Zgłoś

po cóż kolcami ranisz nie mało choć delikatne są twoje płatki chcesz by sączyły przez mgielną szarość łzy niczym rosę brzaskiem ostatnim     wstążką srebrzystą ożywczy strumień marzenia tuli złotawym nurtem błękitny motyl piosnki formuje w oddechu łąki chciane i trudne      przygarnąć ciernie do nagich dłoni czerwonym makom wybaczyć zaraz może jutrzenka światłem wyzwoli rozjaśni ciemność aż do świtania     nie płacz już łąko że kwiaty więdną dziś tajemnicą doświadczą ciebie przecież nadziei jesteś kolebką w śnie nieprzerwanym nowym kwitnieniem

@Simon Tracy uuu no to ciężki kaliber nie tylko muzyczny  Wiesz mój tata zmagał się z depresją wiele lat  Jako dziecko napatrzyłam się na różne stany począwszy od delikatnych zjazdów nastroju aż po nie wstawanie z łóżka tygodniami  Już wiem dlaczego lubisz moją poezję  Jestem bardzo intuicyjna i czuję ludzi nadwrażliwych 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  @infelia ;) dokładnie     

Na froncie zderzają się - prawda z fałszem.  Świetne zobrazowane, opisane.

a mnie się tycz choć grama i czule błądź błądź chwilę   po myśl czy inny banał i pomyl o mnie bliżej   się omsknij raz nie jeden zmyśl słownie przezjęczenie   że serce masz agender w nim trochę mnie i ciebie   stąd po i o masz myłki i gubisz się czasami   zrozumiem bo cię w szyk i wiersz wplotłam dawno nami