Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

przy wypisywaniu powołań
jeszcze nigdy nie zadrżała ci ręka
gdy z hukiem przystawiasz pieczątki
do decyzji nieznoszących sprzeciwu

na wysłuchanie mogą liczyć prośby i zażalenia
chociaż w całej procedurze brak instancji odwoławczych
nie obawiasz się posądzenia o cynizm

causa finita

spojrzenia przez ramię próbują ukraść
najważniejszą wiadomość w życiu
ale mijają się z celem

w rozdanych kartach lśni diamentowy szlak
który wisielec daremnie próbuje chwycić na pętlę

pozostaje iść po omacku
bo pochodnie często nie oświetlają drogi
zachowując blask tylko dla siebie

Opublikowano

Najważniejsze, aby dojść do celu. Trzeba przy tym uważać, aby pochodnie nie świeciły zimnym światłem, bo nawet nie spostrzeżemy się, jak droga wywiedzie nas na manowce.

Dziękuję i pozdrawiam - E.

Opublikowano
w rozdanych kartach lśni diamentowy szlak
który wisielec daremnie próbuje chwycić na pętlę


ten kawałek spodobał mi się najbardziej
szczególnie kiedy to sobie wyobraziłem.

reszta zakreśla jakiś ciemny krajobraz

czy modlitwa musi kojarzyć się piłką odbijaną od ściany?

pozdrawiam
Anioł.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



tak jest, modlitwa jeśli jest skupiona na swoim akcie, formie i treści oślepia jak pochodnia - jest sama dla siebie, jest blaskiem swojej chwały

dobra modlitwa to słuchanie nie mówienie
i nieważne czy zdarza się wtedy po drodze czy u celu
jeśli się zdarzy


bardzo dobra puenta

pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



tak jest, modlitwa jeśli jest skupiona na swoim akcie, formie i treści oślepia jak pochodnia - jest sama dla siebie, jest blaskiem swojej chwały

dobra modlitwa to słuchanie nie mówienie
i nieważne czy zdarza się wtedy po drodze czy u celu
jeśli się zdarzy


bardzo dobra puenta

pozdrawiam

" modlitwa jeśli jest skupiona na swoim akcie, formie i treści oślepia jak pochodnia "

Mogę ostatecznie zrozumieć brak skupienia na formie (chociaż to wbrew tradycji kościoła, ceniącego rytualność modlitwy i wypracowny kanon) ale już brak skupienia na treści, to jakiś absurd, jeśli nie herezja. Jak należy to rozumieć ? Paplać w myślach lub mowie, byle co i byle jak ?
Dobra modlitwa, to słuchanie ? A gdzie miejsce na jej największą część - modlitwę uwielbienia, przeproszenia, dziękczynienia i prośby ?
Obawiam się, że mieszają się pani pojęcia modlitwy i wiary...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Niewiedza jest zawsze "ciemnym krajobrazem", szczególnie gdy dookoła tak wiele zjawisk upewniających w prawdziwości pewnej drogi, która dopiero na samym końcu pokazuje charakterystyczny znak w kształcie litery "T". Wtedy "diamentowy szlak" przenika nagle swoim zimnym światłem...
A może modlitwa wylatuje skowronkiem, a powraca wołem? Może tak jest często, coraz częściej, gdy przyjmujemy li tylko postawę roszczeniową. Gdyby z Bogiem zawrzeć układ do ut des, wtedy nie trafiałoby się głową w mur.



tak jest, modlitwa jeśli jest skupiona na swoim akcie, formie i treści oślepia jak pochodnia - jest sama dla siebie, jest blaskiem swojej chwały

dobra modlitwa to słuchanie nie mówienie
i nieważne czy zdarza się wtedy po drodze czy u celu
jeśli się zdarzy


bardzo dobra puenta

pozdrawiam

Wydaje mi się, że modlitwa nie powinna być aktem skierowanym tylko na siebie. Wtedy zachodzić może niebezpieczeństwo, że spali się we własnej pysze, do celu zaś nie dotrą nawet popioły.
Słuchanie to chyba najwyższa forma tej specyficznej łączności z Bogiem. Nie dorosłem do niej. Jestem na etapie prezentacji różnych ofert - wykładam swoje towary w kramiku i próbuję wytargować to i owo. Daję, abyś dał. Inaczej nie potrafię... Może gdybym zaakceptował mój obecny stan rzeczy, stan posiadania... Cóż, punkt widzenia...



Słowa nie do mnie skierowane, ale korzystam z przywileju gospodarza, aby wtrącić się do rozmowy:
Chyba zbyt dosłownie zinterpretował Pan słowa Poprzedniczki. Wyjaśnianie zajęłoby zbyt wiele czasu na forum. Zapraszam do przewertowania jakiegoś katechizmu gimnazjalnego.

