Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Nowe niebo


Rekomendowane odpowiedzi

tylko mi powiedz, że będziesz wciąż ze mną,
kiedy wyłączą się światła i dzwonki,
kiedy się zmęczą podniebne skowronki,
krety, strudzone harówką podziemną.

tylko obiecaj, że smak czekolady
będziesz smakował z mojego języka.
wtedy na nowo się włączy muzyka
różowej cieśni i srebrnej miriady.

tylko zapomnij, że czas ma zegary,
dziurawe plastry na ścianach przestrzeni.
my – niepomiernie wciąż sobą zdziwieni
wrastamy bielą w te czary i mary.

tylko pamiętaj, że nie ma potrzeby,
aby dać spokój niepokornym myślom.
mary już poszły, już się nam nie przyśnią.
prowadź, gdzie czary tworzą nowe niebo.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Wdzięcznie i dźwięcznie napisane, Aniu.
Rymy okalające, w ostatniej jakby się coś rozpierzchło z rymami, jeśli podejść rygorystycznie, jak w trzech poprzednich.
Chociaż niektórzy wolą nawet takie, bardziej od dokładnych.
Ale wiem też, jak trudno jest tak właśnie pisać, żeby i treścią, i formą zachwycić.
Ty, Aniu, potrafisz.
I przyzwyczaiłaś nas, że sama od siebie wymagasz najwięcej. To jest dopiero nauka, czytając Ciebie.
Pozdrawiam serdecznie, Grażyna.
:)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Anno,
wiersz daje mi obraz kogoś, kto chce zerwać ze wszystkimi konwenansami, zasadami, chce tylko, żeby ważna osoba:
powiedziała to najważniejsze, obiecała coś rozkosznego, zapomniała - właśnie o wszystkim i pamiętała, że wszystko jest nowe i nie ma potrzeby się martwić.
A pierwsza zwrotka, czy to nie Twój opis końca świata :) ?
Zegar - dziurawy plaster na ścianie przestrzeni... tu można odpłynąć w coś filozoficznego.
Wiersz do mnie przemawia i mógłby być ze śmiechem wykrzyczany ze szczytu góry i cicho wypłakany w noc.
Powoduje u mnie pewien rodzaj ucisku, ale może nie będę nad nim się rozwodzić ;) W każdym razie - gratuluję :)
PS: I kocham je czytać.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


X.,
zaiste! piosenka, która uwodzi, choć po ziemi chodzi (sorry za ten rym - na kolanach).
Gdyby "potrzeby" zmienić na "potrzebom", byłoby w sam raz z "niebo

tylko zapomnij, że czas ma zegary,
dziurawe plastry na ścianach przestrzeni.

przypomniało mi coś takiego:
obłokami cerowane niebo
błękitna sukienka ziemi
na randce ze wszechświatem

Jednak przestrzeń-niebo może być nadal inspirująca/e w niepowierzchownym wymiarze!
Kłaniam
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...