałe

Opublikowano

Anno, cieszę się, że Ci się podoba (i że Cię widzę). Słupek... może niech sobie zostanie, chociaż utrudnia (a może ułatwia) czytanie.
Tak, niech sobie pytania będą. Niech sobie będą nawet zadawane. Ale żeby nie skończyć na jakichś pytaniach, na tworzeniu potężnego słupa teorii, który może po prostu się przewrócić. Jakim cudem? Takim, że dopadną go Brakowie - Brakdziałus i Brakczujus.
:) !
Pozdrawiam :)

Opublikowano

"Gdy prawda nie osiądzie na stałe"

Do tego momentu absolutnie świetny.

Dalej pada niepotrzebna odpowiedź i powtórzenie najlepszego fragmentu wiersza, czyli błąd popełniany kanonicznie przez słabe przeboje radiowe. Jest to zabieg ohydny, frazy najlepsze powinny być ukryte i niepowtarzalne.

Pozdrowienia :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Toteż Agnieszko sugeruję Ci jako "tego "innego" profesora Richarda Dawkinsa.
Zacznij od jego felietonów na You Tube - w większości już przetłumaczonych - by potem sięgnąć po jego najlepsze dzieła, "Bóg urojony" i Samolubny gen"

Byłem ta Twoim blogu i wiem, że właśnie biologia / wiara i Humor - są Ci bliskie.
Wszystko to znajdziesz u Dawkinsa.

Ja ze swojej strony popełniłem "w tym temacie" taki wiersz:

www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?id=103973

+ moje wyjaśnienie treści wiersza - poniżej.

Zapraszam Cię do tej metafizyczno-filozoficznej wędrówki umysłu.

Pamiętaj stare twierdzenia, nie są prawdziwe tylko dlatego że są stare!

Wszak i apostołowie i inni wyznawcy Jezusa myśleli, że Ziemia jest płaska - a jeżeli tu się mylili to może ... ?

Pozdrawiam - Marek

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @infelia były kartki, ale też towaru nie było:)
    • Urodziłem się z krzywą przegrodą nosową i paskudnym głosem. Począwszy w dzieciństwie, tak długo i często marzyłem, że to ja śpiewam piosenki dudniące w moich słuchawkach, że dzisiaj, jako dorosły, nie jestem już w stanie śpiewać z otwartymi oczami. To by już mogło być tyle. Czasami spadają na mnie zdania-wiersze, pełne utwory rozpoczęte, rozwinięte i zamknięte w ciągu jednej kropki, samowystarczalne obrazy, z którymi nie wiadomo co zrobić. Zbierać je w księgę króciutkich aforyzmów, rozwodnić je do pełnoprawnego i niepotrzebnie przegadanego wiersza, a może po prostu pozwolić im odejść, zapisać je w notatkach na telefonie w kategorii "na później", zmienić telefon na nowszy model i na zawsze o nich zapomnieć? Zapewne każdy z nas nosi w sobie te obrazki jak mikroplastiki, przez jakiś czas krążą one od tkanki do tkanki, aż w końcu trafiają do śledziony, umierają, a my wydalamy je pewnego dnia przed wyjściem do pracy. Wszystko jest przesiąknięte poezją, nie o tyle fatalną że nienapisaną, ale niemożliwą do napisania. To chyba właśnie to oznacza poezja - ten krótki moment kiedy zewnętrzny świat spinamy na chwilę w całość, albo może dopiero ten krótki moment melancholii, kiedy zdamy sobie sprawę że ten porządek istnieje tylko w nas, i nigdy nie może zaistnieć poza nami.
    • Witaj -  Od dawna nie oglądam cudzych żyć:  wolę swoje kłamstwa  pieszczone przez niedbałość - super -                                                                         Pzdr.serdecznie.
    • Złoto się sypie oknami do sieni, Dzień się zaczyna od wielkich olśnień! Patrz, jak się w słońcu świat cały mieni, Jakby ktoś pędzlem pomalował go głośniej! Wiatr w polu tańczy, gałęzie kołysze, Ptak wyśpiewuje błękitu potęgę, I taką jasną, świetlistą ciszę, Wpisuje niebo w swą wieczną księgę. Ciesz się tą kawą, co paruje w dłoniach, Ciesz się uśmiechem, co mija Cię w biegu. Życie nie pędzi tylko w pogoniach, Życie jest tutaj – w tym jasnym brzegu! Niech serce bije rytmem radosnym, Jak bęben lata, jak dzwonek wiosny, Bo każda chwila, co teraz trwa przecież, Jest najpiękniejszą chwilą na świecie! Otwórz ramiona! Chwyć słońce za końce! Rozpędź te chmury, co w głowie zostały. Dziś nawet kamień na polnej łące, Zdaje się wołać: „Świat jest wspaniały!”. Więc idź przed siebie, nie patrz już wstecz, Radość to prosta, zwycięska rzecz!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...