Dziękuję i pozdrawiam - E.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Niewiedza jest zawsze "ciemnym krajobrazem", szczególnie gdy dookoła tak wiele zjawisk upewniających w prawdziwości pewnej drogi, która dopiero na samym końcu pokazuje charakterystyczny znak w kształcie litery "T". Wtedy "diamentowy szlak" przenika nagle swoim zimnym światłem...
A może modlitwa wylatuje skowronkiem, a powraca wołem? Może tak jest często, coraz częściej, gdy przyjmujemy li tylko postawę roszczeniową. Gdyby z Bogiem zawrzeć układ do ut des, wtedy nie trafiałoby się głową w mur.



tak jest, modlitwa jeśli jest skupiona na swoim akcie, formie i treści oślepia jak pochodnia - jest sama dla siebie, jest blaskiem swojej chwały

dobra modlitwa to słuchanie nie mówienie
i nieważne czy zdarza się wtedy po drodze czy u celu
jeśli się zdarzy


bardzo dobra puenta

pozdrawiam

Wydaje mi się, że modlitwa nie powinna być aktem skierowanym tylko na siebie. Wtedy zachodzić może niebezpieczeństwo, że spali się we własnej pysze, do celu zaś nie dotrą nawet popioły.
Słuchanie to chyba najwyższa forma tej specyficznej łączności z Bogiem. Nie dorosłem do niej. Jestem na etapie prezentacji różnych ofert - wykładam swoje towary w kramiku i próbuję wytargować to i owo. Daję, abyś dał. Inaczej nie potrafię... Może gdybym zaakceptował mój obecny stan rzeczy, stan posiadania... Cóż, punkt widzenia...



Słowa nie do mnie skierowane, ale korzystam z przywileju gospodarza, aby wtrącić się do rozmowy:
Chyba zbyt dosłownie zinterpretował Pan słowa Poprzedniczki. Wyjaśnianie zajęłoby zbyt wiele czasu na forum. Zapraszam do przewertowania jakiegoś katechizmu gimnazjalnego.

Dziękuję i pozdrawiam - E.

"Chyba zbyt dosłownie zinterpretował Pan słowa Poprzedniczki. Wyjaśnianie zajęłoby zbyt wiele czasu na forum. Zapraszam do przewertowania jakiegoś katechizmu gimnazjalnego"

Pan kpi, czy o drogę pyta... ? ;)
Sugeruje pan, że piszę głupoty, odsyła do gimnazjum i nie ma pan czasu (!) na argumenty ?!
Wyciera pan sobie gębę skromnością, odżegnuje od "spalającej pychy", reklamuje słuchanie, jako "najwyższą formę łączności", i ciężko sklecić panu parę słów ? ;)
Spod tej wyskowrończonej modlitwy, wyziera zwykły, przaśny kabotynizm...
A może rezerwuje pan uduchowioną, wysubtelnioną stronę duszy jedynie na boski casting, bliźniemu pokazując dupę... ? ;)
Masakra...
Opublikowano

Proszę zaczerpnąć powietrza i skorzystać z mojej rady, ponieważ nie pisze Pan mądrych rzeczy. W zacietrzewieniu łatwo popada się w jeszcze większą ignorancję. Portal przeznaczony jest do wymiany myśli, Pan zaś w swojej łaskawej niewiedzy całkowicie myli pojęcia, co wyklucza dyskusję. Obawiam się, że dalsza rozmowa przerodzi się w zwykłą pyskówkę, na którą mi szkoda czasu.

Pozdrawiam - E.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



"Słowa nie do mnie skierowane, ale korzystam z przywileju gospodarza, aby wtrącić się do rozmowy"

I tylko po to się pan wtrącił, by powiedzieć, że nie ma nic do powiedzenia... ? ;)
Na to nie szkoda panu czasu... ? ;)
Rozkoszne...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



tak jest, modlitwa jeśli jest skupiona na swoim akcie, formie i treści oślepia jak pochodnia - jest sama dla siebie, jest blaskiem swojej chwały

dobra modlitwa to słuchanie nie mówienie
i nieważne czy zdarza się wtedy po drodze czy u celu
jeśli się zdarzy


bardzo dobra puenta

pozdrawiam

" modlitwa jeśli jest skupiona na swoim akcie, formie i treści oślepia jak pochodnia "

