Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wróciła
znów jako dziewica
choć każdy wie że na Jana
nie puszczała wianków

przysiada na parapetach
prosząc o ogień chłopców do wzięcia
niedopałki rzuca w zaspane trawy
by płonęły ze wstydu

i płoną
wzdłuż torów pędzących
zadymionych spojrzeń

prowadzonych pod koła
nieletnich kochanków
zastępy

za garść kwiatów we włosach
oddają kapsle i fajki

raz jeszcze uwiodła
wiosna

Opublikowano

zbyt jestem nietrzeźwuy by napisać jak mocno dobry to wiersz
z zabobonnych pieśni wyłania się teraźniejszość i mimo że wiosna przychodzi co roku to każdy rok jest inaczej podany
i tak się zastanawiam co nam przyniesie wiosna 2011
Klaudio jak dla mnie jeden z lepszych i Twoich i na tej stronie
pisz wciąż a ja będę czytał
pozdrawiam
r

Opublikowano

Jestem trzeźwa w niedzielny poranek i mam to samo zdanie. Wiersz jest bardzo dobry.



za garść kwiatów we włosach
oddają kapsle i fajki


ten fragment uwiódł mnie ostatecznie. To nie jest wiersz jedynie o wiośnie, czyż nie? Pozdrawiam serdecznie. E.

Opublikowano

Ta wyluzowana wiosna ma niewątpliwie swój urok, czy czytana na trzeźwo, czy w niezupełnej trzeźwości, jak widać ;) Przyciąga taki jej wizerunek - wabiącej, beztroskiej małolaty.
(Trochę się biłam z myślami, czy rzeczywiście "prowadzonych", czy "prowadzących", ale nie osiągnęłam ze sobą porozumienia w tej kwestii.)
Pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ha! alko alko i wszystko jasne:) mam na dzieję że na trzeźwo też dobrze brzmi
będę:)
dziękuję za te słowa
pozdrawiam
klaudia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



poezja nie znosi jednoznaczności mi do poezji sporo brakuje ale owej również unikam:)
dziękuję i pozdrawiam ciepło:))
vica
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


co do prowadzonych i prowadzących ja również , więc może wstawię oba [według uznania skreślić]
dziękuje za czas:)
pozdrawiam
klaudia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @huzarc kapitalny wiersz ! subtelny, delikatny, piekny.
    • gdzie leżą prawdy jak je odnaleźć w jakich zakamarkach ludzkich tkwią wiem wiem powiecie spójrz za siebie przeszłość wszystko o nich wie i chociaż milczy wyraźnie mówi prawdy to nie tylko piękny  sen one  nas otaczają czasem wymuszą łzy po których jest nam lepiej
    • @Alicja_Wysocka... ale mnie zatrzymałaś piosenką, taka pozytywna i z piękną oprawą... przeskoki w terenie... :) Mam nadzieję, że to nie AI .. nie zawsze da się rozpoznać.   @Annna2... cieszę się, że tak odbierasz... można i wiosnę przywołać końcówką... ;) dziękuję bardzo.    

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      kto ciepła nie potrzebuje niech zimie na biegun wpadnie... ;)   Jacku.... bardzo, bardzo dziękuję za strofki.   Ślę Wam pozdrowienie jesienne.    
    • @huzarc dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Nata_Kruk     dziękuję za tak uwazny odbiór i za to, że pochyliłaś się nad każdym szczegółem. To dla mnie zawsze wartość. Pozwolę sobie jednak nie zgodzić się z niektórymi uwagami, bo każde z tych słów ma w tym tekście swoje miejsce i temperaturę. „Potoczone śrubki pamięci” - to nie ozdobnik, a gest ruchu po rozpadzie. Chciałam, żeby to słowo oddało bezwład i rozsypanie, moment, w którym pamięć traci stabilność i toczy się po podłodze razem z człowiekiem.   „Wyłączony napis ‘śmierć’” -  to celowy paradoks. Nie chodziło o włączenie konca, tylko o wyłączenie obrazu, o moment, w którym wszystko cichnie, a światło gaśnie. Śmierć nie jest tu spektaklem, lecz ciszą po nim.   „Odchody wspomnień” — wiem, że to słowo jest szorstkie i brudne. Tak miało być. Pamięć nie zawsze pachnie nostalgią, bywa biologiczna, cielesna, rozkładajaca się. Chciałam uniknąć elegancji, bo strata rzadko bywa elegancka.   „Mrówki pamięci, które wysysają” - to nie obraz śmierci, lecz proces. Czas i wspomnienia pracują jak drobne stworzenia – powoli, cierpliwie, aż zostaje tylko pusta skorupa. „Wysycha” byłoby zbyt bierne; „wysysają” niesie życie, choć w rozkładzie.   Masz rację, że wiersz jest gęsty – on miał taki być. To nie tekst o harmonii, tylko o rozpadzie, który jeszcze oddycha.   Inni pisza wiersze przewiewne i esencjonalne a ja mam swój styl. Lepszy czy gorszy - nie wiem. Dziękuję za czytanie i za słowa, które są dowodem, że wiersz nie prześlizgnął się obok oczu.   Jeżeli chodzi o punkcik - chcę go tylko wtedy jeżeli jesteś do jego postawienia gotowa. Jeżeli nie - to za niego dziękuję.   Pozdrawiam ciepło,       @huzarc piękne dzięki :)    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...