Rorma

[Rudolf Czajor]

Piszesz pomiędzy na nie ustalonej formie,
Ni to proza, a jeszcze nie poezja.
Czytają i tkwią w nieświadomości,
że klnąc mają racje że to nieporozumienie.

Kto zatem wie co znaczy poezja,
kiedy to nie ma jej w człowieku bo naszyty prozą.
Napuszył się jeden a i inny jakoby Bond
I stoi i macha piórem i co i nic.

A kwiat to poezja czy nawet sam koliber Miłosza
Pewnie każdy z prozy strzela nie widząc sztuki anioły.
Ja sam nic ciekawego bo piszę ale mi zimno i daleko
Zatem czytaj i patrz na swoje pomiędzy.

W świecie gdzie materializm przegania wszystko
lichocina pozyskuje poklask a nawet otwiera usta.
Kto z nas chciałby pozostać nie mitem
Ale szacownym poetą bez wstydu i ironicznych śmiechów.

Nie czynicie zatem głupiego z siebie i niego
Nie sposób określić mądrości słowa dopóki
Dopóty nie rzucim mądrości swoje
A czas czytać tych co tworzą w beznadziei.

Inne jest wszystko na Bożym świecie
Nieopisane są trudy klinicznej przypadłości.
Ciało jest Zawsze nawet w proszku
ale pozostają te wielce szanowne kości.