Mogę ostatecznie zrozumieć brak skupienia na formie (chociaż to wbrew tradycji kościoła, ceniącego rytualność modlitwy i wypracowny kanon) ale już brak skupienia na treści, to jakiś absurd, jeśli nie herezja. Jak należy to rozumieć ? Paplać w myślach lub mowie, byle co i byle jak ?
Dobra modlitwa, to słuchanie ? A gdzie miejsce na jej największą część - modlitwę uwielbienia, przeproszenia, dziękczynienia i prośby ?
Obawiam się, że mieszają się pani pojęcia modlitwy i wiary...
Rozumiem, że mam do czynienia z profesjonalistą, specjalistą od tradycji Kościoła (a może jednak tylko budynku - kościoła) może teologiem lub mistykiem - nie śmiem zatem nawet próbować się tłumaczyć
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



" modlitwa jeśli jest skupiona na swoim akcie, formie i treści oślepia jak pochodnia "

Mogę ostatecznie zrozumieć brak skupienia na formie (chociaż to wbrew tradycji kościoła, ceniącego rytualność modlitwy i wypracowny kanon) ale już brak skupienia na treści, to jakiś absurd, jeśli nie herezja. Jak należy to rozumieć ? Paplać w myślach lub mowie, byle co i byle jak ?
Dobra modlitwa, to słuchanie ? A gdzie miejsce na jej największą część - modlitwę uwielbienia, przeproszenia, dziękczynienia i prośby ?
Obawiam się, że mieszają się pani pojęcia modlitwy i wiary...
Rozumiem, że mam do czynienia z profesjonalistą, specjalistą od tradycji Kościoła (a może jednak tylko budynku - kościoła) może teologiem lub mistykiem - nie śmiem zatem nawet próbować się tłumaczyć

Rozumiem, że w przeciwieństwie do mnie -profesjonalisty samozwańca - szanowna pani jest profesjonalistą mianowanym ( a może tylko minowatym). Nie powinno zatem sprawić pani kłopotu, wykazanie mojej ignorancji w paru prostych, profesjonalnych zdaniach ;)
Pani wie ale nie powie... :))
Wiem, zawodowcy tak mają ;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Rozumiem, że mam do czynienia z profesjonalistą, specjalistą od tradycji Kościoła (a może jednak tylko budynku - kościoła) może teologiem lub mistykiem - nie śmiem zatem nawet próbować się tłumaczyć

Rozumiem, że w przeciwieństwie do mnie -profesjonalisty samozwańca - szanowna pani jest profesjonalistą mianowanym ( a może tylko minowatym). Nie powinno zatem sprawić pani kłopotu, wykazanie mojej ignorancji w paru prostych, profesjonalnych zdaniach ;)
Pani wie ale nie powie... :))
Wiem, zawodowcy tak mają ;)
Ale ja właśnie nie chcę Panu, Lecterze, wykazywać ignorancji, po co? Pan zaczął bardzo zaczepnie i jakby w pretensjach, ja nie odczuwam przemożnej potrzeby, ani tłumaczenia Panu czegokolwiek ani tłumaczenia siebie. Zresztą uważam, że tego rodzaju rozmowy, o ile w ogóle, to mają sens prywatnie, nie na forum otwartym. Może się Pan zaloguje na jakimś forum dla zaangażowanych neofitów i tam poszuka interlokutorów:)

pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Rozumiem, że w przeciwieństwie do mnie -profesjonalisty samozwańca - szanowna pani jest profesjonalistą mianowanym ( a może tylko minowatym). Nie powinno zatem sprawić pani kłopotu, wykazanie mojej ignorancji w paru prostych, profesjonalnych zdaniach ;)
Pani wie ale nie powie... :))
Wiem, zawodowcy tak mają ;)
Ale ja właśnie nie chcę Panu, Lecterze, wykazywać ignorancji, po co? Pan zaczął bardzo zaczepnie i jakby w pretensjach, ja nie odczuwam przemożnej potrzeby, ani tłumaczenia Panu czegokolwiek ani tłumaczenia siebie. Zresztą uważam, że tego rodzaju rozmowy, o ile w ogóle, to mają sens prywatnie, nie na forum otwartym. Może się Pan zaloguje na jakimś forum dla zaangażowanych neofitów i tam poszuka interlokutorów:)

pozdrawiam

"Ale ja właśnie nie chcę Panu, Lecterze, wykazywać ignorancji, po co?"

