Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Kruszyna złożona w Jego ramionach,
pergaminowe pomarszczone ciałko,
maleńka twarzyczka ubrana w krzyk.
Zawiniątko rozczulającej bezradności.

Poczuł muśnięcie, motyli dotyk,
kruchość delikatnego uścisku
rozchylającej się drobnej piąstki.
Wilgotne spojrzenie sarnich oczu.

Grymas uśmiechu na usteczkach,
pierwotny nieświadomy odruch.
Krew z krwi, kość z kości - Jego Dziecko.
Dzień narodzin ojcowskiej miłości.

Opublikowano

Klasyczny kadr z reklamówki ubezpieczeń na życie ;-) Troszynę przeanielone i zasłodzone. No i te sarnie oczy u nowonarodzonego? We wspomnianych reklamówkach modele tulą dziecięta już dorodnie odchowane przez parę tygodni, ze zrobionym okiem i pudrowaną twarzyczką.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Akurat jest to "kadr" ze szpitala położniczego, oddział noworodków. Tak wygląda małe dziecko a
"sarnie oczy" - oczy małego dziecka są do nich podobne gdy otworzy je szeroko w zdziwieniu, lekko wilgotne z dużymi źrenicami - proponuję popatrzeć na zdjęcie dowolnego malucha.
Co do "przesłodzenia" - w przypadku noworodka trudno użyć słowa "twarz" "pięść" "usta" - sam temat narzuca w tym przypadku zdrobnienia, które przybliżają nam obraz małej, delikatnej, wzbudzającej czułość istoty. Poza tym chodzi o podkreślenie kontrastu "mężczyzna - dziecko" i odczucia faceta w tym momencie.
Dzieci na reklamówkach raczej nie mają pomarszczonego ciała i przeważnie uśmiechają się "słodko" a nie wrzeszczą :-)
Nie mniej dziękuję za przeczytanie i komentarz.
Opublikowano

Cudowny wiersz Pani Libro,zwłaszcza dla tych czytelników,którzy nigdy nie zapomną chwili,pierwszego "dotyku",własnego dziecka i emocji z tym związanych...pozdrawiam i dziękuję:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Właśnie "takie spotkanie" zainspirowało mnie do napisania tego wiersza. Młody rosły, silny mężczyzna trzymający w ramionach swoje dziecko. Wszystko można było wyczytać z Jego twarzy - zaskoczenie, oszołomienie, czułość, dumę. To był tak piękny i niesłychanie intymny moment.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Właśnie ostatnia zwrotka miała być z założenia kulminacją - doprowadzenie do chwili w której bohater uświadamia sobie fakt, że to Jego Dziecko, że został Ojcem.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • W pustym łonie, gdzie echa tańczą cicho, tkwi embrion myśli, nie ciała. Składamy dłonie, szepcząc modlitwy, o duszę, która nigdy nie zaistniała.   Prawo i wiara, dwa kamienie młyńskie, mielą decyzje na proch codzienności. Jedni widzą iskrę, świętą i boską, inni zaś lęk, w imię wolności.   W komorze echa, gdzie sumienie waży, płód staje się sztandarem ideologii. Morderstwo? Zbawienie? Kto wskaże granicę? Moralność tańczy w rytm patologii.   Matka, ołtarz z krwi i kości, naczynie wyboru, pole bitwy. Jej ciało, nie jej, lecz publiczna własność, w dyskursie zimnym, pozbawionym liryki.   A co z tych, którzy przyszli na światło, ale światło ich oślepia, rani, dusi? Ich krzyk zagłuszony, mniej ważny, mniej święty, bo wiersz o życiu pisać trzeba, a nie katuszy.   Nienarodzony krzyk ma potężną siłę, rozdziera ciszę, zmusza do myślenia. Lecz krzyk żywego dziecka, bitego, głodnego, to tylko tło dla wielkiego istnienia.   Więc rzucam ten wers, jak kamień w wir wody: Hipokryzja jest największym grzechem. Czcimy potencjał, gardząc rzeczywistością, dusząc sumienia, odbierając oddech.
    • @huzarc   idę obok Ciebie.   tez nie wiem dokąd.   dziękuję.      
    • @Gosława   wsiąkanie w chłodną prawdę o przemijaniu
    • @huzarc   mocny kontrast między jawnym gniewem a cynicznym wyrachowaniem.   wers "rozpylę brokatem" genialnie oddaje brutalność aktu uniewazniania.   celne i zwięzłe ujęcie współczesnej polaryzacji.    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      :) Cieszę się, że się spodobał i zatrzymał na chwilę.   Tak, to prawda. Dzieki za reakcję i komentarz. Pozdrawiam.     Myślę, że ten temat nie powinien się dać tak łatwo wyczerpać, ale zrobiłem co mogłem I jak umiałem, cieszę się więc z takiego odbioru. Dziękuję i pozdrawiam.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...