Zginam kolana

[Józef Bieniecki]

Zginam kolana

Kornie zginam kolana,
U stóp Krzyża i Pana.
Ma modlitwa jest szlochem,
Ja robakiem i prochem.

Zdeptaj przeto mnie Panie,
Niechaj one szlochanie,
Karę grzechu wydłuży,
I przykładem posłuży.

Słowa przykre i błache,
Wypłakane, ze strachem.
Żalu ciemna posoka,
Łzą skropioną od oka.

Oczy już wypłakane,
Serce tępe, skonane,
Ja też z Krzyżem w ramionach,
W sercu życia korona.

Jeszcze jednym oddechem,
Niosą myśli pociechę.
I nadziei wzrastaniem,
Czekam, na zmartwychwstanie.

Niech odrzucę zwątpienie,
I ciała zwyrodnienie.
Po cóż one wieczności?
Oddam ziemi me kości.

Józef Bieniecki