Jak się nie chce (nie potrafi) wykazywać, to się jej nie wskazuje...
Nie uważa pani, że tak nakazuje zwykła przyzwoitość ? :)
Owszem, szukałem jakiegoś odpowiedniego forum dla siebie i przypadkiem znalazłem forum dla tajnych i niechcących (bo im się niechce) intelektualistów. I tu niespodzianka, niech pani zgadnie kogo tam spotkałem, jako potencjalnego interlokutora ?
Jaki ten świat mały...
Pozdrawiam, tajnie ;)
Opublikowano

tytuł jest w jaskrawej opozycji wobec treści pod nim;

piękny wiersz, rzadki temat, jeszcze rzadszy sposób podawania tematu - dla mnie niezwykle pojemny, treściwy, dojrzały -

ale dlaczego ten i taki tytuł?!
proszę go przemyśleć, mam wewnętrzną na niego niezgodę, właśnie ze względu na to, co pod nim -

pozdrawiam
i gratuluję wydanego tomu, chętnie poczytam;
rekomendacja kaliny kowalskiej daje rękojmię dobrego zakupu;

J.S

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie mam powodu i najmniejszej ochoty pani "zaczepiać", ani mnie pani ziębi, ani grzeje...
Czego chcę ?
Na forum poetyckim porozmawiać o poezji...
To niewyobrażalny skandal i nadużycie - prawda... ? ;))

P.S.
Już pani rekomendowała zsodowanego autora w innym miejscu, w tym właściwsza byłaby (rekomendowana z kolei przez autora) wymiana myśli. Czyż nie... ? :)
Autor nie ma czasu, pani się nie chce... To po cholerę było pchać się na forum ? Nie lepiej pójść na spacer, wiosna przecie...
:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie mam powodu i najmniejszej ochoty pani "zaczepiać", ani mnie pani ziębi, ani grzeje...
Czego chcę ?
Na forum poetyckim porozmawiać o poezji...
To niewyobrażalny skandal i nadużycie - prawda... ? ;))

