Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Kampania przedwyborcza


Rekomendowane odpowiedzi

Trwa przedwyborcza kampania,
partyjne są przepychanki
i naród się otumania
bo są różne obiecanki.

Mamią nas i znów czarują
tak właściwie mydlą oczy,
złote góry obiecują,
ktoś miał wizję-sen uroczy.

Kiedyś Japonia być miała
lecz to było czcze gadanie,
Irlandią też nie została,
niech Polska Polską zostanie.

Aby siedzieć przy korycie,
przywileje, extra diety
ot to jest dopiero życie
Ty tego nie masz-niestety.

Rzecz wiadoma cała świta
przede wszystkim dba o siebie,
trzyma się bliżej koryta,
olewając z góry Ciebie.

Zaczęło się oczernianie
pod adresem przeciwnika,
swoich zalet wychwalanie
taka to jest polityka.

PiS z Platformą się szkaluje,
opluwając się nawzajem
co znów przyszłość nam zgotuje,
i kto będzie rządził krajem.

Tu debata, tam debata,
wyborców promują wszędzie
a ja nie mam kandydata,
jeszcze nie wiem kto nim będzie.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

skoro nie masz sam kandyduj
wymyśl hasło program sklej
na bilbordach nakreśl widok
a słowami wodę lej

mów porywczo i stanowczo
z klęski sukces uczyń w mig
nakreśl przyszłość jasną mocną
umiejętnie sprzedaj kit

i się nie martw bo go kupią
zaraz zbierzesz głosów las
i choć może zabrzmi głupio
masy z tobą ty dla mas

uraaa

pozdrawiam Jacek

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

„ Kaczka nad jeziorem”

Nad jeziorem mała kaczka,
Choć nie była z niej dziwaczka.
Wpadła do głębokiej wody,
Chociaż obok miała schody.

Woda całą ją przykryła,
Bo zbyt ostro w nią skoczyła.
Ale wypłynęła żywa,
No bo kaczka przecież pływa.

W polityce, aż zawrzało,
Że się kaczce pływać chciało,
Tylko żadna to nowina,
Toć polityk każdy pływa.

A może chcemy zmienić polityków ? jest na to sposób, głosujmy na ostatnich z listy ;))) Pozdrawiam!

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

kraczą wrony i gawrony
na wysokich drzewach
a ja karmię się pokojem
i do urn dojrzewam

bo kto głosu nie oddaje
niech nie psioczy i nie łaje
choć wybrano nie tego...
z jego winy ...bez niego

serdecznie pozdrawiam, Bolku :)))
Krysia

ps a swoją drogą ...szkoda, że nie kandydujesz...
byłoby poetyczniej :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Raz wilk posłuch chciał mieć w stadzie,
wiec po dość długiej naradzie
na przywódcę go wybrali
lecz nazajutrz żałowali.

Wilk był wielkim rozpustnikiem
i w kumoterstwo wszedł z dzikiem,
dzik wypasł się przy korycie
a wilk wiódł beztroskie życie.

Dobro garnął w swoje łapy,
dla stada rzucał ochłapy,
marudny był i złośliwy,
zrobił się taki leniwy.

Aż trafił na myśliwego,
ten z fuzji wypalił w niego
na tym będzie koniec pieśni,
wreszcie i wilka ponieśli.

Dziękuję za wierszowany komentarz dobry z humorkiem.
Pozdrawiam:)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Ja akurat nie piszę fantastyki, nawet bym nie potrafił. Nie mam zresztą takiej potrzeby. Tylko o tym co sam przeżyłem materialnie lub duchowo lub bliskie mi osoby doświadczyły.
    • gdybym potrafił jak nie potrafię skraść letnim brzaskom ptasie szczebioty z kredką do oczu zielonych barwień i flakonikiem woni lipcowych   a nocom w pełni tym lunatyczkom co nad dachami wśród snów się snują by blaskiem sierpnia móc się zachłysnąć uszczknąć co nieco na jesień burą   to rozmazanym dniom listopada gdy już nadejdą spłakane szare mógłbym makijaż słońcem nakładać z tych wykradzionych tak płochych marzeń   i porwać ciebie w mój świat w błękicie byś była kwiatem a ja motylem i razem z tobą nim się zachwycić lecz wyobraźni czy masz na tyle
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Kocha nie kocha lubi szanuje wróżba witkami los dwojga splata spadają listki snując fabułę płacząca wierzba zna przyszłe lata   Co komu jeszcze w gwiazdach pisane nim czas wysypie treść z piaskownicy na świat szeroki i pełen wrażeń między słowami naszej ulicy   Mała ławeczka pod jarzębinką korale drobną rączką zakryte odgadnij liczbę jeden do czterech odbierz całuski i baw się życiem       Na naszym podwórku wróżono z witek wierzby płaczącej, odrywając kolejne listki wraz z naprzemiennie wyliczanymi słowami z pierwszego wersu. Ostatni był wyrocznią. Na ławeczce pod jarzębinką zwyczajowo gromadziły się nieco starsze dzieci. Stare drzewo, pamiętające wiele pokoleń, rosło pod sporym kątem, tak że opadające gałęzie tworzyły coś w rodzaju domku chroniącego przed mniejszym deszczem lub letnim upałem. Zabawa nazywała się kotki(wierzbowe), lecz u nas ich rolę pełniły czerwone koraliki wiszące nad rozmarzonymi głowami. Dziewczynka ukrywała w dłoni sekretną ich liczbę, od jednego do czterech, a zadaniem chłopca było jej odgadnięcie. Gdy mu się to udało miał prawo odebrać całuska.  
    • @aff no widzisz nie jest tak źle ze starym kredensem  Pozdrawiam Kredens nie taki znowu stary
    • @aff Dziś chyba jaśniejszą mam "głowę"  Tytuł z treścią związałam w jedną drogę ...

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...