Berek

[Joanna_Janina]

czas ucieka
chowa się po zakamarkach
gonimy go nie zważając
że trafiamy czasem
na błędna ścieżkę

robi nam psikusy
maluje pasma zmarszczek
na przerażonej twarzy
wybiela włosy
proszkiem własnej roboty

i zamyka na klucz
kolejne drzwi przeszłości
byśmy nie cofnęli się ani o krok
lecz brnęli wciąż na przód
ku przeznaczeniu

które sami sobie gotujemy
w potężnym kotle życia
dodając co dzień nowe składniki
sporządzone z własnych czynów

kiedyś przyjdzie nam skosztować
tej życiowej zupy

[Liryczny_Łobuz]

Widzisz - odwiedziła nas ta sama Muza i podpowiedziała taki sam "życiowy" temat.

U Ciebie to jednak wiersz "z nadzieją" - że może zupa nie będzie "za słona"

A u mnie to już - "herbata po obiedzie"

Smacznego - M.

[Joanna_Janina]

Póki żyjemy to jeszcze nie jest za późno. Nie wolno się poddawać Marku.

Dziękuję za wgląd i pozdrawiam :)

Janina

[Liryczny_Łobuz]

Janko - Muzykantko na rymowanej pięciolinii.

Są takie sytuacje, że nawet napisanie wiersza - pomaga tylko "do rana"

Gdybym jednak miał Twoją wiarę w "jutrzejszy dzień" - było by łatwiej.

Niedługo - mam nadzieję - wiele się wyjaśni :)



Pozdrawiam serdecznie "Śwarno Kuchareczkę" przy tym Kotle Życia - Marek

[Joanna_Janina]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No bez przesady ;) Przejaśnienia życzę takiego, co go nawet największa chmura nie zdoła zmącić

Janina

[jach]

zyciowy wywar ktory sobie gotujemy
moze byc pysznym bryzowym wiatrem na jednej łzie ktora splywa po policzku
lub czarna polewka przy stole zastawionym naszymi bledami
aczkolwiek ja polecam lekka przekaske w postaci ust malowanych czerwienia milosci
pozdrawiam
j.

[Joanna_Janina]

Dziękuję panu za obrazowy komentarz :)

Pozdrawiam

Janina