P.S.
Już pani rekomendowała zsodowanego autora w innym miejscu, w tym właściwsza byłaby (rekomendowana z kolei przez autora) wymiana myśli. Czyż nie... ? :)
Autor nie ma czasu, pani się nie chce... To po cholerę było pchać się na forum ? Nie lepiej pójść na spacer, wiosna przecie...
:)
Jak na razie to Pan się czepił mojego komentarza, skierowanego do wiersza i do jego autora, wpieprzył się Pan bez pardonu i teraz fochuje, że na publicznym forum nie chcą z Panem gadać, a powinni. Wypij Pan meliskę na uspokojenie.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Dekaos Dondi  a potem ktoś głowę kata zetnie  
    • @Nata_Kruk musi być szalony, bo czasem jestem szalona dzięki   @Kwiatuszek dzięki
    • @Natuskaa    "(...) To, co długo dojrzewa, bywa śmieszne i niedocenione (...)".     Rozumiem, że masz na myśli innych ludzi. Bo na podstawie już tylko "Późnego owocu" można wysnuć wniosek, że owoce adojrzałe bynajmniej Cię śmieszą.     Pozdrowienia. ;))*    
    • ... będzie zacząć tradycyjnie - czyli od początku. Prawda? Zaczynam więc.     Nastolatkiem będąc, przeczytałem - nazwijmy tę książkę powieścią historyczną - "Królestwo złotych łez" Zenona Kosidowskiego. W tamtych latach nie myślałem o przyszłych celach-marzeniach, w dużej mierze dlatego, że tyżwcieleniowi rodzice nie używali tego pojęcia - w każdym razie nie podczas rozmów ze mną. Zresztą w późniejszych latach okazało się, że pomimo kształtowania mnie, celowego przecież, także poprzez czytanie książek najrozmaitszych treści, w tym o czarodziejach i czarach - jak "Mój Przyjaciel Pan Leakey" i o podróżach naprawdę dalekich - jak "Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi" jako osoby myślącej azależnie i o otwartym umyśle, marzycielskiej i odstającej od otaczającego świata - mieli zbyt mało zrozumienia dla mnie jako kogoś, kogo intelektualnie ukształtowali właśnie takim, jak pięć linijek wyżej określiłem.     Minęły lata. Przestałem być nastolatkiem, osiągnąwszy "osiemnastkę" i zdawszy maturę. Minęły i kolejne: częściowo przestudiowane, częściowo przepracowane; te ostatnie, w liczbie ponad dziesięciu, w UK i w Królestwie Niderlandów. Czas na realizację marzeń zaczął zazębiać się z tymi ostatnimi w sposób coraz bardziej widoczny - czy też wyraźny - gdy ni stąd, ni zowąd i nie namówiony zacząłem pisać książki. Pierwszą w roku dwa tysiące osiemnastym, następne w kolejnych latach: dwutomową powieść i dwa zbiory opowiadań. Powoli zbliża się czas na tomik poezji, jako że wierszy "popełniłem" w latach studenckich i po~ - co najmniej kilkadziesiąt. W sam raz na wyżej wymieniony.     Zaraz - Czytelniku, już widzę oczami wyobraźni, a może ducha, jak zadajesz to pytanie - a co z podróżnymi marzeniami? One zazębiły się z zamieszkiwaniem w Niderlandach, wiodąc mnie raz tu, raz tam. Do Brazylii, Egiptu, Maroka, Rosji, Sri-Lanki i Tunezji, a po pożegnaniu z Holandią do Tajlandii i do Peru (gdzie Autor obecnie przebywa) oraz do Boliwii (dokąd uda się wkrótce). Zazębiły się też z twórczością,  jako że "Inne spojrzenie" oraz powstałe później opowiadania zostały napisane również w odwiedzonych krajach. Mało  tego. Zazębiły się także, połączyły bądź wymieszały również z duchową refleksją Autora, któraż zawiodła jego osobę do Ameryki Południowej, potem na jedną z wyspę-klejnot Oceanu Indyjskiego, wreszcie znów na wskazany przed chwilą kontynent.     Tak więc... wcześniej Doświadczenie Wielkiej Piramidy, po nim Pobyt na Wyspie Narodzin Buddy, teraz Machu Picchu. Marzę. Osiągam cele. Zataczam koło czy zmierzam naprzód? A może to jedno i to samo? Bo czy istnieje rozwój bez spoglądania w przeszłość?     Stałem wczoraj wśród tego, co pozostało z Machu Picchu: pośród murów, ścian i tarasów. W sferze tętniącej wciąż,  wyczuwalnej i żywej energii związanych arozerwalnie z przyrodą ludzi, którzy tam i wtedy przeżywali swoje kolejne wcielenia - najprawdopodobniej w pełni świadomie. Dwudziestego pierwszego dnia Września, dnia kosmicznej i energetycznej koniunkcji. Dnia zakończenia cyklu. Wreszcie dnia związanego z datą urodzin osoby wciąż dla mnie istotnej. Czy to nie cudowne, jak daty potrafią zbiegać się ze sobą, pokazując energetyczny - i duchowy zarazem - charakter czasu?     Jeden z kamieni, dotkniętych w określony sposób za radą przewodnika Jorge'a - dlaczego wybrałem właśnie ten? - milczał przez moment. Potem wybuchł ogniem, następnie mrokiem, wrzącym wieloma niezrozumiałymi głosami. Jorge powiedział, że otworzyłem portal. Przez oczywistość nie doradził ostrożności...    Wspomniana uprzednio ważna dla mnie osoba wiąże się ściśle z kolejnym Doświadczeniem. Dzisiejszym.    Saqsaywaman. Kolejna pozostałość wysiłku dusz, zamieszkujących tam i wtedy ciała, przynależne do społeczności, zwane Inkami. Kolejne mury i tarasy w kolejnym polu energii. Kolejny głaz, wybuchający wewnętrznym niepokojem i konfliktem oraz emocjonalnym rozedrganiem osoby dopiero co nadmienionej. Czy owo Doświadczenie nie świadczy dobitnie, że dla osobowej energii nie istnieją geograficzne granice? Że można nawiązać kontakt, poczuć fragment czyjegoś duchowego ja, będąc samemu tysiące kilometrów dalej, w innym kraju innego kontynentu?    Wreszcie kolejny kamień, i tu znów pytanie - dlaczego ten? Dlaczego odezwał się z zaproszeniem ów właśnie, podczas gdy trzy poprzednie powiedziały: "To nie ja, idź dalej"? Czyżby czekał ze swoją energią i ze swoim przekazem właśnie na mnie? Z trzema, tylko i aż, słowami: "Władza. Potęga. Pokora."?    Znów kolejne spełnione marzenie, możliwe do realizacji wskutek uprzedniego zbiegnięcia się życiowych okoliczności, dało mi do myślenia.    Zdaję sobie sprawę, że powyższy tekst, jako osobisty, jest trudny w odbiorze. Ale przecież wolno mi sparafrazować zdanie pewnego Mędrca słowami: "Kto ma oczy do czytania, niechaj czyta." Bo przecież z pełną świadomością "Com napisał, napisałem" - że powtórzę stwierdzenie kolejnej uwiecznionej w Historii osoby.       Cusco, 22. Września 2025       
    • @lena2_ Leno, tak pięknie to ujęłaś… Słońce w zenicie nie rzuca cienia, tak jak serce pełne światła nie daje miejsca ciemności. To obraz dobroci, która potrafi rozświetlić wszystko wokół. Twój wiersz jest jak promień, zabieram go pod poduszkę :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...