Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Przedziwne to miejsce na ziemi, grabowy las
Liście tamtych jesieni nastroszył czas
Zielony baldachim spina z pniem pień szary
Wieczna tu zmierzchu godzina kościelnej nawy
Na drzewach huby stare siedzą okrakiem
Szary ptak skrzekliwie nawołuje się z ptakiem
Kiedy wiatr tu zawieje potężnym musi być
Bo w grabowym lesie zaczyna coś jęczeć i wyć
Przeciągle z jednego krańca na drugi kraniec
Drzewa ruszają pospołu,
Wierzchołki tańczą szalony taniec
Lecz pnie u dołu trwają niewzruszenie
A ja się wspinam wyżej i wyżej
Wczepiam się w korzenie
I nagle słońce kaskadą promieni
Odcina mnie od świata cieni
Widzę dolinę cichą i złotą
Do której pójdę za srebrnym potokiem
Lecz jeszcze raz odwracam twarz
Patrzę w głąb, w grabowy las

Jest, jest w każdym z nas
Ciemny, grabowy

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Kredensie, u Pana, jakby patosem nastroszył się bukowy las. Wiem, przyrodę trzeba ożywić, udramatyzować.

"Kiedy wiatr tu zawieje potężnym musi być
Bo w grabowym lesie zaczyna coś jęczeć i wyć"

Widać tu inwersję muskularnie prężącą się na korzyść rymu... a może tak:

Kiedy wiatr tu zawieje potężnym być musi
bo w grabowym lesie zaczyna coś jęczeć i kusić... to tylko propozyszyn, a nie trwała ingerencja. Jakby z mojego punktu widzenia. Interpunkcja niekonsekwentna, bo pojawia się pod koniec - zupełnie bez powodu. Pisanie wersów z dużej dodaje jeszcze więcej patosu i niepotrzebnie akcentuje dosyć wartką akcję. Pozdrawiam :)
Opublikowano

Dzięki szczególnie za tę kropkę zupełnie bez powodu , to zamiast Amen , ale wtedy byłoby już nadto patetycznie , choć użył pan ( a może pani)słowa patos, niech i tak będzie , a w kwestii płci , to żem baba
Pozdrawiam Stary kredens

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Baba, jak Kredens... ale masz fantazję, to przefajny nick, daję słowo, chociaż wolałbym pozdrowić Nową Kanapę... :)
ale lubię stare kredensy, bo pachniały u babci nalewką z róży i orzechami. Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za odpowiedź. :)
Opublikowano

Stary Kredensie.;
zaświadczam, że istotnie - to las grabowy i fajnie było się przejść -
ale czy -
nie można by zapisać: "...za srebrnym potokiem..."

a na końcu podarować sobie ten nieszczęsny i natarczywy rym i zapisać pointę w postaci:

"...jest, jest w każdym z nas
ciemny, grabowy"

- koniecznie należałoby staranniej uzgodnić interpunkcję, bo skoro już ja stosujesz - bądź konsekwentny - podobnie duże litery także stanowią część porządku interpunkcyjnego...
pozdrawiam
J.S

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Na marnej jakości zdjęciach wszyscy wciąż jesteśmy żywi a drzewa są soczyście zielone, mimo czerni i bieli.   Przechadzam się pomiędzy zgiętymi starością masztami latarń, szczerzą swoją bezzębność, bezskutecznie próbując rozproszyć ciemności.   Dotykam ziemi, właściwie jest prochem, przesypuje się przez palce nie pozostawiając śladu na spragnionych wilgoci dłoniach.   Księżyc rozpada się na fragmenty, może poraz ostatni, koty zerkają z flegmatyczną dezaprobatą.   Mój chwiejny krok wytycza trasę do w pocie czoła wypracowanej samotności łóżka.   Na marnej jakości zdjęciach na śmierć zapomnieliśmy uwiecznić najwarzniejszych spojrzeń, słów i gestów.   Dlatego nawet koty milczą, nic nie zakłóca przeklętej ciszy, prawdopodobnie ostatecznej.  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - dokładnie tak jak w komentarzu - serdecznie dziękuje za przeczytanie -                                                                                        Pzdr.uśmiechem.
    • @Alicja_Wysocka Może i tak, a może życie to sen?
    • Płyń we mnie rzeko czarodziejskiego napoju Brangien   Kości moje wypełniają się woskiem i winem   Coś wiem Coś widzę Coś pamiętam   W głębi kwiatu orzecha wodnego wschodzi słońce    
    • Witaj, Janie. Z wiersza wynika, że jakaś Narcyzka Cię usidliła i wciągnęła w świat swoich iluzji. Teraz może być jednak tylko lepiej. Dług zawsze można spłacić, a świat wcale nie jest szorstki i bezlitosny. Dokonywanie wyborów, choć wymaga odwagi, jest świadectwem jednego z największych darów od losu - wolności. Jeżeli się jej boisz, to wcześniej czy później ktoś to wykorzysta i Cię zniewoli, wyczuwając, że tak jest dla Ciebie wygodniej. (Oczywiście mówię do peela, jakby co...) miłego :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...