Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wiersz bezimienny

Grzegorz Milewski
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Grzegorz Milewski

Grzegorz Milewski

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Wiersz bezimienny

Życie to my,
my wybieramy jakie jest,ale czasami inni.
Jesteśmy wolni lecz bunt przeciw zasadą świata jest czasami bolesny.
Jak ktoś nas krzywdzi, obieramy cel na dobroć,
dla niej warto jest żyć, to ona daje sens temu światu,
to ona jest wyznacznikiem dróg i naszych wyborów.
Ktoś powie nam życie jest proste a my nie uwierzymy w to.
Nie chcemy wierzyć w słowa innych, bo nas to boli,
słowa nas nie powinny boleć bo mogą być kłamstwem najgorszym.
Dla kłamiącego to radość lecz ta radość zamienia się w ból,
ten ból ciężko spłacić bo trzeba powiedzieć ,,przepraszam za ..."
Dobroć jest poświeceniem swojego ,,cennego" czasu dla
dobra drugiego człowieka.

Grzegorz Milewski

Grzegorz Milewski

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Tytuł taki jaki chciałem by był.Ważna jest treść a nie tytuł.Przy okazji zrozumienie treści wiersza.
Wiersz czyta się parę razy by zrozumieć ale skłamać można przy tym, ponieważ:
nie jesteśmy w stanie przełożyć tego na swoje życie.

adam_bubak

adam_bubak

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ta część z niszczarką była właśnie o treści
ech, muszę zacząć dodawać przypisy do komentarzy...


no przecież wciąż powtarzam, że nic nie rozumiem z wierszy
to dlatego jestem taki wyjątkowy


kiepskie inwersje w tekście - jeszcze rozumiem, bo to przecież takie poetyckie
ale już w odpowiedziach na komentarze, to ponad moją wytrzymałość, sorry
(swoją drogą cieszę się, że przeczytałeś parę razy swój tekst przed publikacją
szkoda tylko, że to nic nie dało)
Grzegorz Milewski

Grzegorz Milewski

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

wiersz wrzuciłem by może nim pomóc komuś w życiu. Formy itp to nie dla mnie. Rozumieć jest łatwo wiersz, lecz na swój sposób. Moim zdaniem nie da się zrozumieć wiersza nawet jak jego autorem się. Pisanie jest chwilą natchnienia i tak powstaje wiersz, kolejny i kolejny.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Gosława
      Nieprawda

      Przez Gosława · Opublikowano

      Zatrzymał mnie ten wiersz  Nie od dziś wiadomo że łatwiej skryć się za maską niż wyjść drugiemu człowiekowi naprzeciw tak po prostu bez całej wspomagającej otoczki   
    • vrextons
      ,,Rozstopy"

      Przez vrextons · Opublikowano

      Skóra biała niczym papieru ryza. Dłoń moja po jej udzie niby łódź płynie. Zakochałem się w jej zimnych oczach. Zakochałem się w zimie. Włosy z czoła na plecy prowadzą, niby ściółka leśna. Znaczą drogę mym palcom. Chwytam ją za nie i znów zimnym oczom daję wiarę. Mówią: „chodź do mnie, kocham cię skarbie”. Niby urok co rusz rzucany, niby woda opadająca z przelanej wanny. Widać, że emocji w tych słowach za dużo, aby lód oczu mógł je wypowiedzieć. Widzę, że zwabić mnie chce i w potrzasku zimnych ramion trzymać. Zakochałem się w jej zimnych oczach. Płynąc ręką po jej udzie, zakochałem się w zimie. Patrząc w lód otchłani oczu jeziora, zakochałem się w ułudzie. I płacić mi przychodzi za to. Po zimie rozstopy, dziś mamy lato, a ja dalej mrozu wypatruję. Bo zaufałem jej oczom Bo poczułem zimno ramienia Bo pocałowałem usta, w których tyle cierpienia Bo pogładziłem ją po skórze Bo w talii objąłem Bo za włosy złapałem Płakałem, a łzy w lód na moich policzkach się zmieniały. Ona się śmiała, a ja stałem oniemiały. Ni dźwięku z siebie nie wydałem. Zamarzłem wpatrzony w nią tam, gdzie stałem. I tak czekałem do lata, ale nic mi to. Czekałbym nawet do końca świata, bo... Zakochałem się w jej zimnych oczach. Płynąc ręką po jej udzie, zakochałem się w zimie. Patrząc w lód otchłani oczu jeziora, zakochałem się w ułudzie. I płacić mi przychodzi za to. Po zimie rozstopy, dziś mamy lato, a ja dalej mrozu wypatruję.
    • viola arvensis
      Zanim dotknie nas świt

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      @Migrena jestem ciekawa. Masz szeroki wachlarz zalet w pisaniu więc może byc zajmująco.
    • FaLcorN
      Literat

      Przez FaLcorN · Opublikowano

      Na brzegu ciszy rodzi się słowo,   jak oddech świtu po ciężkiej nocy.   Papier szeleści, chłonąc krople mocy. Litery układają moje ścieżki na nowo.
    • Gosława
      już cicho

      Przez Gosława · Opublikowano

      @Simon Tracy a wiesz że na taką fascynację wsią jest nazwa  "Ludomania"  Naprawdę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Migrena dziękuję pięknie  A jak Migrena ma na imię?  Bo tak jakoś bezosobowo się do Ciebie zwracam

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...